ខេត្តបាត់ដំបង ៖ ប្រវត្តិ«វត្តដំរី.ស» មានឈ្មោះជាផ្លូវការ វត្តស្វេតឆ័ត្រកញ្ជោជ័យ (ហៅវត្តដំរី.ស) ស្ថិតនៅភូមិកម្មករ សង្កាត់ស្វាយប៉ោ ក្រុងបាត់ដំបង មានរបងខាងកើតទល់នឹងរបងសារមន្ទីរខេត្ត…
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ ប្រវត្តិ«វត្តដំរី.ស» មានឈ្មោះជាផ្លូវការ វត្តស្វេតឆ័ត្រកញ្ជោជ័យ (ហៅវត្តដំរី.ស) ស្ថិតនៅភូមិកម្មករ សង្កាត់ស្វាយប៉ោ ក្រុងបាត់ដំបង មានរបងខាងកើតទល់នឹងរបងសារមន្ទីរខេត្ត ខាងត្បូងទល់ផ្លូវសួនច្បារ ខាងលិចទល់ផ្លូវលេខ៣ ខាងជើងទល់នឹងសាលាក្រុងបាត់ដំបង មានបណ្តោយប្រវែង២៦៦ម៉ែត្រ ទទឹងប្រវែង១៣០ម៉ែត្រ មានផ្ទៃដីទំហំ៣៤៥៨០ម៉ែត្រការ៉េ បានកកើតឡើងនៅឆ្នាំ១៧៩៣ ដែលក្នុងនោះមានព្រះភិក្ខុសង្ឃមួយអង្គ បាននិមន្តមកពីធ្វើធុតង្គរុក្ខមូល ចេះធ្វើវិបស្សនាកម្មដ្ឋាន ពុទ្ធបរិស័ទ មានសទ្ធាជ្រះថ្លា និមន្តមកធ្វើជាគ្រូបង្រៀនសមាធិ ដោយបានជ្រើសរើសយកដីព្រៃរោងចងដំរី សម្រាប់ធ្វើចម្បាំងរបស់ចៅហ្វាយខេត្ត ដែលសម័យបុរាណបានបោះបង់ចោលធ្វើជាកន្លែងអប់រំសមាធិ ។
ក្រោយៗមក កន្លែងនោះបានក្លាយទៅជាអាស្រម និងស្វេត្រឆ័ត្រកញ្ជោជ័យ ហៅដំរី.ស រហូតដល់សព្វថ្ងៃ ដោយផ្អែកតាមរោងឈ្មោះចងដំរីនេះឯង ។ មុនឆ្នាំ១៩៧៥ គឺតាំងពីឆ្នាំ១៧៥៣មក បានដូរឈ្មោះពីសាលាសមាធិ មកជាអាស្រម និងមកជាវត្តស្វេតឆ័ត្រកញ្ជោជ័យ ហៅដំរីស មានព្រះភិក្ខុសង្ឃមួយអង្គទៀត មិនចាំព្រះនាម ដែលពុទ្ធបរិស័ទបានហៅថាលោកតាយក្ស ធ្វើជាចៅអធិការបន្តពីព្រះអង្គមុនៗ លោកបានបំផុស ពុទ្ធបរិស័ទឲ្យកែសាលាឆាន់ តូបដូនជី តាជី មកជាកុដិសម្រាប់ព្រះសង្ឃគង់នៅមួយចំនួន ជីកស្រះធ្វើជាសាលាទឹកចុះទៅក្នុងស្ទឹងសង្កែ សម្រាប់ព្រះអង្គចុះទៅស្រង់ទឹកមានភាពងាយស្រួល ដោយបរិវេណកាលនោះវត្តដំរី.សនៅជាប់មាត់ស្ទឹងសង្កែសព្វថ្ងៃនេះឯង ហើយបច្ចុប្បន្នបានក្លាយទៅជាសារមន្ទីរ និងផ្លូវថ្នល់លេខ១តាមមាត់ស្ទឹងនេះ ។
ព្រះអង្គបានបំផុសពុទ្ធបរិស័ទ សាងសង់រោង ឧបោសថកម្ម និងអូសទាញចៅហ្វាយខេត្តលោកកថាថនឈុំ និងជំទាវអ៊ឹង កសាងព្រះវិហារនៅឆ្នាំ១៩០៤ ហើយបានកាត់ឫសសីម៉ាសម្ពោធឆ្លងរួចដោយលោកទាំងពីរនេះផងដែរ (ក្នុងសម័យសៀមគ្រប់គ្រង)។
មកដល់ឆ្នាំ១៩២២ បន្ទាប់ពីចៅអធិការមុនបានសុគតទៅ ព្រះចៅអធិការព្រះនាម ម៉ម បានឡើងជំនួសព្រះអង្គបានសាងសង់កុដិមួយខ្នងប្រក់ក្បឿង សាលាឆាន់នៅចំពីមុខវិហារមួយខ្នង និងចេតិយមួយចំនួន លុះដល់ក្នុងឆ្នាំ១៩៣៦ ព្រះអង្គព្រះនាមទ្រា បន្តកសាងកុដិមួយខ្នងប្រក់ក្បឿងមួយខ្នងទៀត និងបានអូសទាញសាលាឆាន់មកនៅពីក្រោយព្រះវិហារវិញម្តង (ព្រះអង្គក៏វិកលចរឹកទៅ) លុះដល់ឆ្នាំ១៩៥០ ដល់ឆ្នាំ១៩៧៥ គ្រូចៅអធិការព្រះនាមយឹម ឌុល អាចារ្យគណៈកម្មការឈ្មោះថឺ យ៉ាន់ បានកសាងប្រាង្គ កុដិ ចេតិយ និងសាលាបាលី ពុទ្ធបឋមសិក្សា បង្គន់អនាម័យ ឈាបនដ្ឋាន លុះចូលដល់ក្នុងសម័យប៉ុល ពត ព្រះសង្ឃត្រូវគេផ្សឹក ទីវត្តអារាមយកធ្វើជាទីកន្លែងអប់រំកែប្រែ ព្រះវិហារ ធ្វើជាកន្លែងចិញ្ចឹមជ្រូក កុដិធ្វើជាផ្ទះកងទ័ព ព្រះពុទ្ធរូបត្រូវបានគេកម្ទេចចោល ។
លុះដល់ឆ្នាំ១៩៧៩ បន្ទាប់ពីបានរំដោះដោយទង់រណសិរ្សសាមគ្គីសង្គ្រោះជាតិកម្ពុជា (បច្ចុប្បន្នគណបក្សប្រជាជន) មានព្រះចៅអធិការបណ្តោះអាសន្នដំបូងព្រះនាមយឹម យោន បានចលនាពុទ្ធបរិស័ទ កាប់ឆ្ការព្រៃ បោសសំអាតទីធ្លាវត្តបន្តរហូតដល់ឆ្នាំ១៩៨៦ ព្រះចៅអធិការព្រះនាមអឿ លឿម ហៅតិប អាចារ្យលីវ ហ៊ុយ អាចារ្យទេព សា គណៈកម្មការ និងចាស់ៗជាច្រើនទៀតបានរៀបចំកសាងកុដិថ្ម២ជាន់ ២ខ្នង និង១ជាន់១ខ្នង សាលាឆាន់ធំធ្វើឡើងវិញមួយខ្នង ឈាបនដ្ឋានមួយកន្លែង ចេតិយ ជួសជុលសាលាបាលីមួយខ្នង រោងដូនជី តាជី មាន៧បន្ទប់ ១ខ្នង ខ្លោងទ្វារធ្វើថ្មីទាំង៤ទិស ជួសជុលរបងមួយជុំវត្ត សាលាពុទ្ធិសាកលវិទ្យាល័យព្រះសីហនុរាជសាខាខេត្តបាត់ដំបង ដែលត្រូវបានចំណាយធនធានថវិការបស់សម្តេចជា ស៊ីម និងលោកប្រាជ្ញ ចន្ទ អតីតអភិបាលខេត្តបាត់ដំបង ព្រមទាំងពុទ្ធបរិស័ទ សប្បុរសជន ក្នុង-ក្រៅស្រុកបន្តកសាងថែរក្សារហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ ធីតា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ