ខេត្តប៉ៃលិន ៖ នៅពេលដែលគេនិយាយដល់ឈ្មោះខេត្តប៉ៃលិនអ្នកណាៗដឹងដែរជាជម្រុកត្បូងមានតម្លៃដ៏សំខាន់មួយនៅកម្ពុជា ។ យ៉ាងណាមិញបើទោះបីជាប្រទេសជាតិមានការរីកចម្រើនក៏របររ៉ែងត្បូងនៅតាមមាត់ស្ទឹង នៅតែមានរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ បើទោះបីជាត្បូងមានតម្លៃកាន់តែហោចទៅៗក៏ដោយ ។ ប៉ុន្តែអាជីវករ ដែលប្រកបរបរលក់ត្បូង…
ខេត្តប៉ៃលិន ៖ នៅពេលដែលគេនិយាយដល់ឈ្មោះខេត្តប៉ៃលិនអ្នកណាៗដឹងដែរជាជម្រុកត្បូងមានតម្លៃដ៏សំខាន់មួយនៅកម្ពុជា ។ យ៉ាងណាមិញបើទោះបីជាប្រទេសជាតិមានការរីកចម្រើនក៏របររ៉ែងត្បូងនៅតាមមាត់ស្ទឹង នៅតែមានរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ននេះ បើទោះបីជាត្បូងមានតម្លៃកាន់តែហោចទៅៗក៏ដោយ ។ ប៉ុន្តែអាជីវករ ដែលប្រកបរបរលក់ត្បូង អ្នកស៊ីឈ្នួលច្នៃត្បូង និងអ្នករុករករ៉ែត្បូងតាមដងស្ទឹងជាលក្ខណ:គ្រួសារ ក៏នៅតែអាចទទួលបានកំទេចត្បូងយកទៅលក់គ្រាន់នឹងបានប្រាក់សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារប្រចាំថ្ងៃផងដែរ ។
ជាក់ស្តែងកាលពីវេលាម៉ោង៩ និង៤០នាទីព្រឹកថ្ងៃទី៣០ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៩ ម្សិលមិញនេះមានអាជីវករម្នាក់ ឈ្មោះ លី ហ៊ាង ភេទប្រុស អាយុ៤៧ឆ្នាំ ជាអាជីវករលក់ត្បូងនៅជាប់ផ្លូវជាតិលេខ៥៧ ទល់មុខរូបសំណាកលោកយាយយ៉ាត រស់នៅក្នុងភូមិវត្ត សង្កាត់ប៉ៃលិន ក្រុងប៉ៃលិនបានរៀបរាប់ឱ្យដឹងថា លោកបានប្រកបរបរមួយនេះ អស់រយ:ពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ។ លោកបន្តទៀតថា «តម្លៃទីផ្សារត្បូងមានហាងឆេងខ្ពស់ជាងលក់ដូរមាស ព្រោះបើសិនជាមានទម្ងន់ដូចគ្នា គឺត្បូងលក់បានរាប់ពាន់ រាប់ម៉ឺនដុល្លារឯណោះ ។ ហើយដោយសារតែ ការលក់ត្បូងទាមទារឲ្យអាជីវករលក់ត្បូងត្រូវមានភាពស្មោះត្រង់ និងលក់ត្បូងពិតប្រាកដ មិនបោកប្រាស់អតិថិជន ទើបអាចធ្វើឲ្យអាជីវករដែលស្មោះត្រង់តែងតែទទួលបានទាំងខ្មែរ និងបរទេស គ្នាចូលទៅទិញក្នុងហាងរបស់អាជីវករយើង» ។ លោកបានបញ្ជាក់ថា បច្ចុប្បន្ន អ្នករស់នៅក្នុងខេត្តប៉ៃលិន បាត់ដំបង រហូតដល់រាជធានីភ្នំពេញ ក៏នាំគ្នាទៅទិញត្បូងដែលលោកដាក់តាំងលក់ដែរ ក្នុងនោះមានតម្លៃខុសៗ គ្នា ដោយត្បូងទទឹមពណ៌ក្រហមថ្លៃជាងគេ បន្ទាប់មកត្បូងកណ្តៀងពណ៌ខៀវ ក៏មានពេជ្រថៃ ប៊ុត និងតង ក៏ខាងលោកបានដាក់ឱ្យជាងកែច្នៃដើម្បីដាក់តាំងលក់ជូនអតិថិជនចូលទៅលេងក្នុងខេត្តប៉ៃលិន ទិញយកទៅប្រើប្រាស់សម្រាប់គ្រឿងអលង្ការ ។
អាជីវករដដែលបានបញ្ជាក់ថា កាលពីមុនប្រជាពលរដ្ឋជឿជាក់លើការទិញពេជ្រយកទៅប្រើប្រាស់ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះត្បូងមានតម្លៃខ្ពស់ជាងពេជ្រទៅទៀតហើយក៏ពិបាករកថែមទៀតផង ។ បើតាមបុរសម្នាក់ ឈ្មោះ ជាង ហាក់ អាយុ៣៨ឆ្នាំ ជាមេការច្នៃត្បូងឱ្យឈ្នួញរស់នៅក្នុងភូមិបរឌិននៀវ សង្កាត់ប៉ៃលិន ក្រុងប៉ៃលិន បានរៀបរាប់ឱ្យដឹងថាលោកបានប្រកបរបរច្នៃត្បូងអស់រយ:ពេលជាយូរឆ្នាំមកហើយដែរ ដោយច្នៃត្បូងស៊ីភាគរយពីអ្នកលក់ត្បូងហើយក៏មានកូនជាងច្នៃត្បូងចាប់ពី១៥ទៅ២០នាក់ ក្នុង១ថ្ងៗ ក៏គិតជាភាគរយឱ្យពួកគេផងដែរ ។ លោកបន្តទៀតថា ក្នុង១ថ្ងៃៗ កូនជាងច្នៃត្បូងអាចរកប្រាក់ចំណូលចាប់ ពី៤ម៉ឺនទៅ៥ម៉ឺនរៀលបើសិនជាពួកគេខិតខំច្នៃបានលឿន នោះក៏បានប្រាក់ចំណូលកាន់តែច្រើនដែរ ។ លោកបញ្ជាក់បន្ថែមថា ជូនកាលការច្នៃត្បូងក៏មានការឈប់សម្រាក ដោយអត់មានការងារធ្វើដែរ ខណ:ក្រុមឈ្មួញលក់ដូរត្បូងអត់យករ៉ែត្បូងមកឱ្យពួកគេច្នៃ ធ្វើនោះទេ ដោយរកទិញអត់បានហើយរង់ចាំរហូតដល់មានកំទេចត្បូង ទើបបន្តការងារដូចធម្មតាឡើងវិញ ។
ចំណែកបុរសម្នាក់ ឈ្មោះ ភា សុផាត អាយុ៥៩ឆ្នាំ និងបុរសម្នាក់ទៀត ឈ្មោះ អ៊ុន សាលី អាយុ៧៣ឆ្នាំ រស់នៅភូមិអូរតាពុកលើ សង្កាត់ប៉ៃលិន ក្រុងប៉ៃលិន បានរៀបរាប់ឱ្យដឹងដូចៗគ្នាថា ពួកគាត់ប្រកបរបរជីកដីរែងរករ៉ែត្បូងនៅតាមដងស្ទឹងអសរយ:ពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ដោយក្នុង១ថ្ងៃជួន កាលបានប្រាក់ចាប់ពី ៥ទៅ១០ម៉ឺនរៀល បើសិនជាប៉ះចំកន្លែងហេង គឺរកប្រាក់បានច្រើន ។ តែបើប៉ះចំកន្លែងស៊យ ជួនកាលពីរទៅបីថ្ងៃ មិនអាចរកត្បូងលក់បាននោះទេ ។ ពួកគាត់បន្តទៀតថា ដោយសារតែគ្មានការងារអ្វីធ្វើទើបម្នាក់ៗ នាំគ្នាយកកញ្ច្រែង និងដែកស្បែងទៅជីកកកាយដីក្បែរមាត់ស្ទឹងមួយកន្លែង ក្នុងភូមិចម្ការកាហ្វេ សង្កាត់ទួលល្វា ក្រុងប៉ៃលិន ដើម្បីផ្សងព្រេងរករ៉ែត្បូងដ៏មានតម្លៃ ដើម្បីលក់បានប្រាក់សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ ។
ពួកគាត់បញ្ជាក់ថាបច្ចុប្បន្នមិនសូវមានរ៉ែត្បូងច្រើនដូចកាលពីសម័យមុននោះទេ ព្រោះកាលពីសម័យសង្គ្រាមស៊ីវិល ជនជាតិថៃ បាននាំគ្នាយកគ្រឿងចក្រទៅជីកកកាយយករ៉ែត្បូង ដឹកទៅស្រុកគេក្នុង១ថ្ងៃៗ រាប់សិបឡានឯណោះ ហើយបើសិនជាកុំមានគ្រឿងចក្រថៃ ចូលមកជីកយកដូច្នេះ គឺទុកឱ្យប្រជាពលរដ្ឋជីកតែនឹងដែកស្បែង នោះប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅទូទាំងប្រទេស អាចនាំគ្នាមកជីក១០០ឆ្នាំទៀត ក៏មិនអស់រ៉ែត្បូងដែរ ហើយអាចនឹងបង្កើតជារបរសម្រាប់ពលរដ្ឋរស់នៅយ៉ាងស្រួល ហើយសប្បាយថែមទៀតផង ៕កែសម្រួលដោយ ៖ សុឃាក់
ចែករំលែកព័តមាននេះ