មានសេចក្តីដំណាលថា កាលព្រះបរមគ្រូធរមាននៅឡើយ មានព្រះរាជាមួយព្រះអង្គព្រះនាមកោសម្ពិករាជ ព្រះអគ្គមហេសីព្រះនាមវេស្សាមិត្តា សោយរាជនៅក្នុងក្រុងសម្ពិយបរិបូណ៌ដោយសម្បត្តិដ៏ឧត្តុង្គឧត្តម ។ សម័យមួយព្រះនាងវេស្សាមិត្តាបានស្តាប់ធម៌ព្រះសម្ពុទ្ធកើតសេចក្តីជ្រះថ្លាក៏ថ្វាយខ្លួនជាឧបាសិកាយកព្រះរតនត្រ័យជាទីពឹងទីរំលឹកស្មើដោយជីវិត តែងទំនុកប្រុងភិក្ខុសង្ឃដោយបច្ច័យទាំងបួនរាល់ថ្ងៃ ។ ក្នុងកាលជាខាងក្រោយមក…
មានសេចក្តីដំណាលថា កាលព្រះបរមគ្រូធរមាននៅឡើយ មានព្រះរាជាមួយព្រះអង្គព្រះនាមកោសម្ពិករាជ ព្រះអគ្គមហេសីព្រះនាមវេស្សាមិត្តា សោយរាជនៅក្នុងក្រុងសម្ពិយបរិបូណ៌ដោយសម្បត្តិដ៏ឧត្តុង្គឧត្តម ។
សម័យមួយព្រះនាងវេស្សាមិត្តាបានស្តាប់ធម៌ព្រះសម្ពុទ្ធកើតសេចក្តីជ្រះថ្លាក៏ថ្វាយខ្លួនជាឧបាសិកាយកព្រះរតនត្រ័យជាទីពឹងទីរំលឹកស្មើដោយជីវិត តែងទំនុកប្រុងភិក្ខុសង្ឃដោយបច្ច័យទាំងបួនរាល់ថ្ងៃ ។
ក្នុងកាលជាខាងក្រោយមក មានស្តេចបច្ចន្តរាជមួយព្រះអង្គប្រាថ្នាចង់បានរាជសម្បត្តិក៏លើកទ័ពមកបម្រុងឡោមចាប់ព្រះបាទកោសម្ពិករាជ ស្តេចទ្រង់ជ្រាបហើយ ក៏លើកទ័ព ទៅច្បាំងតបតវិញតែត្រូវបរាជ័យចាញ់ស្តេចបច្ចន្តរាជ ក៏ត្រូវស្តេចបច្ចន្តរាជចាប់ព្រះអង្គធ្វើគត់ទៅ ។
ឯនាងវេស្សាមិត្តាជាព្រះអគ្គមហេសី ត្រូវពួកទាហានខាងស្តេចបច្ចន្តរាជចាប់បាននាំយកទៅថ្វាយស្តេចបច្ចន្តរាជៗ ទតឃើញព្រះរូបឆោមល្អស្រស់ ក៏និយាយលួងលោមនាងដើម្បីធ្វើមហេសី ព្រះនាងមិនព្រមទ្រង់មានព្រះសុវណ្ណិយថា ខ្ញុំជាស្ត្រីមានយសស័ក្តធំដោយសារព្រះស្វាមីខ្ញុំព្រះរាជទានឲ្យ ឥឡូវព្រះអង្គសម្លាប់ស្វាមីខ្ញុំ ហើយឲ្យខ្ញុំរីករាយជាមួយព្រះអង្គដូចម្តេចកើត ខ្ញុំមានសេចក្តីក្រោធចំពោះព្រះអង្គតែម្យ៉ាង ។
ព្រះបាទបច្ចន្តរាជទ្រង់ព្រះសណ្តាប់ហើយ ក្រោធពិរោធជាខ្លាំង បង្គាប់ឲ្យអាមាត្យដុតភ្លើងឆេះសន្ធោសន្ធៅ ហើយបង្គាប់ឲ្យនាងចូលទៅក្នុងភ្លើង ព្រះនាងមិនព្រមចូល ទ្រង់មានព្រះសុវណ្ណិយតបថា ព្រះអង្គមានព្រះទ័យអាក្រក់ផុតជាងជនទាំងពួងក្នុងលោក សម្លាប់ស្វាមីគេហើយ ដុតសម្លាប់មហេសីគេទៀត ខ្ញុំគ្មានសត្រូវនឹងព្រះអង្គទេ មិនគួរអ្នកណាធ្វើទោសបានឡើយ ។
ព្រះបាទបច្ចន្តរាជឲ្យអាមាត្យចងបោះទៅក្នុងភ្លើង ។ ក្នុងពេលដែលគេចាប់ចងព្រះនាងវេស្សាមិត្តា ទ្រង់រំពឹងថាអត្មាអញគ្មានអ្វីជាទីពឹងទេ មានតែព្រះរតនត្រ័យទាំងបីជាទីពឹងដ៏ប្រសើររបស់អញ គិតដូច្នេះហើយនាងរំពឹងក្នុងព្រះទ័យថា ពុទ្ធំ សរណំ គច្ឆាមិ ធម្មំ សរណំ គច្ឆាមិ សង្ឃំ សរណំ គច្ឆាមិ ដូច្នេះពុំដែលដាច់ ។ ដោយគុណានុភាពព្រះរតនត្រ័យភ្លើងឥតមានក្តៅដល់ព្រះនាងឡើយ ទោះបីនៅក្នុងគំនររងើកភ្លើងធំដល់ម្ល៉ោះ ក៏ហាក់ដូចជានៅក្នុងត្របកឈូក ។
ព្រះបាទបច្ចន្តរាជទតឃើញអស្ចារ្យដូច្នោះហើយ ក៏ស្ទុះទៅយកនាងពីគំនរភ្លើងហើយថ្វាយបង្គំនាងធ្វើជាមាតាបង្កើត ទំនុកបំរុងនាងសព្វគ្រប់ឥតមានខ្វះ ។ ព្រះនាងវេស្សាមិត្តាទ្រង់រំលឹកទូន្មានព្រះបាទបច្ចន្តរាជនិងមហាជនឲ្យធ្វើទានរក្សាសីលគ្រប់ៗគ្នា ដល់ព្រះនាងអស់អាយុ បានទៅកើតក្នុងទេវលោកបរិបូណ៍ដោយសម្បត្តិយ៉ាងអស្ចារ្យ ៕ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ