អ្នកប្រាជ្ញស៊ូក្ស័យប្រាណក៏មិនលះបង់សម្តីពិតត្រង់ឡើយ ព្រោះលោកយល់ថា សម្តីមនុស្សយើងសំខាន់ណាស់ បើនិយាយត្រឹមត្រូវពិតត្រង់នឹងបានជាប្រយោជន៍ ដល់អ្នកស្តាប់ តែបើនិយាយបែបភូតកុហក បោកប្រាស់គេគឺបានតែម្តងប៉ុណ្ណោះ នៅពេលគេដឹងពុតត្បុត ស្គាល់មារយាទ ថ្ងៃក្រោយទោះជានិយាយការពិតយ៉ាងណាក៏គេលែងជឿទៀតហើយ សម្តីបុគ្គលនោះសាបដូចទឹកគឺស៊យមួយជីវិត ។
ហេតុនោះហើយទើបចាស់បុរាណលោកពោលថា មនុស្សគេយកសម្តីបើសម្តីពោលទៅហើយត្រូវធ្វើឱ្យបាន ។ ពាក្យសម្តីដែលនិយាយចេញទៅប្រកបដោយលក្ខណៈល្អ៤យ៉ាងនឹងបានប្រយោជន៍ច្រើនដល់អ្នកស្តាប់គឺៈ ១- មិននិយាយកុហក ២-មិននិយាយញុះញង់ ៣-មិននិយាយទ្រគោះបោះបោក និង៤-មិននិយាយពាក្យរោយរាយឥតប្រយោជន៍១ ។
សម្តីទាំង៤យ៉ាងនេះលោកចាត់ថាជាសម្តីត្រូវ ឬការនិយាយត្រូវ ឬក៏ហៅថាសម្មាវាចាដូច្នេះវិញក៏បាន ។ ដូចដែលព្រះភគវាទ្រង់សម្តែងទុកនៅក្នុងគម្ពីរមជ្ឈិមនិកាយត្រង់មហាចត្តារីសកសូត្រថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយតថាគតសម្តែងនូវសម្មាវាចានេះជាចំណែកពីរ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ សម្មាវាចាប្រកបដោយអាសវៈជាចំណែកនៃបុណ្យឱ្យផលទាន់ភ្នែកក្នុងលោកនេះក៏មាន និងសម្មាវាចាដ៏ប្រសើរឱ្យផលទៅក្នុងជាតិខាងមុខក៏មាន ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ