កឋិនជាកាលទានដ៏ពិសេសមានកំណត់ពេលវេលាច្បាស់លាស់គឺចាប់ពីថ្ងៃ១រោច ខែអស្សុជ ដល់ថ្ងៃ១៥កើត ខែកត្តិកមានរយៈពេល២៩ថ្ងៃគត់ ពុំមែនចេះតែធ្វើនៅពេលណាក៏បានតាមចិត្តចង់នោះឡើយ និងកើតមានតែព្រះពុទ្ធសាសនាមួយប៉ុណ្ណោះ ។ បើខុសពីរដូវកាលនេះ ទោះបីអ្នកមានសទ្ធាធ្វើបុណ្យ មានលក្ខណៈសណ្ឋានដូចកឋិនក៏ដោយ…
កឋិនជាកាលទានដ៏ពិសេសមានកំណត់ពេលវេលាច្បាស់លាស់គឺចាប់ពីថ្ងៃ១រោច ខែអស្សុជ ដល់ថ្ងៃ១៥កើត ខែកត្តិកមានរយៈពេល២៩ថ្ងៃគត់ ពុំមែនចេះតែធ្វើនៅពេលណាក៏បានតាមចិត្តចង់នោះឡើយ និងកើតមានតែព្រះពុទ្ធសាសនាមួយប៉ុណ្ណោះ ។
បើខុសពីរដូវកាលនេះ ទោះបីអ្នកមានសទ្ធាធ្វើបុណ្យ មានលក្ខណៈសណ្ឋានដូចកឋិនក៏ដោយ ក៏មិនអាចហៅថា កឋិនទានបានដែរ ព្រោះធ្វើខុសកាលទាន មិនចំសម័យកាល ពោលគឺមិនត្រូវ តាមពុទ្ធានុញ្ញាត ។ ក្នុងវត្តមួយបើការចាំវស្សា គ្មានភិក្ខុសោះ ក៏មិនអាចហែកឋិនចូលបានដែរ ព្រោះសាមណេរ គ្មានសិទ្ធិទទួលក្រាលគ្រងកឋិនទេ លុះតែយ៉ាងហោចបំផុតក៏ត្រូវមានភិក្ខុ១អង្គដែរ ហើយភិក្ខុអង្គនោះបានចាំវស្សាអស់៣ខែដោយបរិបូណ៌ ទើបអាចហែកឋិនចូលបាន។ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណានៅកម្ពុជាមិនដែលថា វត្តអារាមណាដែលមិនមានកឋិននោះឡើយ ។
ទាក់ទងនឹងកឋិននេះ បព្វជិតក្តី គ្រហស្ថក្តីអាចធ្វើកឋិនទានបានដូចគ្នាមិនទាស់ទៅនឹងធម៌វិន័យទេ ។
កឋិនទានអាចសម្រាលនូវទុក្ខលំបាកក្នុងការប្រើប្រាស់បច្ច័យមួយចំនួនរបស់ភិក្ខុសង្ឃដូចជា ត្រៃចីវរ អាហារភោជន និងលាភសក្ការៈផ្សេងៗ ដែលកើតមានដល់សង្ឃ នឹងអាចប្រើប្រាស់បានតាមការគួរ ហើយការសម្រាលទុក្ខលំបាកនេះមានរយៈកាល ៥ខែ និងបានចំពោះតែភិក្ខុដែលគង់ចាំវស្សាអស់ត្រីមាសបានត្រឹមត្រូវ តែបើចាំវស្សាដែរ តែធ្វើឱ្យដាច់វស្សានោះ ក៏មិនអាចក្រាលគ្រងកឋិនបានដែរ ។
ចំណែកទាយកទាយិកា អ្នកធ្វើកឋិនក៏ត្រូវបានទទួលកុសលផលបុណ្យច្រើនលើសលប់ទៅតាមកុសលចេតនា បសាទសទ្ធាជ្រះថ្លារៀងៗខ្លួន ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ