ខេត្តបាត់ដំបង៖ ពិការដៃជើងពីកំណើត វាដូចជាបាត់បង់អ្វីទាំងអស់ទៅហើយនៃជីវិត ប៉ុន្តែនាងបានប្រឹងប្រែងធ្វើឲ្យលេចធ្លោក្នុងភាពជាសិស្សពូកែ និងលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯងកុំឲ្យអស់សង្ឃឹម ។ នោះគឺយុវតីអភ័ព្វម្នាក់នៅជនបទ ស៊ីន ស្រីហង្ស ។
ដោយក្តីអាណិតអាសូរយុវតីស៊ិន ស្រីហង្ស កាលពីថ្ងៃទី២៣ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៩ កាកបាទក្រហមកម្ពុជា បានជួបសំណេះសំណាល និងផ្តល់អំណោយមនុស្សធម៌ជូនដល់នាង ។ ស៊ិន ស្រីហង្ស អាយុ១៧ឆ្នាំ ជាសិស្សពូកែ រៀនថ្នាក់ទី១១ នៅវិទ្យាល័យសំឡូត ខេត្តបាត់ដំបង ។
ក្នុងឱកាសជួបសំណេះសំណាលលោកជំទាវម៉ែន នារីសោភ័គ អគ្គលេខាធិការរងទី ១ កាកបាទក្រហមកម្ពុជា បាននាំប្រសាសន៍របស់សម្តេចកិត្តិព្រឹទ្ធបណ្ឌិតប៊ុន រ៉ានី ហ៊ុន សែន ប្រធានកាកបាទក្រហម ដែលផ្តាំផ្ញើសួរសុខទុក្ខ ក្តីអាណិត ស្រឡាញ់ចំពោះស៊ិន ស្រីហង្ស ដែលមានចិត្តតស៊ូ ជម្នះគ្រប់ឧបសគ្គ ដើម្បីបានរស់រានមានជីវិត និងរៀនពូកែ ។
សម្តេចកិត្តិព្រឹទ្ធបណ្ឌិតប៊ុន រ៉ានី ហ៊ុន សែន បានផ្តាំផ្ញើ និងលើកទឹកចិត្តដល់ស៊ិន ស្រីហង្ស ឱ្យបន្តអត់ធ្មត់ តស៊ូ ប្រឹងប្រែងរៀនសូត្របន្ថែមទៀតរហូតដល់បញ្ចប់ថ្នាក់ខ្ពង់ខ្ពស់ដើម្បីអនាគតភ្លឺស្វាង ។ ជាមួយនឹងអំណោយជាស្បៀង សម្ភារ និងប្រាក់មួយចំនួនដើម្បីសម្រាលការលំបាកក្នុងជីវភាពរស់នៅនោះ សម្តេចកិត្តិព្រឹទ្ធបណ្ឌិត បានឧបត្ថម្ភប្រាក់សម្រាប់ការសិក្សារហូតបញ្ចប់ថ្នាក់មធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ ។
យុវតីស៊ិន ស្រីហង្ស និងម្តាយ បានសម្តែងការដឹងគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះសម្តេចកិត្តិព្រឹទ្ធបណ្ឌិតប៊ុន រ៉ានី ហ៊ុន សែន ប្រធានកាកបាទក្រហមកម្ពុជា ដែលមានក្តីមេត្តា ករុណា លើកទឹកចិត្ត និងផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមចំពោះអ្នកដែលជួបទុក្ខលំបាក ។ ស៊ិន ស្រីហង្ស បានសន្យាខិតខំរៀនសូត្រឱ្យពូកែ ប្រតិបត្តិស្តាប់ឪពុកម្តាយ ចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ និងធ្វើជាគំរូល្អដល់ជនពិការកាយសម្បទាដទៃទៀតនៅក្នុងសង្គម។
ស៊ិន ស្រីហង្ស កើតនៅថ្ងៃទី១០ ខែមករា ឆ្នាំ២០០២ នៅភូមិស៊ុង១ ឃុំស៊ុង ស្រុកសំឡូត ខេត្តបាត់ដំបង ។ ឪពុកឈ្មោះខឹម ផល្លា អាយុ៥១ឆ្នាំ ម្តាយឈ្មោះឈិន ឈុនលី អាយុ៤៨ឆ្នាំ ជាកសិករ ។ គ្រួសាររបស់គាត់មានកូន២នាក់ ស្រីទាំង២ គឺស៊ិន ស្រីហង្ស ជាកូនទី២ និងកូនទី១មានកាយសម្បទាល្អធម្មតា អភ័ព្វតែស៊ិន ស្រីហង្ស កើតមកមានតែដងខ្លួន គ្មានដៃជើង ។ រាងកាយរបស់នាងលូតលាស់ធម្មតា ដូចកុមារដទៃទៀដែរ ។
តាមឪពុក ម្តាយបានបញ្ជាក់ពីអារម្មណ៍កាលពីស៊ិន ស្រីហង្ស កើតមកភ្លាមថា ពួកគាត់មានអារម្មណ៍តក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំង និងលាយឡំទៅដោយភាពខ្មាសអៀន ។ ចំពោះការចិញ្ចឹមបីបាច់ ពួកគាត់លំបាកប្រចាំថ្ងៃដូចជា ការងូតទឹក ការស្លៀកពាក់ និងការបត់ដៃបត់ជើងជាដើម ។ នាងមិនអាចនៅផ្ទះតែម្នាក់ឯងបានទេបើគ្មានអ្នកថែទាំ ។ នៅពេលដែលពួកគាត់ទៅធ្វើការនៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ត្រូវយកនាងទៅជាមួយ ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងការលំបាកនេះ ឳពុកម្តាយបានបញ្ជូនស៊ិន ស្រីហង្ស ទៅមណ្ឌលស្តារលទ្ធភាពពលកម្ម ផ្សេងៗដែរ តែលោកគ្រូពេទ្យមិនអាចជួយបានឡើយដោសារតែអវយវៈរបស់នាងមិនអាចតភ្ជាប់វិញបាន ។ ដូចនេះពួកគាត់អស់សង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំង ហើយគិតថា «កូនរបស់គាត់មិនអាចទៅសាលារៀនបាន ដូចកុមារដទៃទៀតឡើយ»។ ឥឡូវនេះ អ្វីៗ គឺផ្ទុយស្រឡះពីការគិត ហើយមានសេចក្តីរីករាយ និងមានសេចក្តីជឿជាក់ទៅលើសមត្ថភាព និងលទ្ធផលសិក្សារបស់កូន ។
ស៊ិន ស្រីហង់ បានចុះឈ្មោះចូលរៀន ទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់ល្អ ព្រមទាំងទទួលបានការលើកទឹកចិត្ត និងសរសើរមិនដាច់ពីមាត់ពីនាយកសាលា និងគ្រូបង្រៀនថា នាងជាសិស្សឧស្សាហ៍ព្យាយាមរៀនសូត្រ និងឆ្លាតវៃ ៕ (កែសម្រួលដោយ ៖ បុប្ផា)
ចែករំលែកព័តមាននេះ