លោកឱ្យពិចារណានូវសាមញ្ញលក្ខណធម៌ទាំង៣គឺ អនិច្ចំ កាយយើងនេះមានសភាពមិនទៀងទាត់ មិនឋិតថេរ ប្រែប្រួលគ្រប់ដង្ហើមចេញចូល, ទុក្ខំ មានសភាពជាទុក្ខ លំបាកសព្វបែបយ៉ាង ទោះជាបានសុខខ្លះក៏សុខនោះមានត្រឹមតែមួយខណៈ ឬមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះ…
លោកឱ្យពិចារណានូវសាមញ្ញលក្ខណធម៌ទាំង៣គឺ អនិច្ចំ កាយយើងនេះមានសភាពមិនទៀងទាត់ មិនឋិតថេរ ប្រែប្រួលគ្រប់ដង្ហើមចេញចូល, ទុក្ខំ មានសភាពជាទុក្ខ លំបាកសព្វបែបយ៉ាង ទោះជាបានសុខខ្លះក៏សុខនោះមានត្រឹមតែមួយខណៈ ឬមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះ រួចចូលរឿងទុក្ខវិញដដែល, អនត្តា មានសភាពមិនមែនជារបស់ខ្លួន។
មិនបាច់និយាយទៅថ្វីនឹងរបស់ដែលនៅក្រៅខ្លួន សូម្បីតែខ្លួនប្រាណនេះក៏មិនស្តាប់បង្គាប់យើងដែរ មិនលុះក្នុងអំណាចនៃចិត្តយើងឡើយ។ ព្រោះហេតុនោះទើបព្រះពុទ្ធបរមគ្រូលោកឱ្យពិចារណាធម៌៧ប្រការនេះគឺៈ
១-អនិច្ចសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ថា មិនទៀង មិនឋិតថេរ មិនយូរអង្វែង, ២-អនត្តសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ថា មិនមែនខ្លួនប្រាណ មិនមែនជារបស់ខ្លួន,៣-អសុភសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ថា ខ្លួនប្រាណយើងនេះមិនល្អ ជារបស់បដិកូល វត្ថុសម្អុយ, ៤-អាទីនវសញ្ញា សម្គាល់ថា មិនមែនជាទោសរបស់ខ្លួន ជាទោសរបស់វដ្តៈ។
៥-បហានសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ក្នុងការលះដោយប្រការផ្សេងៗ, ៦-វិរាគសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ក្នុងធម៌ប្រាសចាករាគៈ ទោសៈ មោហៈពីចិត្តសន្តាន និង៧-និរោធសញ្ញា សេចក្តីសម្គាល់ក្នុងធម៌ជាទីរលត់នៃទុក្ខទាំងពួងក្នុងលោក ។
ធម៌ទាំង៧ប្រការនេះគឺបរិស័ទទាំង៤ពួក ភិក្ខុ សាមណេរ ឧបាសក ឧបាសិកា គួរពិចារណាឱ្យបានរឿយៗ ដើម្បីញុំាងកិលេសឱ្យស្តើងចុះ លើកសទ្ធាឱ្យជឿស៊ប់ ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ