អ្វីដែលបង្កើនឱកាសក្នុងការវិវត្តទៅជាជំងឺ ត្រូវបានគេហៅថា កត្តាហានិភ័យ។ ការមានកត្តាហានិភ័យ មិនមែនមានន័យថា អ្នកនឹងមានជំងឺមហារីកនោះទេ ការមិនមានកត្តាហានិភ័យក៏មិនមែនមានន័យថា អ្នកនឹងមិនកើតជំងឺមហារីកផងដែរ។ អ្នកដែលគិតថា ពួកគេអាចមានហានិភ័យនោះ…
អ្វីដែលបង្កើនឱកាសក្នុងការវិវត្តទៅជាជំងឺ ត្រូវបានគេហៅថា កត្តាហានិភ័យ។ ការមានកត្តាហានិភ័យ មិនមែនមានន័យថា អ្នកនឹងមានជំងឺមហារីកនោះទេ ការមិនមានកត្តាហានិភ័យក៏មិនមែនមានន័យថា អ្នកនឹងមិនកើតជំងឺមហារីកផងដែរ។
អ្នកដែលគិតថា ពួកគេអាចមានហានិភ័យនោះ គួរតែពិគ្រោះបញ្ហាជាមួយនឹងគ្រូពេទ្យ។ កត្តាហានិភ័យចំពោះជំងឺមហារីកលិង្គរួមមានដូចខាងក្រោម ៖
សព្វថ្ងៃ ការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា ប្រហែលពាក់កណ្តាលនៃជំងឺមហារីកលិង្គទាំងអស់ត្រូវបានបង្កឡើងដោយការឆ្លងមេរោគ HPV។ ការកាត់ស្បែកចុងលិង្គ អាចជួយការពារការឆ្លងមេរោគ HPV បាន។ ការកាត់ស្បែកចុងលិង្គ គឺជាការវះកាត់មួយដែលគ្រូពេទ្យកាត់ដោយផ្នែក ឬទាំងអស់នៃស្បែកខាងចុងលិង្គ។ ក្មេងប្រុសជាច្រើនត្រូវបានកាត់ក្រោយពីកើត។ បុរសដែលមិនត្រូវបានកាត់ចុងលិង្គនៅពេលកើត អាចមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការវិវត្តទៅជាជំងឺមហារីកលិង្គ។
កត្តាហានិភ័ដទៃទៀតរួមមាន ៖
១-មានអាយុលើសពី ៦០ ឆ្នាំ
២- មានស្បែកចុងលិង្គវែង
៣- អនាម័យខ្លួនប្រាណខ្សោយ
៤- មានដៃគូររួមភេទច្រើន
៥- ជក់បារី (ប្រភពពី៖ Health.com.kh)៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ