ព្រះមានព្រះភាគត្រាស់ថា បាបជាអំពើអាក្រក់ ដែលបុគ្គលគួរខ្លាចរអា គួរចៀសឱ្យឆ្ងាយ និងមិនគួរមើលងាយថាបាបមានប្រមាណតិចតួចនឹងមិនឲ្យផលដូច្នេះទេ ប្រៀបដូចបំពង់ទឹករមែងពេញដោយតំណក់ទឹកដែលស្រក់ចុះមកម្តងមួយតក់ម្តងមួយតក់បាន យ៉ាងណា បុគ្គលល្ងង់ខ្លៅកាលសន្សំបាបសូម្បីតែបន្តិចម្តងៗក៏គង់នឹងពេញដោយអំពើអាក្រក់បានក៏យ៉ាងនោះដែរ ។
ពិតណាស់អំពើអាក្រក់កាលបើបុគ្គលប្រព្រឹត្តឱ្យមែនទែនទៅ នឹងឱ្យផលភ្លាមៗមិនចាំបាច់រង់ចាំជាតិក្រោយទេ ដូចភិក្ខុទេវទត្តតែងបង្កបញ្ហាដល់ព្រះពុទ្ធឥតឈប់ឈរ លុះកម្មនោះធ្ងន់ដល់កម្រិតទៅក៏ហុចផលឱ្យក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នត្រូវព្រះធរណីស្រូបទាញទម្លាក់ទៅសោយទុក្ខវេទនាក្នុងអវិចីមហានរករហូតដល់បច្ចុប្បន្ន ។
សេចក្តីនេះស្របទៅនឹងព្រះគាថាក្នុងគម្ពីរធម្មបទទ្រង់សម្តែងថា បុគ្គលណាជាអ្នកធ្វើអំពើបាបកម្មធ្ងន់ធ្ងរ បុគ្គលនោះទោះជាចូលទៅពួនសម្ងំនៅក្នុងអាកាសក្តី នៅនាកណ្តាលសមុទ្រក្តី ទៅសម្ងំនៅក្នុងរូងភ្នំក្តី ក៏មិនអាចរួចចាកពីអំពើអាក្រក់នោះបានឡើយ ព្រោះថា គ្មានភូមិ ប្រទេសណាដែលបុគ្គលបាបឋិតនៅហើយអាចរួចចាកបាបកម្មបានជាដាច់ខាត ។
ចំណែកបុគ្គលដែលខ្លាចបាបរមែងវៀរនូវអំពើជាអកុសលកម្មទាំងឡាយ ហើយប្រព្រឹត្តតែសុចរិតដើម្បីជាប្រយោជន៍ក្នុងលោកទាំងពីរ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ