នៅឆ្នាំ១៧៨៤ ណាប៉ូឡេអុងត្រូវបានគេអនុញ្ញាតឲ្យចូលរៀនសាលាយោធា École Militaire នៅក្រុងបារីសដែលមានឈ្មោះល្បីជាងគេនៅប្រទេសបារាំង ។ មួយឆ្នាំក្រោយមកគាត់
ក៏បានរៀនចប់ដោយទទួលបានលេខ៤២ក្នុងចំណោមសិស្ស៨៥នាក់ ។ នៅពេលលអាយុ១៦ឆ្នាំ
គាត់បានក្លាយជាអនុសេនីយ៍ទោនៅក្នុងកងកាំភ្លើងធំបារាំង ។
ណាបូឡេអុងបញ្ចេញស្នាដៃដើម្បីក្លាយជាជើងខ្លាំងនៅក្នុងយោធា
ប្រាំពីរឆ្នាំក្រោយមកវាជាពេលវេលាដ៏យ៉ាប់យ៉ឺនបំផុតសម្រាប់ណាប៉ូឡេអុង ។ ឪពុករបស់គាត់
បានបាត់បង់ជីវិតនៅក្នុងឆ្នាំ១៧៨៥ ។ ណាប៉ូឡេអុង និងបងប្រុសរបស់គាត់ ហ្សូសេហ្វ បានទទួលខុសត្រូវម្តាយ និងបងប្អូនផ្សេងទៀត ។ នៅពេលវិលត្រលប់មកកាន់កោះខកស៊ីខា ណាប៉ូឡេអុងបានក្លាយជាទាហានម្នាក់នៅក្នុងកងការពារសុខសន្តភាពជាតិខកស៊ីខា ។ គោលបំណងគាត់នៅផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើមធ្យោបាយដើម្បីទទួលបានសេរីភាពពីការគ្រប់គ្រងរបស់បារាំងសម្រាប់ដែនកោះគ័រស ។ក្នុងឆ្នាំ១៧៩៣ មេដឹកនាំបដិវត្តន៍បារាំងធ្វើគត់ស្តេចល្វីសទី១៦ ហើយរឿងនេះបានក្លាយជាព្រឹត្តិការណ៍មួយដែលអ្នករស់នៅកោះខកស៊ីខា ទាំងអស់យល់ឃើញថាជាឱកាសមួយដើម្បីប្រកាសឯករាជ្យ ហើយក្រោយមកពួកគេក៏បានអនុវត្តន៍ភ្លាមៗ ។
មកដល់ពេលនោះ ណាប៉ូឡេអុង បានក្លាយទៅជាអ្នកគាំទ្រយ៉ាងមុតមាំចំពោះបដិវត្តន៍បានរាំង
ដោយនិយាយរិះគន់ប្រឆាំងពួកអភិជនបារាំងដ៏មានទ្រព្យស្តុកស្តម្ភ និងមេដឹកនាំសាសនាដែលចាក់គ្រឹះយ៉ាងមាំ ។ តែជាទោះជាយ៉ាងណាក្តី នៅក្នុងក្រសែភ្នែក ប៉ាសកាល់ ប៉ូវលី ដែលជាអភិបាលកោះខកស៊ីខា ត្រកូលប៉ូណាបារត៍ ណាប៉ូឡេអុង ផ្ទាល់ជាមនុស្សដែលមិនគួរឲ្យទុកចិត្តឡើយ ។ ដោយប្រឈមមុខនឹងការគំរាមគំហែងពីប៉ូវលីនោះ ណាប៉ូឡេអុងបានជួយម្តាយ និងប្អូនៗរបស់គាត់គេច ខ្លួនទៅរកកន្លែងសុវត្ថិភាពនៅភាគខាងត្បូងប្រទេសបារាំង ។ រហូតមកដល់ដំណាក់កាលនេះ ឆាកនេះជីវិតរបស់ណាប៉ូឡេអុងមិនអ្វីគួរឲ្យសោមនស្ស ឬក៏ទទួលជោគជ័យអ្វីឡើយ ។ ដោយទទួលការចំអកឡកឡឺយពីមិត្តរួមថ្នាក់ និងរស់នៅក្នុងភាពក្រីក្រ ដែលបង្ខំឲ្យគាត់គេចចេញពីទឹកដីកំណើតជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់នោះ ។ អនាគតសម្រាប់ណាប៉ូឡេអុង ហាក់ដូចជាពុំសូវាមានអ្វីគួរឲ្យសង្ឃឹមនោះទេ ។
ដោយមានការងារត្រូវជ្រើសរើសតិចតួចប៉ុណ្ណោះ គាត់ក៏បានចូលបំរើកងទ័ពសាជាថ្មី ហើយ
តាមរយៈមិត្តភក្តិគាត់ម្នាក់ ណាប៉ូឡេអុងក៏ត្រូវគេដំឡើងបុណ្យស័ក្តជាអនុសេនីយឯក ។ ក្រោយនោះបន្តិចមក ណាប៉ូឡេអុងក៏មានឱកាសឈានទៅរកអំណាច និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ។ នៅពេលដែលកំពង់ផែបារាំង ទូឡុង បះបោរប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាលនោះ បដិវត្តន៍នៅទីក្រុងនេះបានទទួលជំនួយពីកងនាវា អង់គ្លេស ។ ណាប៉ូឡេអុងដែលទទួលបន្ទុកខាងកងកាំភ្លើងធំបានបញ្ចេញស្នាដៃរបស់គាត់ប្រឆាំងនឹងអង់គ្លេស។ ទោះបីជារងរបួសក្នុងការដណ្តើមកាន់កាប់មូលដ្ឋានដ៏សំខាន់នៅលើភ្នំ គាត់នៅតែទទួលបន្ទុកការបាញ់ផ្លោងដូចរន្ទះទៅលើនាវាអង់គ្លេស ។ ទីបញ្ចប់អង់គ្លេសបានដកថយ ហើយទីក្រុង ទូឡុង ក៏ត្រូវបារាំងកាន់កាប់វិញ ។
ជារង្វាន់ ណាប៉ូឡេអុងនៅពេលនោះទើបតែមានអាយុ២៤ឆ្នាំ ត្រូវបានគេតែងតាំងជាឧត្តម
សេនីយ៍ត្រី និងក្រោយមកទៀតក៏ក្លាយជាឧត្តមសេនីយ៍ទោ ។ មកដល់ដំណាក់កាលនេះ ណាប៉ូឡេអុង វ័យក្មេងបានក្លាយជាវីរបុរសដ៏មានប្រជាប្រិយភាព ហើយត្រូវបានពួកមេដឹកនាំសាធារណ រដ្ឋឲ្យចូលរួមក្នុងពិធីជប់លៀងជាច្រើន ដោយមានការចូល រួមពីស្រីស្រស់គួរឥ្យចាប់ចិត្ត ។ ក្នុងឆ្នាំ១៧៩៦ ណាប៉ូឡេអុងមានអាយុ២៦ឆ្នាំបានរៀបការជាមួយនាងហ្សូ សេហ្វីន ដែលជាស្ត្រីមេម៉ាយកូនពីរនៅត្រកូលអភិជនដ៏ស្រស់ស្អាតម្នាក់ ។
ណាប៉ូឡេអុងប្រើល្បិចស្នៀតដឹកនាំកងទ័ពដោយប្រើរង្វាន់
ពីរថ្ងៃបន្ទាប់ពីពិធីមង្គលការ គាត់បានចេញទៅសមរភូមិដោយត្រូវគេបានតែងតាំងជាមេ
បញ្ជាការកងទ័ពនៅតាមព្រំដែនប្រទេសអ៊ីតាលី ។ ដោយយល់ឃើញថាកងទ័ពរបស់គាត់ មានអាវុធមិនសូវទំនើបហ្វឹកហាត់មិនបានល្អ និងមានស្បៀងមិនគ្រប់គ្រាន់ គាត់បានសន្យាចំពោះពួកគេទាំងនោះថានឹងផ្តល់រង្វាន់ជាច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ បើសិនជាពួកគេទទួលបានជ័យជំនះក្នុងការប្រយុទ្ធ ។ ដូចដែលគាត់បានពោលថា “ក្នុងនាមជាទាហានដែលមានសម្លៀកបំពាក់ និងស្បៀងអាហារបរិភោគគ្រប់គ្រាន់ ។ ខេត្ត និងទីក្រុងធំៗ នឹងស្ថិតនៅក្នុងអំណាចរបស់អ្នក ហើយនៅទីនោះអ្នកនឹងទទួលបានកិត្តិយស ភាពរុងរឿង និងទ្រព្យសម្បត្តិ…។ តើអ្នកចង់បានដែរឬទេ ? រឿងនេះនឹងមានផ្សាយជូននៅវគ្គបន្តទៀត ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ