បងប្អូនប្រជាជនកម្ពុជាយើងបច្ចុប្បន្នបានចាត់ទុកភាសាខ្មែរជាភាសាកំណើតរបស់ខ្លួន ហើយមានវចនានុក្រមគោលមួយ គឺ វចនានុក្រមខ្មែរ សម្តេច ជួន ណាត ។ ទោះបីមានសញ្ជាតិ និងភាសាតែមួយក្តី…
បងប្អូនប្រជាជនកម្ពុជាយើងបច្ចុប្បន្នបានចាត់ទុកភាសាខ្មែរជាភាសាកំណើតរបស់ខ្លួន ហើយមានវចនានុក្រមគោលមួយ គឺ វចនានុក្រមខ្មែរ សម្តេច ជួន ណាត ។ ទោះបីមានសញ្ជាតិ និងភាសាតែមួយក្តី ប្រជាជនខ្មែរយើងតែងតែប្រើភាសានិយាយខុសៗគ្នាតាមតំបន់ ឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែងដូចជាភាសានិយាយនៃពាក្យ «ស័ង្កសី» តំបន់ខ្លះហៅ ស័ង្កសី ខ្លះហៅ ប័ង្កសី ហើយខ្លះទៀតហៅ អៀងប៉ាន់ ។ ពាក្យទាំងបីនេះ គឺសំដៅទៅលើផលិតផលមួយដែលភាគច្រើនគេយកមកប្រក់ដំបូលផ្ទះ ជញ្ជាំង ។ល។ សំណួរសួរថា តើពាក្យមួយណាដែលត្រឹមត្រូវក្នុងភាសាខ្មែរ?
បើអ្នកស្វែងរកពាក្យទាំងបីនេះ ក្នុងវចនានុក្រុមសម្តេច ជួន ណាត អ្នកអាចរកឃើញតែពាក្យស័ង្កសី មួយប៉ុណ្ណោះ ដែលមានន័យសេចក្តីដូចតទៅ ៖ ស័ង្កសី ជានាមសព្ទ (បារ. ហ្ស័ង្ក Zinc មកពីពាក្យ អល្លឺម៉ង់ដ៍) លោហធាតុសុទ្ធមួយប្រភេទ សម្បុរសដូចសំណសាច់រឹង ប្រើបានច្រើនបែប ។
ជាការពិត ស័ង្កសី គ្រាន់តែជាសារធាតុផ្សំមួយប៉ុណ្ណោះក្នុងផលិតផលស័ង្កសី ដែលផ្សំឡើងពីដែក និងស័ង្កសី តែក៏មានផលិតផលស័ង្កសីខ្លះបានបូកបញ្ចូលអាលុយមីញ៉ូមថែមទៀត ដើម្បីឲ្យផលិតផលស័ង្កសីមានគុណភាពខ្ពស់ និងការពារច្រែះធ្លុះបានយូរ ។
ឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែងដូចជាផលិតផលស័ង្កសី ISI PALM ដែលបានស្រោបបរិមាណស័ង្កសីច្រើនរហូតដល់ទៅ ៥៥% និងស្រោបអាលុយមីញ៉ូមថែមពីលើនោះ ៤៥% ទៀត ដើម្បីឲ្យផលិតផលស័ង្កសីកាន់តែមានគុណភាពខ្ពស់ ៕ ដោយសហការ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ