ភិក្ខុដែលមានសតិសម្បជញ្ញៈមានលក្ខណៈយ៉ាងនេះ កាលដែលនឹងឈានទៅខាងមុខខាងក្រោយ ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនថា ឥឡូវនេះអាត្មាអញកំពុងឈានទៅខាងមុខថយទៅខាងក្រោយ ។ កាលនឹងឱនកាយទៅមុខក្ដី ផ្ងារកាយទៅក្រោយក្ដី ក្រឡេកមើលទៅមុខក្ដី ទៅឆ្វេងក្ដី ទៅស្ដាំក្ដី…
ភិក្ខុដែលមានសតិសម្បជញ្ញៈមានលក្ខណៈយ៉ាងនេះ កាលដែលនឹងឈានទៅខាងមុខខាងក្រោយ ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនថា ឥឡូវនេះអាត្មាអញកំពុងឈានទៅខាងមុខថយទៅខាងក្រោយ ។
កាលនឹងឱនកាយទៅមុខក្ដី ផ្ងារកាយទៅក្រោយក្ដី ក្រឡេកមើលទៅមុខក្ដី ទៅឆ្វេងក្ដី ទៅស្ដាំក្ដី ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនប្រាកដ ឬក៏បត់ដៃទៅឆ្វេង-ស្ដាំក្ដី បត់ជើងឆ្វេង-ស្ដាំក្ដី ក៏មានស្មារតីចងចាំជានិច្ច ។
កាលដែលនឹងប្រើប្រាស់សង្ឃាដី ឬបាត្រ ចីវរ ក៏មានស្មារតីដឹងខ្លួនថា៖ ឥឡូវនេះ អាត្មាអញកំពុងប្រើសង្ឃាដី បាត្រ ចីវរ ។
កាលដែលនឹងឆាន់ចង្ហាន់ឬឆាន់ទឹកនឹងទំពា ឬស្រូប ហិត លិទ្ធ ភ្លក្សរបស់អ្វីៗ ឬក៏ឈរ ដេក អង្គុយ ភ្ញាក់អំពីដំណេក និយាយស្ដី ស្ងៀម ក៏មានស្មារតីរលឹកបានទាំងអស់ ។
នេះជាលក្ខណៈភិក្ខុដែលឃើញភ័យក្នុងវាលវដ្ដសង្សារ រមែងជាអ្នកប្រកបដោយសតិសម្បជញ្ញៈដូចពោលមកនេះ ។ ដោយសាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ