ជនពាលមិនដែលនាំសុខចម្រើន នាំប្រយោជន៍ដល់អ្នកសេពគប់ឡើយ និងតែងជួបនូវគ្រោះអាក្រក់ផ្សេងៗដូចនាំខ្លួនឱ្យដល់នូវសេចក្តីវិនាសដោយប្រការផ្សេងៗ ព្រោះពួកពាល ប្រៀបដូចជាសាកសពដែលសង្គមស្អប់ខ្ពើម ដូច្នេះកាលបើបុគ្គលណាសេពគប់នឹងជនពាល បុគ្គលនោះដូចយកខ្លួនទៅប្រឡាក់នឹងសាកសពដ៏ស្អុយអសោចិ៍ បានជាទីស្អប់ខ្ពើមនៃមហាជនផងទាំងពួង ។ ចំណែកជនជាបណ្ឌិតប្រៀបបាននឹងគ្រឿងក្រអូបមានខ្លឹមក្រស្នានិងផ្កាមាលាជាដើម…
ជនពាលមិនដែលនាំសុខចម្រើន នាំប្រយោជន៍ដល់អ្នកសេពគប់ឡើយ និងតែងជួបនូវគ្រោះអាក្រក់ផ្សេងៗដូចនាំខ្លួនឱ្យដល់នូវសេចក្តីវិនាសដោយប្រការផ្សេងៗ ព្រោះពួកពាល ប្រៀបដូចជាសាកសពដែលសង្គមស្អប់ខ្ពើម ដូច្នេះកាលបើបុគ្គលណាសេពគប់នឹងជនពាល បុគ្គលនោះដូចយកខ្លួនទៅប្រឡាក់នឹងសាកសពដ៏ស្អុយអសោចិ៍ បានជាទីស្អប់ខ្ពើមនៃមហាជនផងទាំងពួង ។
ចំណែកជនជាបណ្ឌិតប្រៀបបាននឹងគ្រឿងក្រអូបមានខ្លឹមក្រស្នានិងផ្កាមាលាជាដើម កាលបើបុគ្គលសេពគប់ជាមួយនឹងបណ្ឌិតប្រៀបដូចជានាំខ្លួនទៅរកសេចក្តីសុខ សេចក្តីចម្រើន ហើយខ្លួនប្រាណជាប់ទៅដោយគ្រឿងក្រអូប ជាអ្នកគួរសរសើរ គួរជាទីពេញចិត្តនៃពួកវិញ្ញូជន ។
ត្រង់ចំណុចនេះលោកចង់បញ្ជាក់ថា បើយើងចូលទៅសេពគប់នូវបុគ្គលណាហើយ រមែងនឹងមានបុគ្គលនោះជាគំរូ ជាគតិរបស់យើងដោយពិតមិនអាចឃ្វាងបានឡើយ មានន័យថាសេពគប់ពាលនឹងមានចិត្តគំនិតពាល បើចូលទៅសេពគប់បណ្ឌិត មានចិត្តគំនិតជាអ្នកចេះដឹង បានសុខចម្រើន ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ