នៅក្នុងអំឡុងរដូវកាន់បិណ្ឌ យើងតែងបានឮព្រះសង្ឃសូត្រជារៀងរាល់ថ្ងៃនាពេលទៀបភ្លឺ នោះគឺបរាភវសូត្រ (ប៉ៈ រ៉ា ភៈ វៈសូត) ជាធម៌សម្ដែងពីហេតុនៃសេចក្ដីវិនាស១២ប្រការ ។ ការសូត្រតាមបែបធម៌បទពិតជាពីរោះ ហើយពេលខ្លះក៏ព្រឺរោមទៀតផង ព្រោះ យល់ពីអន្ថន័យឃើញថាគឺពិតជាល្អខ្លាំងណាស់ ។
នៅក្នុងបរាភវសូត្រនេះជារឿយៗគេឮឃ្លាមួយដែលថា នាំឲ្យវិនាស ។ តាមពិតបរាភវសូត្រនេះមានន័យថា មាត្រាដែលពោលពីធម្មជាតិដែលគ្មានក្ដីចម្រើន ឬធម៌ជាហេតុនាំឲ្យមានក្ដីវិនាស សូត្រនេះមាននៅក្នុងគម្ពីរសុត្តន្តបិដកខុទ្ទកនិកាយ ។
ធម៌នេះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់បានដឹងច្បាស់ពីមូលហេតុដែលនាំឲ្យវិនាស ហើយឲ្យគេចៀសវាង ដើម្បីគេចឲ្យផុតពីក្ដីវិនាស តែបើសិនជាគេមិនបានស្ដាប់ធម៌បទនេះទេ គេអាចនឹងមិនដឹងពីហេតុដែលនាំឲ្យវិនាសឡើយ នឹងអាចនាំឱ្យគេប្រព្រឹត្តខុសដែលជាហេតុនាំឲ្យដល់នូវសេចក្តីវិនាសសម្រាប់ទង្វើរបស់ខ្លួន ។
នៅក្នុងធម៌បទនោះព្រះពុទ្ធបានបង្រៀនពីហេតុផលសាមញ្ញៗងាយៗយល់ និងជាក់ស្ដែងដូចជាថា បុគ្គលដែលដេកច្រើន អ្នកមានវ័យចំណាស់ពេកហើយយកមនុស្សក្មេងជាប្រពន្ធប្ដី ភាពជាបុគ្គលអកតញ្ញូ មិនដឹងគុណឪពុកម្ដាយ អ្នកលេងល្បែង៣ប្រការគឺ ល្បែងស្រី ល្បែងស្រា និងល្បែងភ្នាល់គ្រប់ប្រភេទ ភាពជាអ្នកខ្ជិលច្រអូសជាដើម ជាហេតុនាំមកនូវក្ដីវិនាស ។
ខ្លឹមសានៃសេចក្តីវានាសទាំង១២ប្រការនេះពិតជាមានន័យជ្រាលជ្រៅណាស់ ព្រោះព្រះបរមគ្រូបានសម្តែងទុកឲ្យយើងដឹង ហើយត្រូវប្រព្រឹត្តឲ្យចាកឆ្ងាយពីហេតុដែលនាំមកនូវសេចក្តីវានាសទាំងនោះ ទើបនាំមកនូវសេចក្តីសុខចម្រើនក្នុងជីវិត ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ