មនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ដោយចិត្តស្មោះ នៅពេលដែលគេនៅជិត នៅជាមួយនឹងយើង គេបានឲ្យសេចក្តីសុខ សប្បាយរីករាយ បានសន្ទនាសាសងដោយពាក្យសម្តីផ្អែមល្ហែម ជាមធុវាចាដ៏ពីរោះរណ្តំដល់យើង នេះជាចំណែកគុណ ជាសេចក្តីសុខ ។…
មនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ដោយចិត្តស្មោះ នៅពេលដែលគេនៅជិត នៅជាមួយនឹងយើង គេបានឲ្យសេចក្តីសុខ សប្បាយរីករាយ បានសន្ទនាសាសងដោយពាក្យសម្តីផ្អែមល្ហែម ជាមធុវាចាដ៏ពីរោះរណ្តំដល់យើង នេះជាចំណែកគុណ ជាសេចក្តីសុខ ។
ប៉ុន្តែវាជាទុក្ខធំនៅពេលណាដែលមនុស្សនោះត្រូវព្រាត់ប្រាស ចាកឆ្ងាយ ព្រោះត្រូវនឹក ត្រូវអាល័យដល់គេ ឬត្រូវភ័យព្រួយខ្លាចគេឈប់ស្រឡាញ់យើង ឬក៏បារម្ភក្រែងមានអ្នកណាមកឆក់យកបេះដូងនោះទៅបាត់ នេះជាចំណែកទោស គឺស្រឡាញ់ប៉ុណ្ណា ទំហំទុក្ខក៏ប៉ុននោះដែរ ។
ចំណែកអ្នកដែលបានហ្វឹកហាត់អប់រំចិត្តឱ្យលុះក្នុងផ្លូវល្អ យកគោលអប់រំបែបព្រះពុទ្ធសាសនាជាទិសដៅ រមែងពិចារណាទាំងផ្នែកគុណ និងផ្នែកទោស នៅពេលពិចារណារឿយៗទៅ លុះដល់ពេលបានទទួលនូវសេចក្តីទុក្ខណាមួយចូលមកដល់ ក៏មានសេចក្តីអត់ធន់មានចិត្តស្ងប់ស្ងៀម មិនញាប់ញ័រព្រោះបានពិចារណាឃើញសេចក្តីពិតនៃសង្ខារលោក និងអាចរក្សានូវសេចក្តីស្ងប់ចិត្តបាន ។ ដោយសាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ