ហេតុអ្វីបានជាអ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយមានព្រះពុទ្ធជាដើមពោលថា ទោសៈជាសស្ត្រាវុធដ៏ព្រៃផ្សៃនោះ ?
ព្រោះថា ទោសៈកាលបើកើតឡើងពេញបន្ទុកហើយ គេហ៊ានធ្វើអំពើព្រៃផ្សៃ រំលោភបំពានមកលើខ្លួនឯងគឺដុតចិត្តឱ្យក្តៅរោលរាល ដុតបំផ្លាញនូវគុណធម៌ផ្សេងៗឱ្យវិនាសអន្តរាយទៅ និងប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតជាច្រើនទៀតដល់អ្នកដទៃ តើវាព្រៃផ្សៃប៉ុនណាទៅ ?
សូមពិចារណានូវទោសនៃទោសៈទាំង៦ចំណុចដូចតទៅនេះគឺ៖
១-គួរឲ្យតិះដៀលខ្លួនឯងណាស់ នៅពេលដែលយើងខឹង។ តាមធម្មតាយើងស្រលាញ់ខ្លួនឯងខ្លាំងណាស់ តែដល់ពេលបណ្តោយឱ្យខឹងក្រោធកើតឡើង យើងខ្លួនឯងហ្នឹងហើយជាមនុស្សល្ងង់ដល់ថ្នាក់បៀតបៀនខ្លួនឯងទៅវិញ ។
២-ធ្វើអំពើព្រៃផ្សៃដល់ខ្លួនឯងក៏ព្រោះសេចក្ដីក្រោធ។ យើងកើតទុក្ខមិនសុខចិត្ត ដោយគិតថា គេបានធ្វើអំពើព្រៃផ្សៃរំលោភបំពានមកលើយើង ចុះចំណែកខ្លួនយើងដែលដុតចិត្តខ្លួនឯង ឲ្យក្ដៅរោលរាល និងដុតបំផ្លាញនូវគុណធម៌ផ្សេងៗទៀតជាច្រើនរបស់ខ្លួននោះ តើវាព្រៃផ្សៃប៉ុនណាដែរទៅ ?
៣-ទោសៈជាអាវុធប្រហារផ្លូវចិត្តខ្លួនឯង។ ខឹងក្រោធបើកាលណាកើតឡើងពេញបន្ទុកហើយ វាបានប្រហារ បានបៀតបៀន បានដុតរោលដល់សន្ដានចិត្តរបស់យើងខ្លួនឯងឱ្យក្តៅអន្ទះអន្ទែង ឱ្យដល់នូវក្តីអន្តរាយណាមួយជាក់ជាមិនខាន។ ត្រង់នេះលោកឱ្យយកធម៌មេត្តាមករំលត់ទុក្ខ គឺសូមកុំភ្លេចមេត្តាដល់ខ្លួនឯងឲ្យសោះ កុំដុតចិត្តខ្លួនឯងដោយសេចក្ដីក្រោធឡើយ ។
៤-មុខក្រញូវហ្នឹងហើយជាចំណុចខ្សោយរបស់យើង កាលបើអ្នកដទៃចង់បៀតបៀនយើង គេប្រើនូវល្បិចកលផ្សេងៗដើម្បីឲ្យយើងខឹងក្រោធ ដូច្នេះការខឹងក្រោធវាជាចំណុចខ្សោយមួយរបស់យើង ដែលធ្វើឲ្យបំណងរបស់គេបានសម្រេច ។
៥-ទោសៈហ្នឹងហើយជាសស្ត្រាវុធដ៏មុតស្រួចកាត់ផ្តាច់ឫសគល់នៃអំពើជាកុសលទាំងឡាយរបស់ខ្លួន ។ សេចក្ដីក្រោធធ្វើឲ្យយើងវិនាសនូវសេចក្តីបរិសុទ្ធគ្រប់យ៉ាង មានកុសលទានជាដើម កាលបើយើងបណ្តោយឱ្យសេចក្ដីក្រោធកើតឡើង តើយើងហ្នឹងល្ងង់ប៉ុនណាទៅ ?
៦-ខឹងច្រើនជាផ្លូវឡើងទៅរកជ្រោះមរណៈ បើយើងដឹងថាពួកអ្នកខឹងទាំងឡាយ ឡើងទៅកាន់ផ្លូវគ្រោះថ្នាក់ ផ្លូវមរណៈហើយនោះ ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវទៅតាមផ្លូវនោះដែរ ឬមួយយើងមិនដឹងថា សេចក្ដីក្រោធជាផ្លូវនៃសេចក្ដីវិនាសអន្តរាយទេ ។
ផ្លូវអន្តរាយទាំង៦ចំណុចនេះបុគ្គលណាបានពិចារណាហើយ បុគ្គលនោះនឹងបានជាគតិដ៏ល្អ អាចរម្ងាប់សេចក្តីក្រោធបាន ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ