ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវរបស់សកលវិទ្យាល័យ California រកឃើញថាបើសិន ជាឪពុក ម្តាយបាន
យកចិត្តទុកដាក់ជាមួយកូនគ្រប់គ្រាន់វានឹងភ្ញោចទៅលើផ្នែកនៃខួរក្បាលដែលមានទំនាក់ទំនងទៅនឹងភាសា និងការគិតរបស់កូន ។ កូនក្មេងមិនទទួលបានប្រយោជន៍ដូចគ្នានេះពីកម្មវិធីអប់រំតាមទូរទស្សន៍នោះទេ ។ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមផ្តល់ឲ្យកូនក្មេងនូវការភ្ញោចគំហើញ ប៉ុន្តែវាមិនភ្ញោចតំបន់ប្រសាទដែលចាំបាច់សំរាប់ការអភិវឌ្ឍន៍ជំនាញនិយាយ និងអាននោះទេ ។ ក្មេងនឹងរងផលប៉ះ ពាល់បើឪពុកម្តាយចំនាយពេលច្រើនម៉ោងទៅលើឩបករណ៍ឌីជីថល ។ គួររំលឹកថា៖ របៀបចិញ្ចឹមកូននៅក្នុងសម័យឌីជីថល
Patricia Kuhl មកពីមហាវិទ្យាល័យវ៉ាស៊ីនតោន បានរកឃើញថា ទារកនឹងស្ត្រេសដោយសារតែឃើញនូវទឹកមុខដែលមិនបង្ហាញពីចំនាប់អារម្មណ៍របស់ឪពុកម្តាយទៅកាន់ពួកគេ ។ ទារកនឹងបកស្រាយនូវការបង្ហាញទឹកមុខទាំងនោះថាជាសញ្ញានៃការបាក់ទឹកចិត្ត ទឹកមុខនោះគឺកើតមានផងដែរនៅពេលដែលមនុស្សសំលឹងមើលអេក្រង់ ។ ជាលទ្ធផលទារកដែលតែងតែឃើញទឹកមុខរបស់ឪពុកម្តាយគេមានលក្ខណៈដូច្នេះ ពួកគេនឹងធំឡើងជាមួយនឹងបរិស្ថានដែលប៉ះពាល់ដល់ផ្លូវអារម្មណ៍របស់ពួកគេ ។ ពេលដែលពួកគេត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការចូលរៀនបន្ទាប់ពីពីរបីឆ្នាំដែលនៅផ្ទះ បញ្ហាបច្ចេកវិទ្យាថ្មីកំពុងតែរង់ចាំពួកគេ ។
ក្មេងដែលត្រៀមចូលសាលាគួរតែលេងជាមួយគ្នាដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍នូវជំនាញទំនាក់ទំនងសង្គម
តើអ្វីដែលជាល្បែងដែលអ្នកចូលចិត្តលេងកាលពីនៅក្មេង ? បិទពួន ? លេងតែងខ្លួន ? ហ្គេមកុំព្យូទ័រក៏ធ្វើឲ្យក្មេងតែងខ្លួនជា AVATARS ដែរ តែតើវាដូចគ្នាដែររឺទេទៅនឹងល្បែងតែងខ្លួនដែររឺទេ ? ប្រហែលជាមិនដូចគ្នាទេ ព្រោះថាឌីជីថលហ្គេមហាក់ដូចជាធ្វើឲ្យក្មេងត្រៀមចូលសាលា ថយនូវគំនិតថ្នៃប្រឌិត និងការលេងជាមួយក្មេងៗឯទៀត ។
គ្រូបង្រៀននៅសាលាមត្តេយ្យជាច្រើនបាននិយាយថាក្មេងបច្ចុប្បន្នច្រើនចាំទទួលការណែនាំ រឺក៏ធ្វើតាមឥរិយាបថពីក្នុងហ្គេមអនឡាញជំនួសការទំនាក់ទំនងខាងក្រៅជាមួយមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេ។ ពួកគេមើលឃើញនូវការវិវត្តន៍ចំបងពីរយ៉ាងគឺ ក្មេងមានការច្នៃប្រឌិតថយចុះ និងពួកគេមិនសូវចាប់អារម្មណ៍ការលេងជាមួយគ្នាទៀតទេ ។ ល្បែងដូចជាសាងសង់អគារ ស្ពាន មិនពេញនិយមសម្រាប់ក្មេងៗទៀតទេ ព្រោះពួកគេលែងចាប់អារម្មណ៍ពីវាទៀតហើយ ។
វាបង្កផលបះពាល់ដល់ក្មេងនៅពេលដែលពួកគេមិនសូវលេង ព្រោះការលេង វាជួយឲ្យមាន ការលូតលាស់នូវជំនាញទំនាក់ទំនងសង្គមរបស់ពួកគេ ។ នៅក្នុងសៀវភៅ Yardsticks របស់ ChipWood បង្ហាញការសិក្សាលើកត្តាសំខាន់ៗ ដែលធ្វើឲ្យមានសុភមង្គល និងជោគជ័យរបស់ក្មេងៗនៅសាលាបឋម គឺដោយសារពួកគេមានទំនាក់ទំនងវិជ្ជមានជាមួយគ្រូ និងមិត្តរួមថ្នាក់របស់ពួកគេ ។
នៅពេលដែលក្មេងៗត្រូវបានឲ្យអាន សរសេរ ហើយមិនមានទំនាក់ទំនងសង្គមនោះ ពួកគេនឹងធ្វើមិនបានល្អនៅក្នុងការសិក្សា ដូចទៅនឹងក្មេងដែលបានលេង និងអភិវឌ្ឍន៍ Emotional Intelligence នៅក្នុងpreschool ទេ ។ ការអភិវឌ្ឍន៍ជំនាញទំនាក់ទំនងសង្គមនកើតមានតាមរយៈការចូលជាមួយនឹងសង្គមទំនាក់ទំនង ហ្គេមមិនអាចជំនួសនូវជីវិតពិតបានទេ ។ ក្មេងដែលមានពេលលេងជាមួយមិត្តភក្តិច្រើនគឺលូតលាស់បានល្អប្រសើរជាងក្មេងដែលលេងហ្គេមឌីជីថល ។
ក្មេងៗត្រូវការនូវការការពារពីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយដែលគ្រោះថ្នាក់នៅពេលដែលពួកគេកាន់តែធំឡើង
អ្នកប្រហែលជាចាំនូវឩទាហរណ៍ខ្លះៗពីកុមារភាពរបស់អ្នកដែលអ្នកបានជួបនូវរូបភាពដែលមិនសមនឹងអាយុរបស់អ្នក ដូចជា Freddy Krueger រឺក៏ the clown ដែលធ្វើឲ្យអ្នកយល់សប្តិអាក្រក់ រឺធ្វើឲ្យអ្នកពិបាកក្នុងការគេងលក់ ។ ក្មេងៗបច្ចុប្បន្ននេះកាន់តែប្រឈមមុខនឹងបញ្ហានេះ បច្ចេកវិទ្យាធ្វើឲ្យរូបភាពភ័យខ្លាចដូចជា រូបភាពបិសាចរឺមនុស្សគួរឲ្យខ្លាចអាចចូលមកកាន់ពិភពរបស់ក្មេងៗកាន់តែងាយស្រួល ។ ក្មេងៗងាយរងគ្រោះដោយសារតែការឈឺចាប់ រឺការគំរាមកំហែងតាមទំនាក់ទំនងអនឡាញ ។ ឧទាហរណ៍ក្មេងប្រុសអាយុ១០ឆ្នាំម្នាក់ Trevor ចាប់ផ្តើមទទួលបានអ៊ីម៉ែលពីមនុស្សដែលមិនស្គាល់ ហើយអ៊ីម៉ែលនោះពោរពេញទៅដោយរូបភាពហិង្សាផ្លូវភេទដែលគេមិនយល់ ។
ការស៊ើបអង្កេតបានបង្ហាញថាអ្នកធ្វើរឿងនោះគឺក្មេងស្រីអាយុ១០ឆ្នាំម្នាក់ដែល Trevor ធ្លាប់លេងសើចជាមួយនាងបានបង្កើតអ៊ីម៉ែលមួយដើម្បីរំខានTrevo ជាការសងសឹក ។ Trevoរងគ្រោះពី រឿងនេះដោយការភ័យខ្លាច និងបាក់ទឹកចិត្តរាប់ខែ ។ ក្មេងៗត្រូវការការការពារពីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយដែលនិយាយពីផ្លូវភេទ និងការប្រកាន់ពូជសាសន៍ ។នៅក្នុងឆ្នាំ២០០៦សៀវភៅ Full of Ourselves បានបង្ហាញពីការសិក្សាដែលហ្គេមកុំព្យូទ័រ និងទូរទស្សន៍ធ្វើឲ្យក្មេងៗអាយុប្រហែល៣ឆ្នាំមានគំនិតអវិជ្ជមានទៅលើការលើសទម្ងន់ ។ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយអនឡាញគឺផ្តោតទៅលើភាពទាន់សម័យ និងភាពស្រស់ស្អាត គំនិតដែលភាពស្រស់ស្អាត គឺជាតម្លៃនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ ។ (នៅមានត) ។ (សម្រលដោយ៖ ស្រីណា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ