តាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាលោកឱ្យត្រិះរិះពិចារណាឱ្យស្គាល់របស់ល្អ ឬអាក្រក់ដោយឧបាយដែលត្រូវ គឺត្រិះរិះដោយវិចារណញ្ញាណ ដោយបញ្ញាយ៉ាងសុខុម ពោលគឺកាលបើបានស្តាប់ពាក្យប្រៀនប្រដៅហើយ គប្បីត្រិះរិះពិចារណាថា គួរប្រតិបត្តិធម៌នោះយ៉ាងដូចម្តេចទើបសមគួរដល់តួនាទីរបស់ខ្លួន ។ នៅពេលពិចារណាឃើញហេតុផលច្បាស់ប្រាកដហើយ ត្រូវអនុវត្តជាក់ស្តែងតាមឧបាយនោះពោលគឺ…
តាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាលោកឱ្យត្រិះរិះពិចារណាឱ្យស្គាល់របស់ល្អ ឬអាក្រក់ដោយឧបាយដែលត្រូវ គឺត្រិះរិះដោយវិចារណញ្ញាណ ដោយបញ្ញាយ៉ាងសុខុម ពោលគឺកាលបើបានស្តាប់ពាក្យប្រៀនប្រដៅហើយ គប្បីត្រិះរិះពិចារណាថា គួរប្រតិបត្តិធម៌នោះយ៉ាងដូចម្តេចទើបសមគួរដល់តួនាទីរបស់ខ្លួន ។
នៅពេលពិចារណាឃើញហេតុផលច្បាស់ប្រាកដហើយ ត្រូវអនុវត្តជាក់ស្តែងតាមឧបាយនោះពោលគឺ បុគ្គលដែលតែងតែប្រព្រឹត្តអំពើអបាយគប្បីរៀនលះកម្មចាស់គឺសំដៅលើអំពើអាក្រក់នោះចោល ហើយទាញចិត្តងាកមករកផ្លូវសុចរិតវិញ ។
ចំណែកអ្នកដែលធ្លាប់តែធ្វើសេចក្តីល្អស្រាប់ហើយ ត្រូវតាំងចិត្តឱ្យមាំឆ្ពោះទៅរកផ្លូវត្រូវឱ្យកាន់តែមុតគត់ថែមទៀត នោះនឹងនាំជីវិតទៅរកសេចក្តីសុខក្សេមក្សាន្ត ។ ដោយសាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ