នៅថ្ងៃទី១ ខែមិនា ឆ្នាំ១៨១៥ គាត់បានឈានជើងចូលក្នុងទឹកដីបារាំងសាជាថ្មី ។ អតីតទាហាន របស់គាត់ដែលត្រូវគេបញ្ចូនមកចាប់រូបគាត់នោះបែរជាចូលរួមជាមួយគាត់ទៅវិញ ។ នៅពេលគាត់ធ្វើដំណើរបោះ ពួយមកកាន់ទីក្រុងប៉ារីសក្រុមយុវជនអ្នកស្រែចំការបានចូលរួមគាំទ្រគាត់…
នៅថ្ងៃទី១ ខែមិនា ឆ្នាំ១៨១៥ គាត់បានឈានជើងចូលក្នុងទឹកដីបារាំងសាជាថ្មី ។ អតីតទាហាន
របស់គាត់ដែលត្រូវគេបញ្ចូនមកចាប់រូបគាត់នោះបែរជាចូលរួមជាមួយគាត់ទៅវិញ ។ នៅពេលគាត់ធ្វើដំណើរបោះ ពួយមកកាន់ទីក្រុងប៉ារីសក្រុមយុវជនអ្នកស្រែចំការបានចូលរួមគាំទ្រគាត់ ។ មេបញ្ជាការម្នាក់ក្នុងចំណោមមេ បញ្ជាការគាត់ពីមុនគឺម៉ារសាលណីបានសន្យាថានឹងចាប់គាត់បញ្ចូលទ្រុងដែកហើយបញ្ជូនមកក្រុងប៉ារីស ប៉ុន្តែនៅពេលពួកគេបានជួបមុខគ្នានោះ គាត់បានចូលក្នុងកងទ័ពរបស់ណាប៉ូលេអុងហើយសន្យាថាស្មោះត្រង់នឹងគាត់រៀងរហូត ។
មិនដល់បីសប្តាហ៍ផងណាប៉ូលេអុងបានមកដល់ប៉ារីស ។ នៅទីនោះគាត់ទទួលការស្វាគមន៍ពីហ្វូងមនុស្សដែលកំពុងតែស្រែកហារញ្ជៀវ ។ ស្តេចល្វីសទី១៨បានភៀសព្រះកាយចេញពីទីក្រុងហើយណាប៉ូលេអុងក៏បានក្លាយជាមេដឹកនាំម្តងទៀត ។ គាត់បានសន្យាបង្កើតធម្មនុញ្ញថ្មីមួយនិងការបោះឆ្នោតសេរី ។ គាត់សន្យារក្សាសន្តិភាពនិងមិនឲ្យមានសង្គ្រាមទៀតទេ ប៉ុន្តែសម្ព័នមិត្តមិនជឿនិងទុកចិត្តការសន្យារបស់គាត់ឡើយ ពួកគេបានប្រមូលកងទ័ពនៅព្រំដែនបារាំងដើម្បីបំផ្លាញគាត់ ។ ណាប៉ូលេអុងមិនបានរង់ចាំឲ្យពួកគេបានមកដល់កាន់ឡើយ ផ្ទុយទៅវិញគាត់បានវាយប្រហារនិងផ្តួលកងកំលាំងព្រុស្យាដែលត្រូវបានគេបញ្ចូនមកតាមបែលហ្សិចដើម្បីចាប់រូបគាត់ ។
ក្រោយមកនៅថ្ងៃ១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៨១៥នៅ Waterloo ប្រទេសបែលហ្សិចណាប៉ូលេអុង
បានបើក ការ វាយ ប្រហារ តាមព្រំដែនដ៏ខ្លាំងខ្លាប្រឆាំងកងទ័ពអង់គ្លេស ដែលបញ្ជាដោយឌុចវេ
លីងថុន ។ គឺវេលីងថុននេះឯងដែលធ្វើឲ្យបារាំងទទួលការឈឺបាប់មិនអាចបំភ្លេចបានក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមជាច្រើនឆ្នាំនៅប្រទេសអេស្បា៉ញ ។ ហើយឥឡូវនេះគឺរូបវេលីងថុននេះទៀតដោយមានការរួមសហការពីឧត្តមសេនីយ៍ជនជាតិព្រុស្យាបានបំផ្លាញសុបិន្តជ័យជំនះរបស់ណាប៉ូលេអុង ។
អវសាន្តជីវិតរបស់ណាប៉ូឡេអុង
ដោយទទួលបរាជ័យនៅ Waterloo គាត់ក៏បានចុះចាញ់ ។ ភាពរុងរឿងថ្មីរយៈពេល១០០ថ្ងៃរបស់គាត់ក៏រលាយសាបសូន្យ ។ ពេលនេះណាប៉ូលេអុងបានស្នើសុំឲ្យគេមិននិរទេសគាត់ទៅប្រទេសអាមេរិកប៉ុន្តែអង់គ្លេសបានបដិសេធ ។ ពួកគេបានបញ្ចូនគាត់ទៅកាន់កោះឯកោឆ្ងាយដាច់ស្រយោលសាំងហេលេណា នៅមហាសមុទ្រអាត្លង់អាទិចខាងត្បូង ។
នៅទីនោះគាត់បានចំណាយពេលវេលាជាច្រើន ថ្ងៃរស់នៅជាមួយមិត្តភ័ក្តជិតស្និទ្ឋរបស់គាត់ ។ ពួកគេបានអានអក្សរសាស្ត្រក្លាស៊ិចលេងបៀនិងនិយាយគ្នាលេងរហូតដល់ពេលយប់ដែលភាគច្រើនគឺជាព្រឹត្តិការណ៏ដែលគាត់បានរួមបង្កើតឡើង ។ គាត់ក៏អានប្រវត្តិសាស្ត្រនិងជីវប្រវត្តិជាពិសេសពីជីវិតរបស់អ្នកនិពន្ធក្រិចភ្លុយតាចអំពីអ្នកក្លាហានក្រិច និងរ៉ូមុំាងសម័យបុរាណ បញ្ហាដែលថាប្រវត្តិសាស្ត្រនឹងនិយាយបែបណាបានធ្វើឲ្យគាត់មានការព្រួយបារម្ភហើយគាត់បានរៀបរាប់ដំណើរជីវិតរបស់គាត់ទៅកាន់ស្ត្រីម្នាក់ដើម្បីចងក្រងទុក ។
ក្នុងអំឡុងពេលជាច្រើនឆ្នាំនៅលើកោះសាំងហេលេណានោះ ណាប៉ូលេអុងមិនសូវជាបានហាត់
ប្រាណទេហើយបានឡើងទំងន់ទៀតផង ។ ជាញឹកញាប់គាត់បានប៉ះទង្គិចជាមួយមន្ត្រីអង់គ្លេសដែលទទួលខុសត្រូវកោះនោះ គាត់មិនអាចសំរបខ្លួននិងអាកាសធាតុនិងអាហារដែលគេផ្តល់ឲ្យឡើយ ។ យ៉ាងឆាប់រហ័សនៅឆ្នាំ១៨១៧សុខភាពរបស់គាត់បានបង្ហាញសញ្ញាមិនល្អជាពិសេសជំងឺក្រពះដែលធ្លាប់ឆក់យកជីវិតរបស់ឪពុកគាត់ ។ ជាបណ្តើរៗជំងឺរបស់គាត់កាន់តែធ្ងន់ធ្ងររហូតដល់គាត់មិនអាចក្រោកពីគ្រែបានឡើយ ។ ដោយដឹងខ្លួនថាទីបញ្ចប់នៃជីវិតរបស់គាត់ឈានជិតចូលមកដល់ហើយនោះគាត់បានឲ្យគេសរសេរបណ្តាំហើយគ្រាន់តែស្នើសុំថា “អដ្ឋិធាតុរបស់ខ្ញុំត្រូវស្ថិតនៅលើឆ្នេរទន្លេសែននៅក្នុងចំនោមប្រជាជនបារាំងដែលស្រលាញ់ខ្ញុំជាខ្លាំង” ។
នៅថ្ងៃ៥ មិនា ឆ្នាំ១៨២១ ណាប៉ូលេអុងក៏បានទទួលអច្ចិកម្មដោយមិនទាន់ទាំងមានអាយុគ្រប់
៥២ឆ្នាំផង ។ ទីបំផុតក្នុងឆ្នាំ១៨៤០សាកសពរបស់គាត់ត្រូវបានបញ្ចូនមកកាន់ក្រុងប៉ារីសហើយតំកល់ទុកនៅក្នុងបន្ទប់ក្រោមដីរាងមូលពីក្រោមកំពូលវិមានឡេហ្សាំងវ៉ាលីតដែលស្ថិតនៅរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន ៕
បញ្ជាក់ ៖ វគ្គទី១ ណាប៉ូឡេអុង អធិរាជបារាំងប្រកបដោយមហិច្ឆតា
វគ្គទី២ ប៉ូឡេអុងប្រើល្បិចស្នៀតដឹកនាំកងទ័ពដោយប្រើរង្វាន់
វគ្គទី៣ ណាប៉ូឡេអុងធ្វើរដ្ឋប្រហារនិងបង្កើតរដ្ឋាភិបាលថ្មី
វគ្គទី៤ ការវាតទីរបស់ណាប៉ូឡេអុងធ្វើអោយប្រទេសអឺរ៉ុបមិនអាចនៅស្ងៀមបាន
វគ្គទី៥ ណាប៉ូឡេអុងជួបប្រទះបរាជ័យធ្ងន់ធ្ងរ
ចែករំលែកព័តមាននេះ