សព្វសត្វមិនមែនមានទុក្ខត្រឹមតែការស្រេកឃ្លានព្រោះអត់អាហារបរិភោគនោះប៉ុណ្ណោះទេ តែនៅមានទុក្ខជាច្រើនជ្រែកចូលមកទៀតធ្វើឱ្យទុក្ខបន្ថែមលើទុក្ខពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃឥតស្រាកស្រាន្ត ៖ តទៅនេះជាទុក្ខរបស់សត្វលោកព្រោះតែចំណង់មិនចេះគ្រប់ៈ១-បុគ្គលពួកខ្លះបានអាហារមកបរិភោគឆ្អែតហើយ តែនៅចង់មាន ចង់បានឲ្យច្រើនជាងហ្នឹង ចង់មានបានទុកសម្រាប់ចែកកូនចៅ សម្រាប់បង្អួតអ្នកដទៃគឺ កើតលោភៈចង់បានមិនចេះចប់ ។…
សព្វសត្វមិនមែនមានទុក្ខត្រឹមតែការស្រេកឃ្លានព្រោះអត់អាហារបរិភោគនោះប៉ុណ្ណោះទេ តែនៅមានទុក្ខជាច្រើនជ្រែកចូលមកទៀតធ្វើឱ្យទុក្ខបន្ថែមលើទុក្ខពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃឥតស្រាកស្រាន្ត ៖
តទៅនេះជាទុក្ខរបស់សត្វលោកព្រោះតែចំណង់មិនចេះគ្រប់ៈ
១-បុគ្គលពួកខ្លះបានអាហារមកបរិភោគឆ្អែតហើយ តែនៅចង់មាន ចង់បានឲ្យច្រើនជាងហ្នឹង ចង់មានបានទុកសម្រាប់ចែកកូនចៅ សម្រាប់បង្អួតអ្នកដទៃគឺ កើតលោភៈចង់បានមិនចេះចប់ ។
២-បានអាហារពេញពោះហើយ តែនៅត្រូវការឲ្យភ្នែក ត្រចៀក ច្រមុះ អណ្តាត កាយ ចិត្ត នឹកគិតបាននូវចំណីអារម្មណ៍ល្អៗទៀត ។
៣-ប៉ុន្តែនៅពេលស្វែងរករូប សំឡេង ក្លិន រស សម្ផស្ស តាមចំណង់ចំណូលចិត្ត មិនបានដូចការប៉ង ក៏ជាទុក្ខ គឺទុក្ខព្រោះអន្ទះសាក្នុងការស្វែងរកបន្ត ទុក្ខព្រោះការបានមកមិនសមតាមប្រាថ្នា ទុក្ខព្រោះរបស់ដែលបានមកមានការប្រែប្រួលទៅវិញជាធម្មតាគឺទុក្ខរហូតពេញមួយជីវិត ។
បើនិយាយពីសត្វតិរច្ឆានមានទុក្ខព្រោះស្រែកឃ្លាន និងព្រោះត្រូវគេគំរាមកំហែងបៀតប្រៀនអាយុជីវិត តែចំណែកមនុស្សមានទុក្ខព្រោះចំណង់ត្រង់មិនចេះគ្រប់ មិនចេះហើយ បាននេះហើយ ចង់បាននោះទៀតគឺនៅតែខ្វះ នៅតែមានទុក្ខ ការមិនចេះគ្រប់ហ្នឹងហើយ ជាទុក្ខមិនចេះចប់នោះ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ