តាមពុទ្ធានុញ្ញាត ព្រះសង្ឃត្រូវតែចូលកាន់វស្សាអស់កាល៣ខែក្នុងវស្សានរដូវ រាប់ពីថ្ងៃ១រោច ខែអាសាធរហូតដល់១៥កើតខែអស្សុជ ហើយត្រូវចាំវស្សាដោយត្រឹមត្រូវ មិនឲ្យដាច់វស្សាឡើយ ។ ចំណែកឯពុទ្ធបរិស័ទ ក៏នាំគ្នាប្រារព្ធធ្វើបុណ្យចូលវស្សានោះផងដែរដោយចាត់ចែងសំពត់សាដកចំណាំវស្សា ព្រមទាំងប្រេងកាត ទៀន ធូប ភេសជ្ជៈ និងទេយ្យទានផ្សេងៗដើម្បីទំនុកបម្រុងដល់ព្រះសង្ឃ ។
ក្នុងរវាង៣ខែនេះព្រះសង្ឃដែលគង់នៅគ្រប់វត្តអារាមមិនអាចនិមន្តចេញក្រៅទីអាវាសរបស់ខ្លួនឱ្យកន្លងរាត្រីបានឡើយ វៀរលែងតែមានកិច្ចសំខាន់ដូចជា មាតាបិតា គ្រូអាចារ្យឈឺឬស្លាប់ ឬក៏ពុទ្ធបរិស័ទនិមន្តទៅធ្វើបុណ្យទាន ព្រះសង្ឃអាចនិមន្តបានដោយលើកសត្តាហៈបានរយៈពេល៧ថ្ងៃ ហើយត្រូវនិមន្តចូលវត្តវិញឱ្យទាន់ក្នុងថ្ងៃទី៧ដាច់ខាត ។
ដើម្បីចៀសវាងពីក្តីអន្តរាយដោយប្រការណាមួយកើតឡើងជាយថាហេតុនាំឱ្យដាច់វស្សា ភិក្ខុគួរនិមន្តមកវិញក្នុងថ្ងៃទី៦គឺមុនមួយថ្ងៃ នោះទើបមិនមានហានិភ័យដល់ការគង់ចាំវស្សរបស់ខ្លួន ។
សូមបញ្ជាក់ថា ការនិមន្តចេញបិណ្ឌបាតរកចង្ហាន់អំពីអ្នកស្រុក មិនបានប៉ះពាល់ដល់ការចាំវស្សារបស់ព្រះសង្ឃឡើយ គឺព្រះសង្ឃអាចគោចរបិណ្ឌបាតតាមផ្ទះអ្នកស្រុកដូចធម្មតាបានតាមការគួរ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ