តម្រូវការរបស់មនុស្សបើទោះជាមានមាសប្រាក់ចាក់គរដូចភ្នំយ៉ាងណា ក៏នៅតែខ្វះ នៅតែមិនចេះគ្រប់ មិនអាចបំពេញចំណង់របស់ខ្លួនបាន ។ ការដែលមិនចេះគ្រប់គឺនៅតែខ្វះហ្នឹងហើយជាទុក្ខធំរបស់សត្វលោក ។ ខាងក្រោមនេះជាទុក្ខរបស់សត្វព្រោះតែចំណង់មិនគ្រប់ៈ ១-បុគ្គលពួកខ្លះបានអាហារមកបរិភោគឆ្អែតហើយ តែនៅចង់មាន…
តម្រូវការរបស់មនុស្សបើទោះជាមានមាសប្រាក់ចាក់គរដូចភ្នំយ៉ាងណា ក៏នៅតែខ្វះ នៅតែមិនចេះគ្រប់ មិនអាចបំពេញចំណង់របស់ខ្លួនបាន ។ ការដែលមិនចេះគ្រប់គឺនៅតែខ្វះហ្នឹងហើយជាទុក្ខធំរបស់សត្វលោក ។
ខាងក្រោមនេះជាទុក្ខរបស់សត្វព្រោះតែចំណង់មិនគ្រប់ៈ
១-បុគ្គលពួកខ្លះបានអាហារមកបរិភោគឆ្អែតហើយ តែនៅចង់មាន ចង់បានឲ្យច្រើនជាងហ្នឹង ចង់មានបានទុកសម្រាប់ចែកកូនចៅ សម្រាប់មុខមាត់កិត្តិយស និងសម្រាប់ទុកបង្អួតអ្នកផងទាំងពួងគឺ កើតលោភៈចង់បានមិនចេះចប់ ។
២-បានអាហារពេញពោះហើយ តែនៅត្រូវការឲ្យភ្នែក ត្រចៀក ច្រមុះ អណ្តាត កាយ ចិត្ត នឹកគិតបាននូវចំណីអារម្មណ៍ល្អៗទៀត ។
៣-ប៉ុន្តែនៅពេលស្វែងរករូប សំឡេង ក្លិន រស សម្ផស្ស តាមចំណង់ចំណូលចិត្ត មិនបានដូចការប៉ង ក៏ជាទុក្ខ គឺទុក្ខព្រោះអន្ទះសាក្នុងការស្វែងរកបន្ត ទុក្ខព្រោះការបានមកមិនសមតាមប្រាថ្នា ទុក្ខព្រោះរបស់ដែលបានមកមានការប្រែប្រួលទៅវិញជាធម្មតាគឺទុក្ខរហូតពេញមួយជីវិត ។
បើនិយាយពីសត្វតិរច្ឆានមានទុក្ខព្រោះស្រែកឃ្លាន និងព្រោះត្រូវគេគំរាមកំហែងបៀតប្រៀនអាយុជីវិត តែចំណែកមនុស្សមានទុក្ខព្រោះចំណង់ត្រង់មិនចេះគ្រប់ មិនចេះហើយ បាននេះហើយ ចង់បាននោះទៀតគឺនៅតែខ្វះ នៅតែមានទុក្ខ ការមិនចេះគ្រប់ហ្នឹងហើយ ជាទុក្ខមិនចេះចប់នោះ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ