ថ្ងៃមួយលោកសេដ្ឋីនោះចង់បរិភោគនំអំបែង ព្រោះហេតុតែគាត់ជាអ្នកកំណាញ់ហួសពេក ខ្លាចមានមនុស្សមកសុំនំគាត់បរិភោគទើបមិនហ៊ានឱ្យប្រពន្ធគាត់ធ្វើនំនៅកន្លែងដែលមានពួកមនុស្សដើរទៅមកច្រើន ។ គាត់បានប្រើឱ្យប្រពន្ធយករបស់របរសម្រាប់ធ្វើនំឡើងទៅធ្វើនៅផ្ទះជាន់លើគេបំផុត ដើម្បីកុំឱ្យមានមនុស្សមកមើលឃើញ ។
ឯរបស់របរដែលយកទៅធ្វើនំនោះគាត់មិនឱ្យយករបស់ដែលល្អៗមានតម្លៃច្រើនៗទៅធ្វើនំទេ ដូចជាអង្ករជាដើម គាត់ឱ្យយកតែចុងអង្ករខ្ទេចៗប៉ុណ្ណោះឯង ព្រោះគាត់ខ្លាចអស់អង្ករពីក្នុងពាង ។ និយាយអំពីនំដែលគាត់ឱ្យធ្វើនោះសូម្បីតែប្រពន្ធសម្លាញ់របស់គាត់ដែលជាអ្នកធ្វើនោះក៏គាត់មិនឱ្យប្រពន្ធបរិភោគដែរ គឺធ្វើសម្រាប់តែគាត់ម្នាក់ឯងប៉ុណ្ណោះ ។
ព្រះបរមសាស្តាទ្រង់ទតព្រះនេត្រឃើញឧបនិស្ស័យនៃសោតាបត្តិផល របស់លោកសេដ្ឋីនិងភរិយា ទើបទ្រង់ត្រាស់ហៅព្រះមហាមោគ្គល្លានត្ថេរ ឱ្យនិមន្តទៅទូន្មានប្រៀនប្រដៅ អប់រំដើម្បីឱ្យលោកសេដ្ឋីលះបង់ចិត្តកំណាញ់ស្វិតស្វាញចោលឱ្យអស់ កុំឱ្យមានសេសសល់តទៅទៀត ។
ព្រះមហាមោគ្គល្លាន ពេលនិមន្តទៅដល់បានធ្វើបង្អួចផ្ទះដែលបិទជិតទាំងនោះឱ្យរបើកអស់ដោយឫទ្ធិដើម្បីបំបាក់ចិត្តមានះរឹងរូសដោយចិត្តកំណាញ់ស្វិត ហើយអប់រំទូន្មានដល់លោកសេដ្ឋីនិងភរិយាឱ្យកើតមានសេចក្តីជ្រះថ្លា ក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា រួចនាំគាត់ទាំងពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធមកក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះបរមសាស្តា ។
ព្រះសាស្តាទ្រង់ត្រាស់សម្តែងព្រះធម៌ទេសនាប្រោសលោកសេដ្ឋី និងភរិយាឱ្យបានសម្រេចព្រះសោតាបត្តិផលនៅពេលនោះឯង ។
ពួកភិក្ខុទាំងឡាយបានប្រជុំគ្នា ពោសរសើរគុណរបស់ព្រះមហាមោគ្គល្លានដោយប្រការផ្សេៗ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ