ខេត្តបាត់ដំបង ៖ ប្រាសាទបាណន់ ស្ថិតនៅលើកំពូលភ្នំបាណន់ ក្នុងស្រុកបាណន់ ខេត្តបាត់ដំបង មានចម្ងាយប្រមាណជាង២០គីឡូម៉ែត្រពីក្រុងបាត់ដំបង ប្របតាមមាត់ស្ទឹងសង្កែឡើងទៅប៉ែកខាងលើដែលជាតំបន់ដីចម្ការក្រូច និងផលដំណាំ ផ្សេងៗជាច្រើន…
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ ប្រាសាទបាណន់ ស្ថិតនៅលើកំពូលភ្នំបាណន់ ក្នុងស្រុកបាណន់ ខេត្តបាត់ដំបង មានចម្ងាយប្រមាណជាង២០គីឡូម៉ែត្រពីក្រុងបាត់ដំបង ប្របតាមមាត់ស្ទឹងសង្កែឡើងទៅប៉ែកខាងលើដែលជាតំបន់ដីចម្ការក្រូច និងផលដំណាំ ផ្សេងៗជាច្រើន ។
តាមឯកសាររបស់មន្ទីរទេសចរណ៍ ខេត្តបាត់ដំបង ឈ្មោះ«បាណន់»នេះមិនដឹងថាបានហៅតាំងពីពេលណាមកទេ តែឈ្មោះនេះមានប្រវត្តិនិទានក្នុងសៀវភៅ«ប្រជុំរឿងព្រេងខ្មែរ»រៀបរៀងចងក្រងឡើងដោយលោកស្រី អ៊ុច សុខ កាលនៅជាលេខាធិការនៃពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ ឯកសារក្រុមជុំនំទំនៀមទម្លាប់លេខ២៥៤១។ រឿង«បាណន់»នេះមានខ្លឹមសារទាំងស្រុងដូចតទៅ ៖តាម ចាស់ៗ តំណាលមកថាកាលពីព្រេងនាយមានសេដ្ឋីម្នាក់មានកូនស្រីឈ្មោះនាងរំសាយសក់ នាងនោះចេះតែឈឺដោយជំងឺរាំងរដូវជាច្រើនឆ្នាំ ហើយក្រោយមកមានតាបសម្នាក់ឈ្មោះតាគ្រាមបានទទួលមើលជំងឺនាងនោះលុះត្រាតែជា ។
លុះកាលបើជាសះស្បើយហើយ មហាសេដ្ឋីជាឪពុកបានផ្សំផ្គុំនាងឲ្យទៅជាភរិយារស់នៅក្នុងរូងភ្នំមួយហៅថាព្រះទឹក ឬរូបទឹក (តាមសំដីអ្នកស្រុក)។ រូងភ្នំនេះនៅខាងជើងភ្នំបាណន់សព្វថ្ងៃ តែកាលនោះភ្នំបាណន់នេះគេហៅថា ភ្នំប្រាសាទ ។
ចំណេរក្រោយមកមានរាជបុត្រស្ដេច១អង្គព្រះនាមចៅរាជកុលបានទៅសុំរៀនមន្តវិជ្ជាការ ផ្សេងៗពីតាគ្រាម ។ តាគ្រាមសុខចិត្តបង្ហាត់បង្រៀនព្រះរាជបុត្រនោះលុះត្រាចេះ ប៉ុន្តែហាមព្រះរាជបុត្រមិនឲ្យមើលប្រពន្ធគាត់ជាដាច់ខាតដោយគាត់ខ្លាចចៅរាជកុល ស្រឡាញ់ប្រពន្ធគាត់ព្រោះនាងរំសាយសក់មានរូបឆោមលោមពណ៌ល្អណាស់ ។
ជាយូរខែកន្លងមក ពេលមួយជួនជាតាបសមិននៅ ចៅរាជកុលបានទៅលួចមើលប្រពន្ធតាគ្រាម ឃើញរូបនាងល្អឆើតក៏កើតសេចក្ដីប្រតិព័ទ្ធ ហើយលួចសាកសួរចិត្តនាង រីឯនាងរំសាយសក់វិញក៏ស្រលាញ់ចៅរាជកុលដែរ។ ថ្ងៃមួយតាបសចូលក្នុងព្រៃដើម្បីរកវត្ថុផ្សេងៗ បានឱកាសល្អអ្នកទាំងពីរ ក៏នាំគ្នាជិះសំពៅរត់ចោលតាបសទៅ ។
កាលដែលតាបសត្រលប់មកវិញពុំឃើញអ្នកទាំងពីរ គាត់បានដឹងថាចៅរាជកុល និងនាងរំសាយសក់ពង្រត់គ្នា ។ ភ្លាមៗនោះគាត់តាមទៅដល់មាត់សមុទ្រ ឃើញសំពៅរបស់អ្នកទាំងពីរ បានចាកចេញដល់កណ្ដាលមហាសាគរទៅហើយ។ តាបសខឹងណាស់ក៏សេពមន្តគាថាហៅខ្យល់ ហៅព្យុះដើម្បីពន្លិចសំពៅនៅកណ្ដាលសាគរ ។ ប៉ុន្តែដោយនាងរំសាយសក់ចេះមន្តវិជ្ជាដែរ នាងបានឲ្យខ្យល់បក់ផាត់ខ្យល់កំណាចនោះផុតទៅ ។ តាបសឈឺចិត្តក៏ដួលស្លាប់នៅឆ្នេរសមុទ្រនោះបាត់ទៅ ។ អ្នកទាំងពីរឃើញហេតុដូច្នេះក៏ត្រលប់សំពៅមកកាន់រូងភ្នំព្រះទឹកវិញ ហើយរួមរស់យ៉ាងសុខសាន្ត ។
រយៈកន្លងមក ចៅរាជកុលនឹកចង់ទៅលេងស្រុកកំណើតជាពន់ពេក ដោយសុំនាងរំសាយសក់ ហើយសន្យាថានឹងត្រលប់មកវិញមិនខាន ។ ប៉ុន្តែដល់វេលាដែលចៅរាជកុលត្រលប់មករកនាងរំសាយសក់ នាងដែលជាប្រពន្ធដើមខឹងណាស់ ក៏ប្រើក្រពើរបស់នាងឈ្មោះអាធន់ឲ្យទៅរារាំងផ្លូវកុំឲ្យប្ដីរបស់នាងទៅរកនាងប្រពន្ធចុងបាន។
ឯនាងរំសាយសក់លុះក្រឡេកឃើញសំពៅប្ដីរៀបលិចក៏បន់ទៅដល់ទេវតាថែរក្សាប្រាសាទភ្នំថា «សូមឲ្យតែជួយប្ដីខ្ញុំឲ្យរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់នេះផងចុះខ្ញុំនឹងថ្វាយភ្នំ» ។ ដោយអំណាចនៃការបន់ស្រន់នេះ នាងនិងប្ដីក៏បានសុខសប្បាយ ហើយថ្វាយភ្នំនេះលាបំណន់ ។ តាំងពីនាងបន់នោះមកគេហៅភ្នំប្រាសាទនេះថា ភ្នំបំណន់ តែសព្វថ្ងៃគេហៅថាភ្នំបាណន់ ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ