នៅថ្ងៃទី០៩ និងទី១០ ខែវិច្ឆកា ឆ្នាំ១៧៩៩ ពួកគេក៏ទទួលជ័យជំនះ ហើយបានបង្កើតរដ្ឋាភិ
បាលថ្មីមួយដែលគេត្រូវដាក់ឈ្មោះថារដ្ឋាភិបាល កុងស៊ុលឡា ដែលណាប៉ូឡេអុងជាធ្វើជាកុងស៊ុលទីមួយ(១) ដោយកាន់អំណាចយោធាស្ទើរតែទាំងអស់ ។ ក្រោយមកណាប៉ូឡេអុង ខ្លួនឯងផ្ទាល់បានដឹកនាំកងទ័ពបារាំងឆ្លងកាត់ជួរភ្នំអាល់ចូលក្នុងប្រទេសអ៊ីតាលី ក្រោយពីគាត់ទទួលបានជ័យជំនះលើកងទ័ពអូទ្រីសនៅក្នុងសមរភូមិម៉ារ៉ង់ហ្គោ ។
ណាប៉ូឡេអុងបានចាត់វាជាជ័យជំនះយោធា ដ៏ត្រចះត្រចង់បំផុតរបស់គាត់ ។ មិនយូរប៉ុន្មានចក្រភពអង់គ្លសបានចុះហត្ថលេខាជាមួយបារាំងលើសន្ធិសញ្ញាអាមៀន (Amiens) យ៉ាងហោចណាស់នៅគ្រនោះទ្វីបអ៊ឺរ៉ុបបានស្ថិតនៅក្នុងសន្តិភាពមួយរយៈពេលដែរ ។ ណាប៉ូឡេអុងបានគិតឃើញគំនិតថ្មីមួយ គឺរៀបចំការបោះឆ្នោត ។ ប្រជាជនបារាំងបាននាំគ្នាចេញទៅបោះឆ្នោតភ្លូកទឹកភ្លូកដីគាំទ្រសំណួរដែលថាតើណាប៉ូឡេអុង បូណាបារត៍ ជាកុង ស៊ុលមួយជីវិតរឺ ? បន្ទាប់ពីការបោះឆ្នោតណាប៉ូឡរអុងបានបង្វែការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះបញ្ហានៅក្នុងប្រទេសបារាំង ។ ដើម្បីធ្វើឲ្យសេដ្ឋកិច្ចរីកចំរើន គាត់បានបង្កើតធនាគារបារាំង និងលើកស្ទួយគុណភាពអប់រំផងដែរ ។ រឿងមួយដែលសំខាន់ជាងគេនោះ គាត់បានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងការបង្កើតច្បាប់ណាប៉ូឡេអុង ដែលត្រូវបានគេត្រូវបានបន្តប្រើនៅក្នុងប្រទេសបារាំងរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ។
ទោះបីមានអំណាចខ្លាំងក្លាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់ក៏មិនស្កប់ស្កល់ក្នុងចិត្តដែរ ។ គាត់បានបញ្ជាឲ្យដេញចាប់ និងបាញ់ប្រហារពួករាជានិយមប្រឆាំង ។ ទង្វើមួយដែលគាត់ចាត់ទុកថាជាអំពើមួយអមនុស្សធម៌នោះ គឺគាត់បានឲ្យចាប់មេដឹកនាំរាជានិយមឌុចដង់ ហ្ស៊ីយៀង ពីប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ហើយ មកប្រទេសបារាំងដើម្បីប្រហារជីវិត ។ សំណើរនេះបានធ្វើឲ្យគាត់ទទួលការស្ញើចសរសើរពីប្រជាជនដែលគាំទ្របដិវត្តន៍បារាំង ហើយវាបានធ្វើឲ្យពួកអ៊ឺរ៉ុបដទៃទៀតខ្លបខ្លាចផងដែរ ។
ណាប៉ូឡេអុងប្រកាសខ្លួនជាអធិរាជបារាំង
ដោយមិនឆ្អែតឆ្អន់នឹងអំណាច និងភាពរុងរឿងដែលគាត់ទទួលបាន នៅទីបំផុតណាប៉ូឡេអុងបានសម្រេចចិត្តតែង តាំងខ្លួនឯងជាអធិរាជប្រទេសបារាំង ។ នៅថ្ងៃទី០២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៨០៤ នៅវិហារ កាតេដ្រាល់ Notre Dame ក្នុងប្រទេសបារាំងគាត់បានទាញយកម្កុដសម្តេចសង្ឃ ប៉ាបល្វីសទី៧ មកពាក់លើក្បាលខ្លួនគាត់ដោយខ្លួនឯង ។ ក្រោយមកបន្តិចណាប៉ូឡេអុង ក៏បានកាន់តួនាទីជាស្តេចនៅក្នុងប្រទេសអ៊ីតាលីផងដែរ ។ ពីកុមារភាពជាកុមារដ៏សាមញ្ញនៅលើកោះខកស៊ីខា ណាប៉ូឡេអុង មានទេពកោសល្យដ៏អស្ចារ្យពីកំណើតដោយបានប្រឹងប្រែងមិនសំចៃកម្លាំងរហូតដល់ក្លាយជាឥស្សរជនដ៏មានអំណាចម្នាក់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ ។ ពីតូចដល់ធំណាប៉ូឡេអុងមិនផ្លាស់ប្តូរអត្តចរិតអ្វីឡើយពោលគឺមហាបុរសរូបនេះកម្រនឹងសើច ។ ប៉ុន្តែនៅពេលគាត់សើចម្តងៗមានសំឡេងខ្លាំងណាស់ ហើយបាត់ម្ចាស់ការទៀតផង ។
ជាមួយនឹងអាកប្បកិរិយារឹងត្អឹង មិនចេះអត់ធ្មត់ និងឆាប់ខឹងច្រលោត គាត់ជឿថាមនុស្សភាគច្រើនត្រូវជំរុញចិត្តឲ្យធ្វើអ្វីមួយដោយការភ័យខ្លាច និងផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ។ ក្រៅពីនេះគាត់មិនជឿទៅលើមិត្តភាពដែរ ។ ដូចដែលគាត់ធ្លាប់និយាយថា “មិត្តភាពគ្រាន់តែជាពាក្យសម្តីប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំមិនខ្វល់ពីវាឡើយ” ។ ផ្ទុយទៅវិញគាត់បានប្រើប្រាស់អ្នក ដទៃដើម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ។ មិនយូរប៉ុន្មានរដ្ឋាភិបាលរបស់ណាប៉ូឡេអុង ក៏ដើរតាមដានចាស់របស់រាជាធិបតេយ្យបារាំង ។ ស្ទើរតែគ្រប់ឱកាសទាំងអស់ គាត់បានអួតក្អេងក្អាងពីអំណាចរបស់គាត់ ហើយជំរុញឲ្យអ្នកនិពន្ធ វិចត្រ ករ អ្នកភ្លេងយករូបគាត់ជាប្រធានបទសម្រាប់ការងាររបស់ពួកគេ ។ សិល្បករដ៏ល្បីល្បាញ លុតវីក វ៉ាន ប៊ីថូវិន បានក្លាយជាអ្នកលើកជើងណាប៉ូឡេអុងដែលមានចិត្តត្រេកត្រអាលបំផុត ដោយចាត់ ទុកគាត់ (ណាប៉ូឡេអុង) ថាជាមេដឹកនាំម្នាក់ដែលបានប្រែក្លាយអ៊ឺរ៉ុបរបស់ស្តេចនិងម្ចាស់ត្សត្រីឲ្យ ក្លាយជាទឹកដីមួយដែលពិតជាបានយកចិត្តទុកដាក់ដល់មនុស្សគ្រប់រូប ។
ទោះបីជាទទួលជ័យជំនះដ៏ត្រចះត្រចង់ក្តី ណាប៉ូឡេអុងនៅតែមានការស្រេកឃ្លានចង់បានភាព
រុងរឿងឥតឈបឈរ និងជ័យជំនះក្នុងភ្លើងសង្គ្រាម ។ ណាប៉ូឡេអុងធ្លាប់និយាយថា «អំណាចរបស់ ខ្ញុំបានមកពីភាពរុងរឿង ហើយភាពរុងរឿងរបស់ខ្ញុំបានមកពីជ័យជំនះដែលខ្ញុំទទួលបាន ។ អំណាច របស់ខ្ញុំនឹងដួលរលំបើសិនជាខ្ញុំមិនបានពឹងពាក់វាជាមូលដ្ឋានទៅលើភាពរុងរឿងបន្ថែមទៀត និងជ័យជំនះជាថ្មីៗទៀតទេនោះ» ។ រឿងនេះនឹងមានផ្សាយជូននៅវគ្គបន្តទៀត ៕
បញ្ជាក់ ៖ វគ្គទី១ ណាប៉ូឡេអុង អធិរាជបារាំងប្រកបដោយមហិច្ឆតាខ្ពស់
វគ្គទី២ ណាប៉ូឡេអុងប្រើល្បិចស្នៀតដឹកនាំកងទ័ពដោយប្រើរង្វាន់
ចែករំលែកព័តមាននេះ