កាលសម័យពុទ្ធកាលមានប្រេតមួយស្រេកឃ្លានអាហារអស់លាននៃឆ្នាំមកហើយ និងតែងនឹករឫកញាតិមិត្តបងប្អូនកូនចៅជានិច្ច ប៉ុន្តែពុំដែលបងប្អូនញាតិមិត្តណា ឧទ្ធិសកុសលឲ្យម្តងសោះ។ ថ្ងៃមួយមានឧបាសកម្នាក់ឈ្មោះវិទេហៈសម្រាកនៅក្នុងខ្ទមស្រែ ចាំស្រូវក្នុងលង្កាទ្វីប ស្រាប់តែប្រេតនោះទៅសុំអាហារបរិភោគ ព្រោះរលឹកឃើញថា វិទេហៈឧបាសកនេះ ត្រូវជាសម្លាញ់របស់អញក្នុងជាតិមុនយូរអង្វែងណាស់ហើយ…
កាលសម័យពុទ្ធកាលមានប្រេតមួយស្រេកឃ្លានអាហារអស់លាននៃឆ្នាំមកហើយ និងតែងនឹករឫកញាតិមិត្តបងប្អូនកូនចៅជានិច្ច ប៉ុន្តែពុំដែលបងប្អូនញាតិមិត្តណា ឧទ្ធិសកុសលឲ្យម្តងសោះ។ ថ្ងៃមួយមានឧបាសកម្នាក់ឈ្មោះវិទេហៈសម្រាកនៅក្នុងខ្ទមស្រែ ចាំស្រូវក្នុងលង្កាទ្វីប ស្រាប់តែប្រេតនោះទៅសុំអាហារបរិភោគ ព្រោះរលឹកឃើញថា វិទេហៈឧបាសកនេះ ត្រូវជាសម្លាញ់របស់អញក្នុងជាតិមុនយូរអង្វែងណាស់ហើយ ។ វិទេហៈឧបាសកឮសំឡេងប្រេតស្រែកសុំអាហារបរិភោគដូច្នោះ ក៏សួរថាអ្នកជាអ្វី? មកពីណា ?
ប្រេតប្រាប់ថា ខ្ញុំជាសម្លាញ់ក្នុងជាតិដែលកន្លងទៅយូរអង្វែងណាស់ហើយ ខ្ញុំស្លាប់ពីជាតិមុនបានមកកើតជាប្រេតនៅក្នុងលង្កាទ្វីបនេះ ពុំដែលបានអាហារបរិភោគឡើយ ញាតិមិត្តបងប្អូនទាំងឡាយ គេមិនដែលឧទ្ទិសផលទានដល់ខ្ញុំម្តងសោះ បានជាខ្ញុំមកសុំអាហារអំពីសម្លាញ់បរិភោគ ។ វិទេហៈឧបាសកឮដូច្នោះ មានចិត្តអាណិតពន់ពេក ទើបហៅប្រេតឲ្យឡើងលើខ្ទម យកបាយមកឲ្យប្រេតបរិភោគ ។ ប្រេតឃើញឧបាសកយកបាយមកដូច្នេះហើយ ក៏និយាយថា ម្នាលសម្លាញ់បើអ្នកអាណិតខ្ញុំ អ្នកចូរយកភត្តទៅប្រគេនដល់ព្រះសង្ឃ ហើយឧទ្ទិសផលឲ្យខ្ញុំ ទើបខ្ញុំទទួលបរិភោគបាន ។
លុះព្រឹកឡើងវិទេហៈឧបាសក បានចាត់ចែងថ្វាយភត្តដល់ព្រះសង្ឃហើយឧទ្ទិសផលបញ្ជូនទៅឲ្យប្រេតនោះ ប្រេត កាលបានបរិភោគអាហារឆ្អែតស្កប់ស្កល់ ប៉ុន្តែនៅខ្វះសំពត់ស្លៀកទៀត ក៏ដើរទៅឈរបង្ហាញខ្លួនដល់វិទេហៈឧបាសកនិយាយសុំសំពត់អាវស្លៀកពាក់ទៀត។ វិទេហៈ ស្រែកប្រាប់ថា បើអ្នកខ្វះសំពត់ខ្ញុំមានសំពត់កម្ពល៣ អ្នកមកយកទៅស្លៀកចុះ។
ប្រេតនិយាយថា ឲ្យខ្ញុំយ៉ាងហ្នឹងមិនបានទេ ចូរសម្លាញ់យកទៅប្រគេនព្រះសង្ឃដូចមុន ទើបខ្ញុំទទួលបាន។ វិទេហៈឧបាសក ក៏ចាត់ចែងយកសំពត់ទៅប្រគេនព្រះសង្ឃ សំពត់នោះក៏ក្លាយទៅជាសំពត់ទិព្វ កើតដល់ប្រេតនោះភ្លាម ។ ក្នុងវេលានោះប្រេតក៏ក្លាយខ្លួនទៅជាទេវបុត្រ ដោយអំណាចកុសលដែលវិទេហៈឧបាសកឧទ្ទិសផ្សាយឲ្យ។
ប្រេតកាលបើបានក្លាយខ្លួនទៅជាទេវតាហើយ ក៏រលឹកដល់គុណរបស់វិទេហៈឧបាសក ទើបដើរទៅបង្ហាញខ្លូនហើយនិយាយថា ម្នាលសម្លាញ់អ្នកមានគុណលើរូបខ្ញុំច្រើនណាស់ ខ្ញុំគ្មានអ្វីតបគុណសម្លាញ់ទេ ចូរសម្លាញ់ទៅគាស់យកកំណប់ទ្រព្យ៣ក្អមនៅក្រោមដើមជ្រៃក្បែរស្រែអ្នកចុះ ព្រោះកំណប់នោះខ្ញុំឃើញយូរហើយគ្មានម្ចាស់ថែរក្សាទេ ។ វិទេហៈឧបាសកយកចបទៅកាប់មើល ឃើញជាកំណប់មែន ក៏ទៅក្រាបទូលដល់ព្រះរាជារបស់ខ្លួន ។
ព្រះរាជាបានចាត់ចែងឲ្យយករទេះទៅដឹកមកចាក់គរនៅមុខព្រះបរមរាជវាំង ហើយទ្រង់តាំងឧបាសកនោះឲ្យធ្វើមហាសេដ្ឋីគ្រប់គ្រងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនទៅ។ ឯប្រេតនោះមានប្រាសាទផុសនៅស្ថានត្រៃត្រិង្ស ក៏ឡើងទៅនៅក្នុងស្ថានទេវលោកបរិបូរណ៌ដោយទិព្វសិរីខ្ចាត់ផុតពីសេចក្តីទាល់ក្រគ្រប់យ៉ាងសោយសុខតរៀងទៅ ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ