ប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះ…កំពុងដេកលក់យ៉ាងស្រួលក៏សុបិន្តឃើញ…លោកប្រធានមន្ទីរម្នាក់ដែលមានក្លិនស្អុយជាប់ខ្លួន…ក្លិនឆ្អេះឆ្អាបឆួលច្រមុះ…បានប្រកាសហៅអ្នកកាសែតមកស្តាប់សន្និសីទកាសែតដើម្ប្យី្ឱជួយលាង ។
ពេលជួបជុំគ្នា…ខ្ញុំឃើញមានអ្នកកាសែត៣-៤នាក់…អ្នកថតទូរទស្សន៍២-៣នាក់…មកចាំស្តាប់លទ្ធផលដែលលោកប្រធានបានបើកសន្និសីទ ។
ដំបូងលោកប្រធានបានរៀបរាប់ច្រើន…ស្តីពីលទ្ធផលនៃការងារដែលលោកខំក្រាបលូនធ្វើការបំរើរដ្ឋ…ឃើញថា លោកប្រធានម្នាក់នេះអង្គុយលើចង្អេរលើកខ្លួនឯង…ទំនងលើកមិនរួចក៏ប្រកាសហៅពួកអ្នក «ក្រសែត» មកជួយលើក ។
ក្នុងដំណេកក៏លង់លក់នោះ…ទំនងខ្ញុំផឹកបែបជ្រុលបន្តិចផង…ដេកលក់យ៉ាងជ្រមុជយល់សប្តិបន្តទៀត…មានអ្នកក្រសែតម្នាក់សួរលោកប្រធានថា ៖
-មតិខាងក្រៅនិយាយថា ឡានលោកប្រធានលក់ឱ្យមន្ទីរខ្លួនឯងបានជាង១០០លានរៀល…តើពិតដូចគេនិយាយមែនឬអត់ ?
គ្រាន់តែសំណួរក្នុងសន្និសីទមិនទាន់ចប់ស្រួលបួលផង…ស្រាប់តែលោកប្រធានទះតុ ស្ទើរកំពុបកែវទឹក ហើយឆ្លើយតបដោយមុខមាំថា ៖
-ស្តុបឡានលោកក្រសែតឯងពីរ…ថ្លៃមិនស្មើស្តុបឡានខ្ញុំមួយ
ផង…។ល ។
ស្ថិតក្នុងដំណេកដែលខ្ញុំកំពុងសុបិន្តនេះ…ទះតុប៉ុណ្ណឹងហើយនៅតែអត់ភ្ញាក់ពីយល់សប្តិទៀត ។ ខ្ញុំគិតថានៅមានសំណួរ៤-៥ទៀត គិតចាក់ឱ្យចំកៅឪតែម្តង…ប៉ុន្តែមើលទៅមុខលោកប្រធានក្រហម…ចេញឬកកាចសាហាវ អាសំណួរទី១ទៅហើយ…ប្រសិនបើខ្ញុំហ៊ានដាក់សំណួរទៀត ខ្លាចចេញក្រៅមិនរួច…ក៏មិនហ៊ានសួរបន្តទៀតទេ ។
នៅក្នុងពិភពសុបិន្តដដែលនេះ…អ្នកក្រសែតម្នាក់នៅឈរកាន់ម៉ាស៊ីនថតកាមេរ៉ា…កេះខ្ញុំឱ្យសួរទៀត…បង្ខំខ្ញុំឱ្យសួរទៀត…បង្ខំខ្ញុំឱ្យសួរថា…ឡានម៉ាកដែលលោកប្រធានជិះខ្លួនឯង
នេះគេលក់បានតែ៦នាក់ដុល្លារទេ…ហេតុអីលោកប្រធានលក់ឱ្យរដ្ឋបានជាង១០០លានរៀល ? សួរទៀត
ទៅ !!
ដោយសារតែខ្ញុំមិនហ៊ានសួរ…អ្នកក្រសែតម្នាក់នេះយកជើងឈូសខ្ញុំបង្ខំឱ្យសួរ…ឈូសទាល់តែខ្ញុំភ្ញាក់ពីយល់សប្តិ…ស្ទុះក្រោកភ្លាម ដូចភ្ញាក់ជាក់ស្តែងពេក…ក្រឡេកមើលម៉ោងអគ្គិសនីព្យួរនៅជញ្ជាំងចេញលេខ
០៤…ទើបខ្ញុំដឹងថា មិញនេះយល់សប្តិសោះ…អីក៏ដូចជាក់ស្តែងម្ល៉េះ ?
បើកុំក្លើឈូស២-៣ជើងបង្ខំឱ្យសួរ…ប្រហែលជាខ្ញុំយល់សប្តិកាន់តែវែងមិនខាន… ឱ! លោកប្រធានអើយ…ហៅអ្នកកាសែតមកឱ្យជួយបក់ក្លិន…ដឹងអីក្លិនស្អុយនៅដដែល…ហេ ! េហ !
ចែករំលែកព័តមាននេះ