ធម្មិកឧបាសកជាអ្នកដល់ព្រមដោយកល្យាណធម៌ ពេលដែលគាត់ឈឺជិតស្លាប់នោះ គាត់បានប្រើឱ្យកូនប្រុសស្រីរបស់គាត់ទៅនិមន្តព្រះសង្ឃមកសូត្រធម៌សតិបដ្ឋានសូត្រឱ្យគាត់ស្តាប់ ។
នៅពេលដែលព្រះសង្ឃកំពុងតែសូត្រសតិបដ្ឋានសូត្រនោះ ធម្មិកឧបាសកបានឃើញនូវទេវរថមានចំនួនជាច្រើនដែលពួកទេវតាទាំង៦ជាន់នាំយកមកចាំទទួលគាត់ទៅកាន់ឋានទេវលោក។ ពួកទេវតាទាំងឡាយបានអញ្ជើញឱ្យគាត់ទៅកើតក្នុងឋានទេវលោក។ ខណៈនោះធម្មិកឧបាសកបាននិយាយអង្វរករនឹងពួកទេវតាថា ឈប់ចាំសិនៗ ។
ឯពួកភិក្ខុទាំងឡាយបានឮធម្មិកឧបាសកនិយាយថា ឈប់សិនៗ ដូច្នេះហើយ ទើបឈប់សូត្រធម៌ ហើយចម្រើនពរសុំលានិមន្តត្រឡប់ទៅវត្តវិញ។ ពេលដែលពួកភិក្ខុបាននិមន្តត្រឡប់ទៅវត្តអស់ហើយ ធម្មិកឧបាសក បានដឹងស្មារតីឡើង មិនឃើញព្រះសង្ឃក៏សួរកូនថា ព្រះសង្ឃនិមន្តទៅណាអស់ហើយ ? ពួកកូនប្រុសស្រីបានប្រាប់គាត់ថា ព្រះសង្ឃលោកនិមន្តទៅវត្តអស់ហើយ ព្រោះឪពុកបាននិយាយថា ឈប់សិនៗនោះអី ។
ធម្មិកឧបាសកក៏ភ្ញាក់ខ្លួនព្រើត ហើយនិយាយទៅកាន់កូនៗថា ពុទ្ធោ ឪពុកមិនបាននិយាយឱ្យលោកឈប់សូត្រធម៌កាលណា ឪពុកនិយាយជាមួយពួកទេវតា ដែលបានចុះមកដើម្បីយកឪពុកទៅនៅឯឋានទេវលោកទេតើ ។ ទោះបីជាគាត់និយាយប្រាប់រឿងពិតយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏កូនប្រុសស្រីមិនជឿគាត់ដែរ។ ធម្មិកឧបាសកបានប្រាប់កូនៗឱ្យយកកម្រងផ្កាបោះឡើងទៅលើអាកាសវេហាស៍ ហើយបានអធិដ្ឋានឱ្យកម្រងផ្កានោះជាប់នឹងចន្ទោលទេវរថដែលពួកទេវតានាំមកពីឋានតុសិតទេវលោក ។
ពួកប្រជាជនដទៃទៀតមើលឃើញតែកម្រងផ្កា មិនឃើញទេវរថឡើយ ក៏មានសេចក្តីស្ងើចអស្ចារ្យ ។ ចំណែកឯពួកភិក្ខុទាំងឡាយ លុះនិមន្តត្រឡប់មកដល់វត្តវិញ ហើយបានចូលទៅក្រាបទូលដល់ព្រះសាស្តាថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចម្រើន ធម្មិកឧបាសកពេលដែលខ្ញុំព្រះករុណាទាំងឡាយសូត្រធម៌សតិបដ្ឋានសូត្រនោះ គាត់បានហាមមិនឱ្យខ្ញុំព្រះករុណាសូត្រឡើយ ។
ព្រះសាស្តាទ្រង់ត្រាស់រឿងពិតឱ្យភិក្ខុទាំងនោះបានដឹងច្បាស់ ហើយត្រាស់នូវព្រះគាថានេះថាៈ អ្នកដែលបានធ្វើបុណ្យទុកមកហើយ រមែងត្រេកអររីករាយសប្បាយក្នុងលោកទាំងពីរ គឺរីករាយក្នុងលោកនេះផង និងរីករាយក្នុងលោកខាងមុខផង គេរមែងត្រេកអររីករាយសប្បាយព្រោះឃើញនូវកម្មដ៏បរិបូណ៌របស់ខ្លួន ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ