ខេត្តប៉ៃលិន ៖ មនុស្សមួយចំនួនដែលបើកបរម៉ូតូ និងរថយន្ត តាមដងផ្លូវជាតិលេខ៥៧ មានការអាណិតអាសូរដល់បុរសកំសត់ម្នាក់ ខណ:កំពុងយកដៃទាំងទ្វេរុញរទេះយឺតៗទាំងកណ្តាលថ្ងៃក្តៅស្ទើរតែរលាកស្បែកនៅក្បែរចិញ្ចើមផ្លូវ រួចយកឈើដ៏តូច១ដើមប្រវែងជាង១ម៉ែត្រឆ្កឹះសំបកដប សំបកកំប៉ុង ព្រមទាំងរបស់ចាស់ៗដែលគេបោះចោលតាមដងផ្លូវ…
ខេត្តប៉ៃលិន ៖ មនុស្សមួយចំនួនដែលបើកបរម៉ូតូ និងរថយន្ត តាមដងផ្លូវជាតិលេខ៥៧ មានការអាណិតអាសូរដល់បុរសកំសត់ម្នាក់ ខណ:កំពុងយកដៃទាំងទ្វេរុញរទេះយឺតៗទាំងកណ្តាលថ្ងៃក្តៅស្ទើរតែរលាកស្បែកនៅក្បែរចិញ្ចើមផ្លូវ រួចយកឈើដ៏តូច១ដើមប្រវែងជាង១ម៉ែត្រឆ្កឹះសំបកដប សំបកកំប៉ុង ព្រមទាំងរបស់ចាស់ៗដែលគេបោះចោលតាមដងផ្លូវ រួចដាក់ក្នុងការ៉ុងទាំងផ្នែកខាងមុខ និងខាងក្រោយរទេះ ដើម្បីផ្សំបានច្រើនទុកលក់អេតចាយ យកប្រាក់ទិញអាហារចិញ្ចឹមជីវិត ពោលគឺទ្រាំរស់ទាំងត្រដាបត្រដួស ក្រោយពីទទួលរងគ្រោះថ្នាក់ធ្លាក់ពីលើរថយន្តអស់រយ:ពេល៦ឆ្នាំកន្លងទៅ ហើយក្លាយខ្លួនជាជនពិការដើរលែងរួច ត្រូវប្រពន្ធនាំកូនរត់ចោល ដោយគ្មានក្តីអាល័យសូម្បីតែបន្តិច ។
ជួបជាមួយភ្នាក់ងារសារព័ត៌មាន កាលពីវេលាម៉ោង៣និង៣០នាទីរសៀល ថ្ងៃទី២៧ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១៩ បុរសពិការរូបនេះ បានរៀបរាប់ទាំងទឹកមុខក្រៀមក្រំឱ្យដឹងថា គាត់មាន ឈ្មោះ ទូច វណ្ណា អាយុ៤៥ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើត នៅភូមិអូរតាថុក ឃុំថ្មពូន ស្រុកព្រៃឈរ ខេត្តកំពង់ចាម មានប្រពន្ធឈ្មោះ ហុន ហៀង អាយុ៣៧ឆ្នាំ មានស្រុកកំណើតនៅភូមិដុំ ឃុំពាមរក៍ ស្រុកស្វាយអន្ទរ ខេត្តព្រៃវែង ហើយក៏បានរៀបការយកគ្នាជាប្តីប្រពន្ធ រួចផ្លាស់លំនៅទៅរស់នៅក្នុងខេត្តប៉ៃលិន បង្កើតបានកូនម្នាក់ឈ្មោះ ផង់ សុផានិត ភេទស្រី អាយុ៦ឆ្នាំ បច្ចុប្បន្ន គាត់រស់នៅម្នាក់ឯងក្នុងភូមិអូររអិល ឃុំស្ទឹងកាច់ ស្រុកសា លាក្រៅ ខេត្តប៉ៃលិន ។
លោកបន្តទៀតថា ដោយសារជីវភាពក្រីក្រលោកបានទៅស៊ីឈ្នួលលើកផ្លែស្វាយដាក់រថយន្តឱ្យថៅកែម្នាក់ ដើម្បីដឹកបន្តឆ្លងដែនពីភូមិផ្សារព្រំទៅលក់ដូរនៅប្រទេសថៃ ។ ប៉ុន្តែជាអកុសលលោកបានទទួលរងគ្រោះថ្នាក់ដោយធ្លាក់ពីលើរថយន្តកាលពីឆ្នាំ២០១៤ បណ្តាលឱ្យបោកប៉ះចំក្បាលរបួសកកឈាមក្នុងខួរក្បាល តែសំណាងមិនស្លាប់ក៏ក្លាយទៅជាជនពិការដើរលែងរួចតែម្តង ។
លោកបន្ថែមថា ពេលរងរបួសដំបូង ប្រពន្ធរបស់ខ្លួនបានមើលថែព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យអស់រយ:ពេល១ឆ្នាំដែរ ប៉ុន្តែដោយដឹងថា លោកក្លាយទៅជាមនុស្សពិការដើរលែងរួច គ្មានសមត្ថភាពរកស៊ីចិញ្ចឹមគេ ក៏នាំកូនស្រីរត់ទៅស្រុកកំណើតរបស់គេវិញបាត់ស្រមោលទៅហើយ ។
បើមើលទៅមុខមាត់របស់គាត់ហាក់ដូចជាអស់សង្ឃឹមខ្លាំងណាស់ដោយនិយាយបន្តទៀតថា តាំងពីប្រពន្ធរត់ចោលលោកជាមនុស្សតែលតោល ដាំបាយហូប គឺត្រូវអង្គុយលើរទេះ ងូតទឹកលើរទេះ ដោយឥឡូវនេះធ្វើការឱ្យគេលែងកើតទៀតហើយ គឺដើររកអេតចាយពឹងលើកម្លាំងផ្ទាល់ខ្លួនដែលនៅសេសសល់បន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ ហើយលោកតាំងចិត្តថា បើនៅមានកម្លាំងអ្វីដែលអាចធ្វើទៅកើត លោកត្រូវតែខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីជីវិត គឺមិនសុំទានគេជាដាច់ខាត ។
លោកបញ្ជាក់ថា គាត់ពិតជានឹកដល់កូនស្រីរបស់ខ្លួនខ្លាំងណាស់ ថែមទាំងចង់ជួបមុខនាងជាលើកចុងក្រោយ តែពេលគាត់ទូរស័ព្ទទៅរកកូនស្រីម្តងៗ ប្រពន្ធមិនឱ្យជួបនោះទេ ដោយដឹងថា រូបគេមានប្តីថ្មីចោលគាត់ទៅហើយ ខណ:នាំកូនស្រីរបស់ខ្លួនរត់ចោលតាំងពីនាងទើបតែអាយុ៥ទៅ៦ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ។ ពិតជាទុក្ខជាន់លើទុក្ខមែន កាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះ ខណៈលោកយកដៃរុញរទេះឆ្លងផ្លូវ ហើយខំលើកស្រែកប្រាប់គេ ស្រាប់តែមានម៉ូតូអ្នកស្រវឹងស្រាបើកបរយ៉ាងលឿនជ្រុលទៅបុកគាត់ពេញទំហឹងបណ្តាលឱ្យខូចរទេះរុញអស់១គ្រឿង ហើយរងរបួសជើងទាំងពីរបន្ថែមទៀត ។
លើសពីនេះ ពេលឈឺម្តងៗ គាត់ពិតជាមានការលំបាករកលុយមកទិញថ្នាំសង្កូវសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺខ្លាំងណាស់ ព្រោះរាល់ថ្ងៃរកបានព្រឹកខ្វះល្ងាច ។ តែទោះបីជាយ៉ាងណា ក៏លោកមិនតូចចិត្តនឹងវាសនាដែរ ព្រោះអ្វីៗស្ទើរតែចប់សព្វគ្រប់អស់ទៅហើយនៅក្នុងជីវិតនេះ គឺដេករង់ចាំតែថ្ងៃស្លាប់ប៉ុណ្ណោះ ។
បើតាមប្រភពព័ត៌មានពីលោក ស្វាយ ហឿន អនុភូមិអូររអិល បានឱ្យដឹងថា បុរសម្នាក់ខាងលើ គឺជាជនពិការអស់រយ:ពេលជាយូរមកហើយ ដោយមុនដំបូងគាត់រងរបួសដោយផ្ទុះមីនតោន លុះទៅរកស៊ីលើកផ្លែស្វាយឱ្យគេ ស្រាប់តែធ្លាក់ពីលើរថយន្តប៉ះក្បាល លុះពេលជាក៏ស្ពឹកជើងទាំងពីរក្លាយទៅជាជនពិការ ដើរលែងរួច ត្រូវប្រពន្ធនាំកូនរត់ចោលទៀត ។ លោកបន្តទៀតថា បុរសខាងលើរស់នៅឯកោ គ្មានទីពឹងពំនាក់នោះទេ ដោយសុំដីសុំផ្ទះគេស្នាក់នៅ ហើយរុញរទេះរើសអេតចាយលក់សម្រាប់ទិញអាហារទទួលទានប្រចាំថ្ងៃ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ