បុណ្យជាឈ្មោះនៃសេចក្តីសុខនោះឯង
យោងតាមគម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនាបានបកស្រាយពាក្យបុណ្យយ៉ាងនេះថា បុណ្យជាភាសាសំស្ក្រឹត បើភាសា បាលីថា បុញ្ញៈ បើភាសាខ្មែរវិញថា ពេញ ឬធម្មជាតិឯណាដែលស្អាត ផូរផង់ប្រាសចាកមន្ទិល សេចក្តីសៅ…
យោងតាមគម្ពីរព្រះពុទ្ធសាសនាបានបកស្រាយពាក្យបុណ្យយ៉ាងនេះថា បុណ្យជាភាសាសំស្ក្រឹត បើភាសា បាលីថា បុញ្ញៈ បើភាសាខ្មែរវិញថា ពេញ ឬធម្មជាតិឯណាដែលស្អាត ផូរផង់ប្រាសចាកមន្ទិល សេចក្តីសៅ ហ្មងទាំងឡាយហៅថាបុណ្យ សមដូចបទវិគ្រោះដែលលោកចងទុកក្នុងគម្ពីរថា អភិធានប្ប ទីបិកាសូចិ ថាសន្តានំ បុណាតិ សោធេតីតិ បុញ្ញំ ប្រែថា កុសលធម៌ឯណាដែលជម្រះសន្តានចិត្តឱ្យស្អាតបរិសុទ្ធ បានកុសលធម៌នោះឈ្មោះថា បុណ្យ ។
ន័យមួយទៀតថា បុណ្យនេះលោកសំដៅយក សេចក្តីសុខចម្រើន រីករាយដែលត្រូវបានដល់អ្នកធ្វើ ដូចមានពុទ្ធភាសិតសម្តែងទុកក្នុងគម្ពីរអង្គត្តរនិកាយ សត្តកនិបាតថា មា ភិក្ខវេ បុញ្ញានំ ភយិត្ថ សុខស្សេតំ ភិក្ខវេ អធិវចនំ យទិទំ បុញ្ញានំ សេចក្តីថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នកទាំងឡាយកុំខ្លាចបុណ្យឱ្យសោះ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ព្រោះពាក្យដែលហៅថា បុណ្យនុះមិន គឺអ្វីដទៃឡើយ គឺឈ្មោះនៃសេចក្តីសុខ សេចក្តីសុខនុះសោត ក៏ជាឈ្មោះរបស់បុណ្យដូច្នេះដែរ ។
ព្រះ បរមគ្រូជាម្ចាស់ទ្រង់ត្រាស់ទេសនាថា បើបុរសស្ត្រីណាមួយបានធ្វើបុណ្យ ត្រូវខំធ្វើបុណ្យនោះឱ្យរឿយៗ គឺទ្រង់ដាស់តឿនពុទ្ធបរិស័ទ ឱ្យប្រឹងធ្វើបុណ្យ ដែលជាហេតុគឺធម្មជាតិ ជម្រះសន្តានចិត្តឱ្យប្រាសចាកសេចក្តីលោភ សេចក្តីខឹង សេចក្តីវង្វេង ឱ្យញឹកញយដើម្បីយកបុណ្យដែលជាផល គឺសេចក្តីសុខចម្រើននោះឯង ។ ដោយសាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ