កាលនោះមានព្រានព្រៃម្នាក់រស់នៅក្នុងនគរពារាណសី ។ ព្រាននោះតែងត្រាច់ទៅព្រៃបរបាញ់សត្វម្រឹគបក្សីបានហើយក៏ឆ្អើរសាច់ទុកបរិភោគ ឯសាច់ដែលនៅសេសសល់ពីរនោះគាត់រែកយកទៅលំនៅឋាន ។ ចំណែកពួកក្មេងៗ បានឃើញគាត់រែកសាច់មកដល់មាត់ព្រៃដូច្នោះហើយ ម្នីម្នាប្រញាប់រត់ទៅសុំសាច់ពីព្រាននោះ គាត់ក៏ហុចឲ្យ១ដុំៗម្នាក់ដោយចិត្តបរិសុទ្ធ ។
ថ្ងៃមួយព្រាននោះទៅព្រៃបាញ់សត្វពុំបានមួយឡើយ ទើបគាត់បេះផ្កាត្របែកព្រៃយកមកប្រដាប់អាត្មា រួចបេះផ្កាដាក់អង្រែករែកវិលមកវិញ អស់ពួកក្មេងៗរត់ប្រញៃទៅសុំសាច់ព្រាននោះទៀត គាត់ក៏ឲ្យផ្កាត្របែកព្រៃមួយចង្កោមម្នាក់ៗ ។
លុះក្រោយមកព្រាននោះស្លាប់ទៅបានទៅកើតជាប្រេតមានរូបអាក្រក់គួរឲ្យខ្លាចក្រៃពេក ប្រដាប់ដោយផ្កាត្របែកព្រៃនៅលើក្បាល ហើយចុះក្នុងទឹកស្ទឹងលុយបញ្ច្រាសទឹកឡើងលើ ដោយគិតថានឹងទៅរកញាតកានៅក្នុងស្រុកដែលខ្លួនធ្លាប់រស់នៅ ។
គ្រានោះមានមហាមាត្យម្នាក់ឈ្មោះកាឡី ព្រះបាទពិម្ពិសារទ្រង់ត្រាស់បញ្ជាឲ្យទៅបង្ក្រាបសត្រូវនៅឯជនបទ លុះបង្ក្រាបសត្រូវបានស្រេចហើយ ក៏ឲ្យពលសេះ រទេះ ថ្មើរជើងវិលត្រឡប់មកតាមផ្លូវគោកមកវិញ ។
ចំណែកអាមាត្យនោះចុះទូកមកតាមទន្លេ បានប្រទះឃើញប្រេតនោះកំពុងលុយទឹកមានរូបកាយអាក្រក់ ទើបសួរថា នែ! ព្រះស្តែងមានរូបអាក្រក់ប្រដាប់ដោយផ្កាព្រៃនៅលើក្បាល លុយទឹកទៅឯណានុង ? តើមានទីលំនៅស្ថិតនៅតំបន់ណា? ចូរព្រះស្តែងប្រាប់យើងឲ្យបានដឹងផងមកមើល ។
ប្រេតស្តាប់សំនួរមហាមាត្យសួរដូច្នោះហើយ ឆ្លើយប្រាប់ថាខ្ញុំទៅរកញាតិនៅក្នុងស្រុកចូលិតគ្រាមឯនគរពារាណសី ដើម្បីនឹងរកភោជនាហារ ព្រោះខ្ញុំឃ្លានណាស់ ។ មហាមាត្យស្តាប់ហើយមានចិត្តមេត្តាករុណា ទើបនិយាយថា អាហាររបស់យើងនៅមានខ្លះ តើធ្វើដូចម្តេចនឹងបានដល់អ្នក ?
ទើបប្រេតឆ្លើយថាបើលោកមេត្តាអាសូរខ្ញុំ ក្រែងមានអ្នកណាជាឧបាសករក្សាគុណព្រះរតនត្រ័យតាំងនៅក្នុងព្រះត្រៃសរណគមន៍មាននៅក្នុងទូកលោក សូមលោកឲ្យទៅអ្នកនោះចុះ ហើយឧទ្ទិសចំណែកបុណ្យចំពោះមកខ្ញុំៗនឹងបានសេចក្តីសុខរួចចាកទុក្ខផងទាំងពួង ។
គ្រានោះមានជាងកាត់សក់ម្នាក់នៅក្នុងទូកនោះ ជាឧបាសកត្រេកអរក្នុងគុណព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ព្រះសង្ឃ ទើបមហាមាត្យឲ្យឧបាសកនោះងូតទឹកស្លៀកដណ្តប់សំពត់រលោងដូចសម្បុរមាសស្រេចហើយឲ្យបរិភោគអាហារភោជន រួចឧទ្ទិសចំណែកបុណ្យចំពោះទៅប្រេតថា ឥទំ ទានំរីទាននេះចូរសម្រេចដល់ប្រេតហោង ។
ដោយការឧទ្ទិសកុសលនេះ ក៏បានសម្រេចដល់ប្រេតនោះឲ្យមានសំពត់ស្លៀកដណ្តប់ មានអាហារបរិភោគដ៏ត្រកាល ឃើញជាក់ច្បាស់ទាន់ហន់ក្នុងពេលនោះឯង ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ