រូបកាយនេះកើតមកហើយ ស្ថិតនៅបានមួយគ្រា ឬមួយរយៈ លុះដល់ពេលវេលាក៏បែកធ្លាយទៅតាមពេលវេលានោះឯង តែដោយសារមនុស្សយើងមិនចូលចិត្ត មិនចង់ឲ្យរូបកាយប្រព្រឹត្តទៅតាមពេលវេលា គ្រាន់តែឮពាក្យថា ស្លាប់ ក៏ភ័យខ្លាចតក់ស្លុតរន្ធត់ចិត្តមិនចង់ឲ្យដល់ពេលវេលានោះឡើយ ។
ព្រោះគិតថា ដល់ពេលស្លាប់នោះតើត្រូវលំបាកយ៉ាងដូចម្តេច ត្រូវចោលលោកនេះ ចោលប្រពន្ធចោលប្តី ចោលកូនចៅ ស្លាប់ទៅជាតិមុខជួបសុខឬទុក្ខយ៉ាងណា នឹកឃើញកាលណាពេលណាក៏តក់ស្លុត ញាប់ញ័រក្នុងចិត្តពេលនោះភ្លាម ។
តាមពិតទៅសេចក្តីស្លាប់វាជារឿងធម្មតាទៅហើយ ព្រោះថាសត្វលោកទាំងអស់កើតមកហើយត្រូវតែស្លាប់ កុំខ្លាចស្លាប់ធ្វើអ្វីព្រោះថាយើងកើតមកនោះ យើងបាននាំយកសេចក្តីស្លាប់ជាប់មកជាមួយផងស្រេចទៅហើយ រង់ចាំពេលវេលាត្រូវបែក គឺរូបកាយនេះត្រូវតែបែកធ្លាយទៅដោយខ្លួនឯង ដូចស៊ុតមាន់ជាមួយនឹងការបែកនៃស៊ុតមាន់នោះអ៊ីចឹងឯង គឺការបែកវានៅតែជាមួយនឹងស៊ុតនោះរហូត ចាំតែដល់ពេលវេលាវានឹងសម្តែងបែកឲ្យប្រាកដឡើង ។
កាលបើសាធុជនពិចារណាដូច្នេះហើយ នឹងបានស្ងប់ចិត្តមិនជាទុក្ខកង្វល់អ្វីក្នុងរឿងស្លាប់ដោយច្រើនទៀតឡើយ ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ