ការលះវត្ថុទោះតិចក្តី ច្រើនក្តី ជាសទ្ធាដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទាយកទាយិកា ដោយយល់ថា ព្រះសង្ឃជាភេទស្អាតស្អំ ជាមនុស្សដែលបរិសុទ្ធមិនជាប់ជំពាក់នឹងទ្រព្យសម្បត្តិអ្វីឡើយ តែបើអ្នកបួសណានៅមានកិលេស បួសសន្សំទ្រព្យ មានចិត្តច្រណែនឈ្នានីស បៀតបៀនអ្នកដទៃ…
ការលះវត្ថុទោះតិចក្តី ច្រើនក្តី ជាសទ្ធាដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទាយកទាយិកា ដោយយល់ថា ព្រះសង្ឃជាភេទស្អាតស្អំ ជាមនុស្សដែលបរិសុទ្ធមិនជាប់ជំពាក់នឹងទ្រព្យសម្បត្តិអ្វីឡើយ តែបើអ្នកបួសណានៅមានកិលេស បួសសន្សំទ្រព្យ មានចិត្តច្រណែនឈ្នានីស បៀតបៀនអ្នកដទៃ ខ្វះការសង្រួមក្នុងឥន្ទ្រិយទាំង៦ មិនមានអភិសមាចារ អ្នកបួសនោះមិនមែនជាបព្វជិត មិនមែនជាសមណៈឡើយ ។
ព្រោះថា កុលបុត្រដែលមានសទ្ធាជ្រះថ្លាបូជាកាយថ្វាយខ្លួនក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាបួសជាសង្ឃដោយសារតែឃើញទោសក្នុងកិលេសកាម វត្ថុកាម និងប្តេជ្ញាដើរឆ្ពោះទៅរកផ្លូវសុខគឺការធ្វើឱ្យជាក់ច្បាស់នូវព្រះនិព្វាន ។
បើតាមពុទ្ធោវាទ ពេញមួយជីវិតរបស់អ្នកបួស គឺដើរក្នុងផ្លូវដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ មានមេត្តា មិនមានការបៀតបៀនសត្វដទៃ មិនមានផ្ទះសម្បែង មិនមានការអាល័យទ្រព្យ អាល័យគ្រួសារ មានសេចក្ដីព្យាយាមចេញចាកកាមជានិច្ច មានការយល់ត្រូវ និងការត្រិះរិះត្រូវ ធ្វើតាមបណ្ដាំរបស់ព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូជាអ្នកនាំផ្លូវ ទ្រោលនូវប្រទីបដ៏ភ្លឺស្វាងឆ្ពោះទៅរកទីបំផុតនៃផ្លូវគឺព្រះនិព្វាន ដែលអ្នកបួសត្រូវតែខំដើរទើបបានទៅដល់ទីនោះ ។
អ្នកបួសជាអ្នកស្វែងរកសន្តិភាពសម្រាប់ជីវិតរបស់ខ្លួន និងសង្គមសត្វលោកផង ជាអ្នកធ្វើសង្គ្រាមជាមួយសត្រូវធំគឺកិលេសដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្លួន ជាអ្នកយកឈ្នះកិលេសធំទាំងនោះឱ្យបានទើបឈ្មោះថាជាសមណៈពិតប្រាកដ តែបើបួសគ្រាន់តែសន្សំទ្រព្យ ប្រមូលលាភសក្ការៈ សន្សំកិលេស នោះនឹងមិនរួចអំពីសេចក្តីទុក្ខឡើយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ