សទ្ធានេះគឺជាគុណជាតិល្អ កើតឡើងតែនៅក្នុងចិត្តល្អ មនុស្សល្អ ដែលជាសោភណចិត្តប៉ុណ្ណោះ មិនដែលកើតជាមួយនឹងបុគ្គលបាបជាចិត្តអកុសលឡើយ ។ សទ្ធានេះជារួមមាន៤ប្រការគឺ៖
១- កម្មស្សទ្ធា ការជឿទៅលើកម្ម គឺជឿថា បាបកម្ម ជាអំពើញ៉ាំងសត្វលោកឲ្យថោកទាប កុសលកម្ម ជាអំពើញ៉ាំងសត្វលោកឲ្យប្រសើរថ្លៃថ្នូរ ខ្ពង់ខ្ពស់ ។
២- វិបាកសទ្ធា ការជឿទៅលើផល គឺជឿថា សេចក្ដីវិនាសហិនហោច និងសេចក្ដីទុក្ខគ្រប់ប្រការ ដែលខ្លួនត្រូវជួបប្រទះ គឺជាផលរបស់កម្មអាក្រក់ដែលខ្លួនធ្លាប់បានធ្វើហើយ ចំណែកសេចក្ដីសុខចម្រើនដែលខ្លួនត្រូវទទួលបាន គឺជាផលរបស់កម្មល្អដែលខ្លួនធ្លាប់ធ្វើហើយដែរ ដោយមិនមានអ្នកណាជាអ្នកធ្វើជំនួសនោះទេ ។
៣- កម្មស្សកតាសទ្ធា ជឿថា សត្វទាំងឡាយមានកម្មជារបស់ខ្លួន គឺថាកម្មដែលសត្វលោកបានធ្វើហើយទោះបីជាល្អក្ដី អាក្រក់ក្ដី តែងតែជាប់ទៅតាមសត្វលោកនោះជានិច្ច ដូចកង់រទេះដែលវិលទៅតាមជើងគោ ឬដូចជាស្រមោលអន្ទោលតាមប្រាណ បើទុកជាខំរត់គេច ឬរាយមន្តការពារយ៉ាងណា ក៏មិនអាចរួចផុតអំពីអំណាចកម្មបានឡើយ ។
៤- តថាគតពោធិសទ្ធា ជឿការត្រាស់ដឹងរបស់ព្រះតថាគត គឺជឿថា ព្រះមានព្រះភាគនោះ ព្រះអង្គជាអរហន្ត ជាសម្មាសម្ពុទ្ធ បរិបូណ៌ដោយវិជ្ជានិងចរណៈមានព្រះដំណើរល្អ ជ្រាបច្បាស់នូវលោក ឥតមានបុគ្គលដទៃស្មើ ទូន្មាននូវបុរសដែលគួរទូន្មានបាន ជាគ្រូនៃទេវតានិងមនុស្សទាំងឡាយ ត្រាស់ដឹងនូវចតុរារិយសច្ច លែងវិលត្រឡប់មកកាន់ភពថ្មីទៀតឡើយ និងរួមមួយអន្លើដោយការជឿគុណព្រះធម៌ និងគុណព្រះសង្ឃផង ។
ការជឿដែលចាត់ចូលក្នុងសទ្ធានេះ គឺសំដៅដល់ការជឿក្នុងរឿងដែលមានហេតុផល ស្របទៅតាមធម្មជាតិដែលមានពិតៗ មិនមែនជាការជឿក្នុងរឿងភ្ញាក់ផ្អើលនោះឡើយ ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ