មនុស្សល្អមិនមែនគ្រាន់តែជាអ្នកចេះនិយាយលើកដាក់ បង្អួតបង្អរនោះទេ គឺត្រូវយកលទ្ធផលនៃសេចក្តីល្អនោះទៅបង្ហាញគេផង ទើបជាសន្តាននៃសប្បុរស ឬហៅថាជាអ្នកជោគជ័យលើសេចក្តីល្អពិតប្រាកដ ។ ដូចនៅក្នុងព្រះគាថាធម្មបទមួយកន្លែងទ្រង់ត្រាស់សម្តែងថា បុគ្គលមានសេចក្តីច្រណែន មានសេចក្តីកំណាញ់ ជាអ្នកអួតអាង…
មនុស្សល្អមិនមែនគ្រាន់តែជាអ្នកចេះនិយាយលើកដាក់ បង្អួតបង្អរនោះទេ គឺត្រូវយកលទ្ធផលនៃសេចក្តីល្អនោះទៅបង្ហាញគេផង ទើបជាសន្តាននៃសប្បុរស ឬហៅថាជាអ្នកជោគជ័យលើសេចក្តីល្អពិតប្រាកដ ។
ដូចនៅក្នុងព្រះគាថាធម្មបទមួយកន្លែងទ្រង់ត្រាស់សម្តែងថា បុគ្គលមានសេចក្តីច្រណែន មានសេចក្តីកំណាញ់ ជាអ្នកអួតអាង លើកខ្លួនខ្ពស់ហួសប្រមាណ ឈ្មោះថាជាមនុស្សល្អដោយហេតុត្រឹមតែការចេះនិយាយ ឬជាអ្នកល្អត្រឹមតែមានពណ៌សម្បុរស្រស់ស្អាតតែប៉ុណ្ណោះ ។
លុះណាតែអកុសលធម៌មានឥស្សាច្រណែនឈ្នានីសជាដើម ដែលបុគ្គលណាបានផ្តាច់ផ្តិលដកឡើងដាច់ចាកឫសគល់ហើយ បុគ្គលនោះឈ្មោះថាជាអ្នកមានទោសៈខ្ជាក់ចោលហើយ ជាអ្នកមានប្រាជ្ញាវៃឆ្លាត ទើបហៅថាជាមនុស្សល្អពិតប្រាកដ ។ ដោយសាន សារិន
ចែករំលែកព័តមាននេះ