ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ៖ «កន្ត្រងប្រហុក» គឺជាវត្ថុប្រើប្រាស់ម្យ៉ាងធ្វើពីឬស្សីមានទំហំប្រមាណប៉ុនក្តាប់ដៃមនុស្សចាស់ ។ របស់នេះគេប្រើសម្រាប់ដាក់ប្រហុកជ្រុំទៅក្នុងឆ្នាំងសម្លដែលមានទឹកកំពុងពុះឲ្យសាច់ប្រហុករលាយអស់សល់តែឆ្អឹងត្រីប្រហុក ទើបគេយកទៅគោះឆ្អឹងប្រហុកនោះចេញ និងទុកកន្ត្រងប្រហុកនោះវិញនៅលើធ្នើល ឬសៀត និងជញ្ជាំងផ្ទះបាយ ។
បច្ចុប្បន្ន អ្នកឃុំគោកបន្ទាយបានប្រកាន់ខ្ជាប់ប្រពៃណីត្បាញកន្ត្រងប្រហុកលក់ ដើម្បីបង្កើនចំណួលគ្រួសារក្រៅពីការងារស្រែចម្ការ ។
ស្រី្តចំណាស់ម្នាក់ឈ្មោះ ជុំ ហាន អាយុ៧១ឆ្នាំ រស់នៅភូមិគោកបន្ទាយ ឃុំគោកបន្ទាយ ស្រុករលាប្អៀរបាននិយាយថា ៖ សព្វថ្ងៃក្រៅពីមុខរបរធ្វើស្រែចម្ការ គាត់តែងតែឆ្លៀតធ្វើកន្ត្រងប្រហុកលក់ ដើម្បីជួយផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពដែលការងារនេះ គឺគាត់បានចេះតៗគ្នាតាំងពីដូនតា ។
បច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកភូមិប្រមាណ៧០% បានប្រកបមុខរបរនេះដូចៗគ្នា ។ ដើម្បីធ្វើជាកន្ត្រងប្រហុកបាន គឺត្រូវទិញដើមឬស្សីពីគេយកមកអារកាត់ជាកង់ៗបន្ទាប់មកពុះជ្រៀកជាចំរៀកតូចៗ និងបិតវាឲ្យស្អាតទើបយកមកត្បាញជាកន្ត្រងប្រហុក ។
ក្រោយពេលត្បាញកើតជាកន្ត្រងប្រហុកហើយត្រូវធ្វើកណ្ដាប់ចងដៃវា ហើយត្រូវប្រមូលវាយកទៅឆ្អើរភ្លើងឲ្យឡើងពណ៌ក្រម៉ៅកុំឲ្យមេស៊ីផង និងមានពណ៌ស្អាតផង ។ ពេលលទ្ធផលបានសម្រេចហើយទើបយើងយកមកចងជាដុំៗ (ក្នុង១ដុំមានចំនួន១០កន្ត្រងប្រហុក) ទុកលក់បោះឲ្យម៉ូយ ដែលគេមកទទួលទិញដល់ផ្ទះ ។
ចំពោះរូបគាត់ក្នុងមួយថ្ងៃគាត់អាចធ្វើបានកន្ត្រងប្រហុកបានជាង១០កន្ត្រងប្រហុក ហើយបើគិតជាខែ ក្នុង១ខែគាត់ត្បាញបានប្រមាណជាង៤០០កន្ត្រងប្រហុក ដែលតម្លៃលក់ចេញបោះដុំឲ្យម៉ូយថ្លៃ៧០០រៀលក្នុងកន្ត្រងប្រហុក១ ។
ចំណែកស្ត្រីឈ្មោះ មួន សំ អាយុ៥៥ឆ្នាំ ដែលកំពុងធ្វើបានឲ្យដឹងដែរថា ក្នុងមួយថ្ងៃបើធ្វើជាប់គាត់អាចធ្វើបានពី២០ទៅ២៥កន្ក្រង ដែលអាចលក់ចេញបានក្នុងតម្លៃទៅ៧០០រៀលក្នុងកន្ត្រងប្រហុក១ ឬច្រើនជាងនេះបន្តិច បើចំពេលតម្រូវទីផ្សារច្រើន ។
បច្ចុប្បន្នអ្នកត្បាញកន្ត្រងប្រហុកនៅក្នុងឃុំគោកបន្ទាយ មានចំនួន៤ភូមិ គឺភូមិពាលពក ភូមិទ្រនាមពេច ភូមិមានជ័យ និងភូមិគោកបន្ទាយ ។ កន្ត្រងប្រហុកដែលត្បាញបានត្រូវឈ្មួញមកទទួលទិញដល់ៗផ្ទះ និងយកទៅលក់បន្តនៅក្រុងប៉ោយប៉ែត ដែលមានឈ្មួញចាំទិញយកទៅលក់ក្នុងប្រទេសថៃ ។
បើតាមគាត់បានដឹងពីឈ្មួញប្រាប់ថា ក្រៅពីយកទៅធ្វើជាកន្ត្រងសម្រាប់ត្រងប្រហុកជនជាតិថៃខ្លះបានទិញយកទៅកែឆ្នៃថែមពណ៌ដាក់ផ្កាសម្រាប់ដាក់តាំងលំអរផងដែរ ។ ប្រជាពលរដ្ឋ អ្នកឃុំគោកបន្ទាយបានអំពាវនាវឲ្យកូនខ្មែរទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសសូមចូលរួមជួយរក្សាប្រពៃណីតម្បាញកន្ត្រងប្រហុកជាស្នាដៃបុព្វបុរសខ្មែរកុំឲ្យបាត់បង់ ៕ កែសម្រួលដោយ ៖ សុឃាក់
ចែករំលែកព័តមាននេះ