ដំណើរនៃអ្នកដែលបានធ្វើបុណ្យទុក
នៅក្នុងគម្ពីរមង្គលសុត្របានពោលថា បុព្វេ ច កតបុញ្ញតា ឯតម្មង្គលមុត្តមំ ភាវៈនៃបុគ្គលបានធ្វើបុណ្យទុកមកហើយក្នុងកាលមុនជាមង្គលដ៏ឧត្តម ។ ការធ្វើទានក្តី ការរក្សាសីល៥ សីល៨ជាដើមក្តី…
នៅក្នុងគម្ពីរមង្គលសុត្របានពោលថា បុព្វេ ច កតបុញ្ញតា ឯតម្មង្គលមុត្តមំ ភាវៈនៃបុគ្គលបានធ្វើបុណ្យទុកមកហើយក្នុងកាលមុនជាមង្គលដ៏ឧត្តម ។ ការធ្វើទានក្តី ការរក្សាសីល៥ សីល៨ជាដើមក្តី…
នៅក្នុងគម្ពីរមង្គលសុត្របានពោលថា បុព្វេ ច កតបុញ្ញតា ឯតម្មង្គលមុត្តមំ ភាវៈនៃបុគ្គលបានធ្វើបុណ្យទុកមកហើយក្នុងកាលមុនជាមង្គលដ៏ឧត្តម ។
ការធ្វើទានក្តី ការរក្សាសីល៥ សីល៨ជាដើមក្តី ការធ្វើភាវនាខាងផ្លូវវិបស្សនាក្តី ការធ្វើកងការកុសលដទៃៗ មានធ្វើពុទ្ធបូជា ធម្មបូជា សង្ឃបូជា ឬក៏រៀនធម៌ស្តាប់ធម៌ទេសនាជាដើមក្តី ហៅថាធ្វើបុណ្យទាំងអស់ បុណ្យដែលបុគ្គលបានធ្វើនោះ កើតមកអំពីហេតុ៣យ៉ាងគឺៈ
១-បសាទោ កើតមកអំពីភ្នែកឃើញរូប ត្រចៀកឮសំឡេងជាដើម ហើយ ចិត្តក៏ជ្រះថ្លាឡើងធ្វើបុណ្យនោះទៅ
២-សំវេគោ កើតមកអំពីភ្នែកឃើញរូប ដូចឃើញមនុស្សចាស់ ឈឺ ស្លាប់ជាដើម ហើយតក់ស្លុតរន្ធត់ក្នុងចិត្តក៏ជ្រះថ្លានឹងបុណ្យកុសល
៣-តេសុចរិតា កើតមកអំពីបញ្ញាពិចារណាឃើញទោសក្នុងអំពើទុច្ចរិត ឃើញគុណក្នុងអំពើសុចរិត ហើយធ្វើបុណ្យមានទាន សីលជាដើម ។
អំពើបុណ្យទាំងអស់នោះ បុណ្យណាមួយក្តីដែលបុគ្គលបានធ្វើ បានសន្សំទុកមកហើយក្នុងកាលមុនគឺ តាំងអំពីជាតិមុនៗមក បុណ្យនេះឯងមិនភ្លេចបុគ្គលនោះឡើយ និងតាមរកបុគ្គលនោះ ហើយឱ្យផលជាសុខចម្រើនតាមលំដាប់ភពជាប់មិនដាច់ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ