សេចក្ដីទុក្ខក្នុងនរកធ្ងន់ក្រៃពេកណាស់ មិនអាចនឹងពណ៌នាប្រៀបធៀបនឹងសេចក្ដីទុក្ខក្នុងភពផ្សេងៗបានឡើយ ចុះហេតុអ្វីក៏សត្វនរកនៅតែមិនចេះរលត់ជីវិត ។
បន្ទាប់ពីព្រះពុទ្ធទ្រង់សម្ដែងអំពីការដែលសត្វនរកមិនងាយស្លាប់នោះ ព្រះនាគសេនត្ថេរបានធ្វើសេចក្តីឧបមាយ៉ាងនេះថា មេខ្លាតែងទំពាស៊ីនូវសាច់និងឆ្អឹងនៃសត្វម្រឹគទាំងឡាយ ហើយសាច់និងឆ្អឹងនៃម្រឹគទាំងអស់នោះតែងរលួយអស់គ្មានសេសសល់ តែកូនដែលនៅក្នុងផ្ទៃនៃមេខ្លានោះ តែងមិនងាប់ សេចក្ដីនេះយ៉ាងណាសត្វនរកថ្វីបើភ្លើងនរកក្ដៅដល់ម្ល៉ោះនៅតែមិនអស់ជីវិត ក៏ព្រោះតែកម្លាំងនៃបាបកម្មដែលសត្វនរកនោះធ្វើពីអតីតជាតិ ។
ប្រៀបដូចស្ត្រីដែលមានផ្ទៃពោះតែងបរិភោគនូវបង្អែម ឬចំអាបសព្វបែបយ៉ាង រឹងខ្លះ ទន់ខ្លះ ហើយអាហារទាំងនោះក៏រលេះរលួយក្លាយជាលាមកមូត្រអស់គ្មានសេសសល់ ប៉ុន្តែគភ៌ដែលអាស្រ័យនៅក្នុងផ្ទៃនោះមិនបានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតឡើយ នេះគឺបណ្ដាលមកពីកុសលកម្មជាអ្នកគាំទ្រ អ្នកថែរក្សា ។
យ៉ាងណាសត្វនរកថ្វីបើភ្លើងនរកក្ដៅមហិមាយ៉ាងណា ក៏នៅតែមិនអាចធ្វើឱ្យជីវិតនរករលាយសាបសូន្យ នេះក៏ព្រោះតែបាបអកុសលរបស់សត្វនរកនោះមិនទាន់អស់ក៏យ៉ាងនោះដែរ ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ