យោងតាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាមានគម្ពីរធម្មបទជាដើម បាននិយាយទាក់ទងនឹងប្រេតនរកជាអនេកបរិយាយ ដែលបង្ហាញប្រាកដថា ពិតជាមានប្រេតនរកមែន ។ បើទោះជាក្បួនច្បាប់បានបង្ហាញច្បាស់យ៉ាងនេះក្តី តែក៏នៅមានអ្នកខ្លះមិនជឿថាមានប្រេតទេ ព្រោះថាហេតុដែលមិនជឿមកអំពីមិនធ្លាប់ឃើញ គឺគ្រាន់តែឮអំពីសេចក្ដីទុក្ខក្នុងប្រេតវិស័យនោះវាធ្ងន់ រងទុក្ខវេទនាហួសហេតុពេក…
យោងតាមទ្រឹស្តីព្រះពុទ្ធសាសនាមានគម្ពីរធម្មបទជាដើម បាននិយាយទាក់ទងនឹងប្រេតនរកជាអនេកបរិយាយ ដែលបង្ហាញប្រាកដថា ពិតជាមានប្រេតនរកមែន ។
បើទោះជាក្បួនច្បាប់បានបង្ហាញច្បាស់យ៉ាងនេះក្តី តែក៏នៅមានអ្នកខ្លះមិនជឿថាមានប្រេតទេ ព្រោះថាហេតុដែលមិនជឿមកអំពីមិនធ្លាប់ឃើញ គឺគ្រាន់តែឮអំពីសេចក្ដីទុក្ខក្នុងប្រេតវិស័យនោះវាធ្ងន់ រងទុក្ខវេទនាហួសហេតុពេក ម្យ៉ាងទៀតដោយសារតែមិនបានឃើញប្រេតនោះផ្ទាល់នឹងភ្នែក ។
តែបើតាមទ្រឹស្តីពុទ្ធសាសនា រឿងប្រេតនេះប្រាកដជាមាន មូលហេតុដែលនាំឱ្យកើតជាប្រេតមកអំពីការប្រព្រឹត្តទុច្ចរិតកម្មទាំងឡាយមានការលោភលន់ ហួសហេតុពេកជាដើម ។
បាបកម្មនេះហើយដែលរុញច្រានបដិសន្ធិបុគ្គលនោះទៅទុកនៅកន្លែងណាដែលអត់ កន្លែងដែលវេទនា គឺអបាយភូមិ ។
កាលបើសាធុជនចង់សង្គ្រោះបេតបុគ្គលទាំងនោះ មិនអាចសង្គ្រោះដោយផ្ទាល់បានទេ គឹត្រូវធ្វើតាមរយៈអ្នកមានសីលពោលគឺព្រះសង្ឃដោយការធ្វើចង្ហាន់រួមនឹងទេយ្យវត្ថុយកទៅប្រគេនលោក ហើយរាប់បាត្រឧទ្ទិសកុសលផលបុណ្យទៅអ្នកស្លាប់ទាំងនោះឱ្យចំៗឈ្មោះ ឬអាចហៅជារួមថា ញាតកាទាំង៧សន្តានក៏បាន ។
កុសលផលបុណ្យនេះហើយដែលទៅយិតយោងសន្តោងវិញ្ញាណក្ខន្ធបុព្វការីជនឱ្យបានរួចអំពីអបាយភូមិ បានទៅកើតក្នុងទីដ៏សុខសាន្ត ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ