សម័យមួយពួកភិក្ខុទាំងឡាយបានចូលទៅក្រាបទូលសួរនូវហេតុដែលនាំឱ្យមានសេចក្តីចម្រើន ឬហេតុដែលនាំឱ្យបានអាយុវែង ។
គ្រានោះព្រះបរមសាស្តាបានត្រាស់តបនឹងភិក្ខុទាំងឡាយនោះដោយគាថាយ៉ានេះថាៈ អភិវាទនសីល្ស និច្ចំ វុឌ្ឍាបចាយិនោ ចត្តារោ ធម្មា វឌ្ឍន្តិ អាយុ វណ្ណោ សុខំ ពលំ ។
ប្រែថា ធម៌ទាំងឡាយ៤ប្រការគឺ អាយុ១ ពណ៌សម្បុរកាយ១ សេចក្តីសុខ១ កម្លាំង១ រមែងចម្រើនអស់កាលជានិច្ចដល់អ្នកដែលមានសេចក្តីឱនកាយ ថ្វាយបង្គំដល់ព្រះរតនត្រ័យជាប្រក្រតី និងអ្នកដែលមានសេចក្តីគោរពកោតក្រែងដល់អ្នកដែលមានសេចក្តីចម្រើនដោយគុណមានសីលគុណជាដើម ឬដែលចម្រើនដោយវ័យគឺចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ ។
ជារួមមកធម៌ដែលនាំឱ្យបានអាយុវែងមានបីប្រការគឺ ការឱនកាយថ្វាយបង្គំព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៌ ព្រះសង្ឃ១, គោរពកោតក្រែងដល់អ្នកមានសីល១ និងគោរពចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ១ ។ នេះជាដើមហេតុនាំឱ្យមានអាយុវែង និងបានជាទីស្រឡាញ់រាប់អានអំពីមនុស្សនិងទេវតាផងឡាយ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ