នៅក្នុងមង្គលសូត្រទី២៤ ព្រះបរមសាស្តាត្រាស់សម្តែងថា សន្តុដ្ឋី ច សេចក្តីសន្ដោសត្រេកអរចំពោះរបស់ដែលមាន ជាមង្គលដ៏ឧត្តម ។ សេចក្តីសន្តោសចំពោះរបស់ដែលមានក្នុងទីនេះបានដល់សភាពនៃចិត្តដែលត្រេកអរទៅតាមមានតាមបាន គឺទៅតាមសមត្ថភាពនិងលទ្ធភាពរបស់ខ្លួនដែលមាន ។…
នៅក្នុងមង្គលសូត្រទី២៤ ព្រះបរមសាស្តាត្រាស់សម្តែងថា សន្តុដ្ឋី ច សេចក្តីសន្ដោសត្រេកអរចំពោះរបស់ដែលមាន ជាមង្គលដ៏ឧត្តម ។
សេចក្តីសន្តោសចំពោះរបស់ដែលមានក្នុងទីនេះបានដល់សភាពនៃចិត្តដែលត្រេកអរទៅតាមមានតាមបាន គឺទៅតាមសមត្ថភាពនិងលទ្ធភាពរបស់ខ្លួនដែលមាន ។ ព្រះពុទ្ធបានបង្រៀនមនុស្សឱ្យចេះខិតខំប្រឹងប្រែងព្យាយាមបំពេញការងារឱ្យអស់ពីសមត្ថភាពនិងសក្តានុពលរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែការដែលបានសម្រេចសមតាមបំណងប៉ុណ្ណានោះ ក៏តោងចេះឱ្យតម្លៃនិងពេញចិត្តរបស់ទាំងនោះ ព្រោះថាក្នុងលោកនេះ ប្រសិនបើមនុស្សប្រាថ្នាអ្វីបានហ្នឹងនោះពិភពលោកមុខជាមិនបានគង់វង្សមកដល់សព្វថ្ងៃនេះទេ ។
ម្យ៉ាងទៀតរឿងពិតក្នុងលោកតែងតែមានការមិនសមបំណងជារឿយៗ ហេតុនេះដើម្បីរស់នៅដោយចុះសម្រុងនិងមានក្តីសុខនោះ គឺត្រូវចេះទទួលស្គាល់ការពិត និងស្កប់ស្កល់ចំពោះអ្វីដែលបានមកពីការខិតខំរបស់ខ្លួន ។
បុគ្គលដែលមានសន្ដានចិត្តសន្ដោស រមែងមិនភ្លើតភ្លើន លោភលន់ ភ្លេចខ្លួន រហូតមើលងាយ ឬច្រណែននឹងអ្នកដទៃ នៅពេលដែលខ្លួនមានលាភ យសស័ក្តិ ទ្រព្យសម្បត្តិក្តី ឬធ្លាក់ខ្លួនក្រខ្សត់បាត់យសស័ក្តិក្តី ។ ដូច្នេះការព្យាយាមអប់រំចិត្តខ្លួនឱ្យបានជាចិត្តសន្ដោសយ៉ាងនេះ ជាមង្គលដ៏ឧត្តម ។ ដោយសាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ