ព្រៃក្នុងមនុស្ស “បទកាកគតិ”
– សត្វរស់ពឹងព្រៃ មនុស្សពឹងសំដី ដោះស្រាយបញ្ហា
ពាក្យពេចន៍ទន់ភ្លន់ ពិរោះពិសារ ឆ្គាំឆ្គងម្ដេចម្ដា លើការអប់រំ ។
– សត្វរស់ពឹងព្រៃ មនុស្សពឹងសំដី ដោះស្រាយបញ្ហា
ពាក្យពេចន៍ទន់ភ្លន់ ពិរោះពិសារ ឆ្គាំឆ្គងម្ដេចម្ដា លើការអប់រំ ។
– សីលធម៍រស់នៅ ជួយកែតម្រូវ លើកស្ទួយសង្គម
តែមានអ្នកខ្លះ បែរជានិយម ទុកខ្លួនជាធំ តាមមហិឆ្ឆិតា។
– ធ្វើខុសទំនង សំដីជួរជង មានតែហឹង្សា
ស្មានថាខ្លួនឯង រែងខ្ពស់អស្ចារ្យ ដំកើងអាត្មា ថាមានតែអញ ។
– ខ្លះអាងអំណាច ឬកពារកោងកាច មិនដែលព្រមចាញ់
ដល់គេរិះគន់ កើតចិត្ដខឹងខ្នាញ់ ចង់បោះចង់បាញ់ ឱ្យគេវិនាស ។
– ជនបាតសង្គម គ្មានគេនិយម គេស្អប់គេជៀស
តែមនុស្សបែបនេះ មានច្រើនតែពាស យកដោតជន្លាស ក៏មិនអស់ផង ។
– ចិត្ដដូចសំដី ទ្រើសពាលអប្រិ៍យ នាំក្ដីមួរហ្មង
សម្ដីអ្នកលេង គ្រោតគ្រាតកន្លង ហារស្ដីម្ដងៗ គេទាស់ហរទ័យ។
– ចាស់ៗហៅថា “ជាពាក្យបាតផ្សារ ជាភាសាព្រៃ”
រស់ក្នុងសង្គម មិនដូចគេអី បែកឆ្វេងទីទៃ សំដីសាមាន្យ ។
– មនុស្សជាប់ក្នុងព្រៃ គេអាចលកលៃ ជួយរំដោះបាន
តែព្រៃក្នុងមនុស្ស ជាគ្រោះរំខាន តោងទាមជាប់ប្រាណ ជួយមិនបានទេ។
ដោយ ព្រុំ គឹម ជឿន prumkimchoeun@gmail.com
ចែករំលែកព័តមាននេះ