មានមនុស្សច្រើនណាស់ដែលព្រោះតែចង់បានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ ចង់រីករាយ សប្បាយចិត្តក៏ដើរលំហែកាយនៅតាមតំបន់រមណីយដ្ឋានផ្សេងៗមាន នៅតាមឆ្នេរសមុទ្រ តាមព្រៃភ្នំ តាមទឹកឈូជាដើម ក្នុងក្តីបំណងឲ្យខ្លួនបានសប្បាយ ត្រជាក់ចិត្តរួចផុតអំពីគំនរភ្លើង គឺសេចក្តីទុក្ខសោក គ្រោះវិបត្តិនានា តែគេមិនដឹងថា សេចក្តីសុខពិតប្រាកដគឺស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនឯងឯណេះវិញទេ ។
តាមពិតទៅការដើរលំហែទាំងអស់នេះមិនអាចឱ្យយើងបានធូរស្រាល ស្រាកស្រាន្តអំពីសេចក្តីទុក្ខសោកទាំង ស្រុងបានឡើយ គ្រាន់តែអាចបានធូរស្រាលអំពីសេចក្តីទុក្ខសោកខ្លះ ឬក៏បានមួយខណៈប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់មកសេចក្តីទុក្ខក៏វិលមកចូលជ្រៀតវិញដដែល ប្រៀបដូចថ្នាំស្ពឹក ដែលគេចាក់ដើម្បីកុំឲ្យឈឺក្នុងរយៈពេលខ្លីត្រឹម តែ១ម៉ោង ឬ២ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ រួចក៏ត្រឡប់ជាឈឺវិញដដែល ។
ហេតុនេះការដើរកម្សាន្តនៅតាមទីកន្លែងនានាមិនមែនជាដំណោះស្រាយធ្វើឲ្យធូរស្រាលត្រជាក់ចិត្តរហូតបានឡើយ មានតែការធ្វើទានរក្សាសីលចម្រើនមេត្តា ភាវនាអប់រំកាយចិត្តឱ្យស្ថិតក្នុងគន្លងព្រះធម៌ប៉ុណ្ណោះទើបបានសុខត្រជាក់ចិត្តយូរអង្វែង ព្រោះអំពើល្អនេះអាចរំលត់នូវសភាពក្តៅក្រហាយក្នុងចិត្តបាន ។
បើនិយាយឱ្យមែនទែនទៅសេចក្តីសុខមិនមែននៅឆ្ងាយអំពីចិត្តយើងទេ ឯសេចក្តីទុក្ខក៏នៅក្នុងចិត្តយើងដែរ ដូច្នេះការត្រាច់ទៅកាន់ទីណាក៏ដោយ ក៏មានចិត្តរួមដំណើរទៅជាមួយដែរ បើយើងមានបញ្ញាក៏អាចរំលត់នូវសេចក្តីទុក្ខបានក្នុងខណៈនោះ ។ (ដោយសាន សារិន)
ចែករំលែកព័តមាននេះ