ខេត្តមណ្ឌលគិរី ៖ ដោយសារជំនឿទៅលើព្រះសែនគេសង្កេតឃើញថា នៅតាមបណ្តាភូមិឋាននានាតាមក្រុងស្រុកទាំង៥របស់ខេត្តមណ្ឌលគិរី តែងមានខ្ទមអ្នកតាស្ទើរគ្រប់ច្រកល្ហក សម្រាប់អ្នកភូមិរៀបចំពិធីផ្សេងៗទៅតាមការយល់ឃើញរបស់ពួកគាត់។
បើទោះជានៅតាមមូលដ្ឋានរបស់ខ្លួនសម្បូរខ្ទមអ្នកតាសម្រាប់គោរពបូជាក៏ដោយ អ្នករស់នៅខេត្តមណ្ឌលគិរីតែងជួបជុំគ្នាមួយឆ្នាំម្តងនៅភ្នំដោះក្រមុំ ដើម្បីប្រារព្ធពិធីសែន ក្របី ស្រាពាង និងដង្វាយនានា ដល់ម្ចាស់ទឹកដីនៅទីនេះ។ ភ្នំដោះក្រមុំជាទីកន្លែងសក្ការបូជាដ៏មានប្រជាប្រិយភាព សម្រាប់អ្នកទេសចរណ៍ ដែលបានមកកម្សាន្តនៅក្នុងខេត្តមណ្ឌលគិរី ជាពិសេសគឺប្រជាពលរដ្ឋរស់ក្នុងតំបន់នេះតែម្តង ។
មិនត្រឹមជាន្លែងគោរពបូជាប៉ុណ្ណោះទេ ភ្នំដោះក្រមុំក៏ជារមណីយដ្ឋានធម្មជាតិ ដ៏ស្រល់ត្រកាលបានទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរជាតិ និងអន្តរជាតិជាច្រើនម៉ឺននាក់ផងដែរក្នុងមួយឆ្នាំៗ ។ ភ្នំដោះក្រមុំស្ថិតនៅក្នុងសង្កាត់សុខដុម ក្រុងសែនមនោរម្យ កើតឈៀងខាងជើង នឹងមានចម្ងាយតែជាង២គីឡូម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះពីក្រុងសែនមនោរម្យ ជាបេះដូងនៃ ខេត្តមណ្ឌលគិរី។
ប្រសិនបើយើងធ្វើដំណើរចេញពីក្រុងសែនមនោរម្យ ឆ្ពោះទៅភ្នំដោះក្រមុំយើងចំណាយពេលប្រមាណ តែ៥នាទី នោះយើងប្រាដកជាបានឃើញនូវ ខ្លោងទ្វារច្រកចូលសំដៅ កំពូលភ្នំជាក់ជាពុំខាន ដោយមានដាក់ឈ្មោះថា មជ្ឈមណ្ឌលវប្បធម៌ជនជាតិ។
បើចង់ឡើងដល់កំពូលភ្នំ ដើម្បីគយគន់មើលទេសភាព ជុំវិញភ្នំនឹងពិសេសគឺ ក្រុងសែនមនោរម្យទាំងមូល ក៏មិនជាការពិបាក ព្រោះមន្ទីរសាធារណៈការខេត្តបានរៀបចំផ្លូវក្រាលកៅស៊ូ សម្រាប់ម៉ូតូរថយន្តធ្វើដំណើរឡើងដល់កំពូលភ្នំតែម្តង។ ប៉ុន្តែទេសចរណ៍ណាមិនចង់ យកយានជំនិះឡើងទៅ អាចផ្ញើរយានជំនិះនៅជើងភ្នំ រួចបន្តដំនើរតាមរយៈជណ្តើរមានប្រវែងប្រមាណជាង១០០ម៉ែត្រតែប៉ុណ្ណោះ។គ្រាន់តែបានឡើងទៅដល់កំពូលភ្នំភ្លាម ភ្ញៀវទេសចរជាជនជាតិខ្មែរមួយចំនួន បានរៀបចំអុចធូបបន់ស្រន់ ប្រាថ្នាសុំសេចក្តីសុខសប្បាយផ្សេងៗ ទៅតាមការជឿជំនឿរៀងៗខ្លួន។ចំនែកទេសចរណ៏ខ្លះទៀតបាន ចាប់ទាញយក កាមេរ៉ាថតរូបអនុស្សាវយិ៍ ទុកបង្អួតមិត្តភ័ក្ក្របងប្អូន។
រមណីយដ្ឋានភ្នំធម្មជាតិដោះក្រមុំ បានធ្វើឲ្យអ្នកទេសចរណ៏ទាំងចាស់ក្មេង បាត់អស់នូវ ភាពស្មុកស្មាញ ក្រោយសំរាកពីការងារនឹងការរៀនសូត្រ។នៅលើកំពូលភ្នំមានសភាពត្រជាក់នឹងខ្យល់បក់ខ្លាំងចាប់ពីចុងខែតុលា ដល់ពាក់កណ្តាលខែ មីនា។ប្រសិនបើយើងចោលភ្នែកក្រឡេកមើលទៅប្រជុំជនក្រុងសែនមនោរម្យពីលើកំពូលភ្នំដោះក្រមុំ នោះ អ្នកទេសចរណ៏ទាំងឡាយ ប្រាដកជាចំឡែកអាម្មណ៏ ព្រោះតែទីក្រុងទាំងមូលហាក់បីដូចជា កំពុងស្ថិតនៅលើកាំជណ្តើរ។ក៏ព្រោះសណ្ឋានដីនៅទីនេះមានលក្ខណ ទាបខ្ពស់ៗ ដែរមានផ្ទះខ្លះសាងសង់លើកំពូលភ្លំ ខ្លះសង់តាមជំរាលជើងភ្លំ នឹងមួយចំនួនខ្លះទៀតសង់ជាប់មាត់អូរតាមជ្រលងភ្នំតូចៗដែលជាប្រភពទឹកដ៏សំខាន់។
បើតាមលោកយាយពីរបីនាក់ដែលនៅចាំបោសថែសម្អាតអាស្រមលោកយាយដោះក្រមុំ បាននិយាយបង្ហើបអំពីប្រវត្តិភ្នំនេះតាមការតំណាលតៗគ្នាថា កាលពីដើម ភ្នំមួយនេះជាកម្មសិទ្ឋិរបស់លោកតាលោកយាយពីរនាក់ប្តីប្រពន្ឋ ពួកគាត់គឺជាអ្នកមានជាងគេក្នុងតំបន់នេះ ក៏ប៉ុន្តែពួកគាត់ពុំ មានកូនចៅនោះទេ។ដូនចាស់បញ្ជាក់ថា អ្នកមានស្តុកស្តុមនៅសម័យនោះមានប្តីឈ្មោះ ជីងិល ប្រពន្ឋឈ្មោះជីកិល។សូមស្លេះរឿងតាយាយ បន្តិចសិន លោកយាយក៏បានបន្តថា មានគូដណ្តឹងប្រុសស្រីមួយគូ ជិតដល់ថ្ងៃរៀបការ ដោយគោរពតាមប្រពៃណីកូនកំលោះឈ្មោះ ស្រូក បានទៅរស់នៅបំរើផ្ទះខាងកូនស្រីដែរមាន ឈ្មោះ ផ្លំ។
នៅពេលកូនកំលោះបានទៅស្នាក់នៅផ្ទះកូនស្រី ចំរដូវប្រមូលផលស្រូវ ពួកប្រុសៗត្រូវចូលព្រៃរកកាប់ឬស្សី យកមកបិត ត្បាញដូចកញ្ជើ ដើម្បីរៀបចំធ្វើពិធីសែនប្រលឹងស្រូវ តាមប្រពៃណីជនជាតិព្នង។នាយស្រូក នឹងប្រុសៗក្នុងភូមិ បាននាំគ្នាចូលព្រៃដើម្បីកាប់ឬស្សី។
និយាយពីកូនក្រមុំវិញបន្ទាប់ពីគូដណ្តឹងចេញទៅព្រៃបាត់ នាងបានបុកស្រូវរែង យកអង្កររួចមក ដល់វេលាល្ងាច នាងក៏បានទៅដងទឹកនៅត្រពាំងមួយនៅក្បែភូមិ ជាប់ជូនពេលនាងកំពុងដងទឹក ស្រាប់តែមានជ្រូកព្រៃមួយ ក្បាលមិនដឹងជាមកពីណា បានដើរក្រវិលៗនាង ហាក់បីដូចជាចង់នាំនាងទៅកន្លែងណាមួយ ។ដោយមានការសង្ស័យនាងក្រមុំ ផ្លំ ក៏ បានដើរ តាមពីក្រោយជ្រូកព្រៃនោះ រហូតដល់មាត់ច្រកផ្លូវមួយ ស្រាប់តែបាត់ស្រមោលជ្រូកព្រៃនោះមិនដឹងទៅទីណា ។ នាងក៏ចេះតែដើរៗរហូត ជូបប្រទះនឹងយាយជីកិល ឃើញនាងក្រមុំកំសត់ដើរតែម្នាក់នឹងមិនស្គាល់ពីមុនមក យាយជីកិល បានសួរនាំនាងក្រមុំ ក៏បានដឹងដំណើររឿងសព្វគ្រប់ថាពិតជាជ្រូកនោះនាំនាងវង្វេងផ្លូវ។ដោយការអាណិតអាសូរ បូករួមគាត់ពុំមានកូចៅផងនោះ យាយជីកិល បាននាំនាង ផ្លំ ទៅនៅផ្ទះជាមួយទុកដូចជាកូនបង្កើត នឹងបានរៀបរាបប្រាប់ដល់តា ជីងិល ជាប្តី តាមដំនើរដើមទងពីដើមដល់។
និយាយពីកំលោះ ស្រូក វិញបន្ទាប់ពីកាប់ឬស្សីបានរួចរាល់ហើយ ត្រលប់មកផ្ទះវិញក៏មានបងប្អូន ប្រាប់ថា នាងផ្លំ ជាគូដណ្តឹងបាន បាត់ខ្លួន។ដោយមិនអស់ចិត្តនាយ ក៏បានទៅតាមរកនៅ ត្រពាំងដែរនាងផ្លំ ទៅដងទឹកតែរកពុំឃើញសោះ ឃើញតែជ្រូកព្រៃមួយក្បាលដើរ ជុំវិញនាយៗ បានដើរតាមជ្រូកព្រៃនោះដែរ។ក្រោយពីបានដើរតាមជ្រូកព្រៃនោះអស់យ៉ាងយូរមក នាយស្រូកក៏បានជូបនាងផ្លុម ជាគូដណ្តឹង យាយតាបានរៀបចំពិធី មង្គលការតាមប្រពៃណីរបស់ជនជាតិព្នង នឹងប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ទៅនាយ ស្រូកនឹងនាងផ្លំ។ បន្ទាប់ពីរស់នៅជាមួយគ្នា អស់យ៉ាងយូរកន្លងមក អ្នកទាំងពីបានឈឺចាស់ស្លាប់រៀងៗខ្លួន ដោយភ្នំនោះជាកម្មសិទិ្ឋរបស់តា ស្រូក យាយ ផ្លំ អ្នកស្រុកអ្នកភូមិក៏បានដាក់ឈ្មោះភ្នំនោះថា ភ្នំស្រូកផ្លំ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នភ្នំនេះ ត្រូវបានអ្នកស្រុកប្តូរឈ្មោះថា ភ្នំដោះក្រមុំ វិញ។
គួររំលឹកថាកាលពីមុននៅលើភ្នំនេះពុំទាន់មានអាស្រម នឹងរូបសំណាក់នៅឡើយទេ តែដោយអ្នកស្រុកដែរមកបន់ស្រន់ចេះតែ សមប្រកបតាមប្រាថ្នានោះ គេបានសាងសង់អាស្រមពីថ្មប្រក់ស៊ីប្រ៊ូស៊ីម៉ង់កាលពីកំឡុងឆ្នាំ២០០៤រួចរាល់នៅឆ្នាំ២០១០ហើយមានអាស្រមពីរ មួយមានឈ្មោះ អាស្រមលោកយាយ ផ្លំ នឹង អាស្រមលោកតា ស្រូក ។ទិដ្ឋាភាពនៅលើកំពូលភ្នំពិតជា ធ្វើឲ្យ អ្នកទេសចរណ៏បំភ្លេចមិនបាន នូវភាពសប្បាយរីករាយនឹងសម្រស់ដ៏ត្រកាលនេះឡើយ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ