ខេត្តរតនគិរី ៖ ទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណីប្រកបរបកសិកម្មដាំស្រូវ តាមចម្ការរបស់បងប្អូនជនជាតិដើមភាគតិច នៅក្នុងខេត្តរតនគិរី នៅតែរក្សាឱ្យនៅមានដដែលទោះបីបច្ចុប្បន្នប្រទេសជាតិមានការរីកចម្រើន និងមានឧបករណ៍សម្ភារៈកសិកម្មទំនើបយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រពៃណីមួយនេះនៅតែមានតាមសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចនៅឡើយ ។
បើតាមការរៀបរាប់របស់អ៊ុំ ស្រី ជនជាតិដើមភាគតិច (ក្រឹង) ម្នាក់នៅភូមិកាញ៉ែង ឃុំប៉ូយ ស្រុកអូរជុំ បានឱ្យដឹងថា ប្រពៃណីកសិកម្មតាមបែបប្រពៃណីនេះ គឺមានតាំងពីបុរមបុរាណដូនតាពួកគាត់មកម្ល៉េះ ។ ខណៈដែលអ៊ុំ ស្រី នឹងក្រុមគ្រួសារកំពុងមមាញឹកប្រមូលផលស្រូវនៅក្នុងចម្ការរបស់ពួកគាត់ ។
អ៊ុំស្រីបន្តថា ស្រូវចម្ការ គឺចាប់ផ្តើមដាំចាប់ពីពាក់កណ្តាល ខែមិថុនា ហើយត្រូវប្រមូលផលនៅពាក់កណ្តាលខែតុលា ហើយពួកគាត់មិនប្រើកណ្ឌៀវច្រូតកាត់នោះទេ គឺពួកគាត់នៅតែបន្តការស្ពាយកាផាដើរបូតគ្រាប់ស្រូវដាក់ក្នុងនោះដដែល ។
ស្រូវចម្ការនេះជនជាតិដើមភាគតិចហៅឈ្មោះ ថា (ស្រូវកាវែត) ប្រភេទពូជស្រូវនេះ គឺដាំបានតែក្នុងចម្ការដីទីទួលប៉ុណ្ណោះមិនអាចយកទៅធ្វើស្រូវស្រែបានទេ ។ គាត់លើកឡើងថា ប្រពៃណីជនជាតិដើមភាគតិច គឺមុនពេលដាំមានការសែនព្រេនម្តង ដល់ពេលស្រូវឡើងដើមធំសែនព្រេនម្តងទៀត នឹងពេលស្រូវឡើងជង្រុក ធ្វើពិធីសែនព្រេងម្តងទៀត ។
ការសែនព្រេងនេះ គឺក្នុងន័យថា សុំម្ចាស់ទឹកដីអារុក្ខអារក្សអ្នកតាដែលបានប្រទានផលស្រូវឱ្យបានច្រើនដល់ពួកគាត់ ។ ទំនៀមទម្លាប់ការដាំស្រូវនេះក៏កំពុងតែរងនូវការបាត់បង់ជាបណ្តើរៗហើយដែរ ទោះបីជាពួកគាត់មួយចំនួននៅបន្តដាំក៏ដោយ ។ កត្តាមួយចំនួនដែលធ្វើឱ្យបាត់បង់ការដាំស្រូវនោះ គឺជនជាតិដើមភាគតិចបានងាកមកដាំដំណាំកសិឧស្សាហកម្មវិញម្តងស្ទើរគ្រប់ៗគ្នាទៅហើយដូចជា ដាំស្វាយចន្ទី ដាំដំឡូងមី ឬសណ្តែកសៀង និងកៅស៊ូ ជាដើម ។
មន្ទីរកសិកម្មខេត្តរតនគិរីក្នុងឆ្នាំ២០១៨ បានបង្ហាញថា ផ្ទៃដីដាំស្រូវចម្ការរបស់ជនជាតិដើមភាគតិចមានជាង ១០៣៩៧ហិកតា ក្នុងចំណោមផ្ទៃដីស្រែសរុបរបស់កសិករទូទាំងខេត្តរតនគិរីជាង ២៧០៣៣ហិកតា ។ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ផ្ទៃដីស្រូវចម្ការបានថយចុះនៅប្រមាណជាង១២០០០ហិកតាប៉ុណ្ណោះ ។ គឺតិចជាងផ្ទៃដីធ្វើស្រែសន្ទូង ឬស្រែពង្រោះរបស់កសិករខ្មែរ ។
លោកសែម រឿន ប្រធានការិយាល័យក្សេតសាស្ត្រនៃមន្ទីរកសិកម្មខេត្តរតនគិរីចាត់ទុកការថយចុះបរិមាណដីស្រូវចម្ការរបស់សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចថា ជាការវិវឌ្ឍទៅរកការធ្វើកសិកម្មបែបសម័យទំនើប ។ គឺតម្រូវតាមទីផ្សារដែលទទួលបានទិន្នផលខ្ពស់ និងតម្លៃទីផ្សារល្អប្រសើរផង ។ លោកថា យ៉ាងណាមិញ ការបោះបង់ប្រពៃណីធ្វើស្រូវចម្ការរបស់សហគមន៍នាំឱ្យកសិករជនជាតិដើមភាគតិចទទួលបានប្រាក់ចំណូលច្រើនពីវិស័យកសិកម្មនេះ បង្កើនជីវភាពគ្រួសារបានកាន់តែប្រសើរឡើង ។
បងប្អូនយើងមួយចំនួនគាត់មានដីចម្ការចាស់ៗដោយសារ គាត់ឃើញទិន្នផលស្រូវលែងសូវបានផលច្រើន គាត់ដាំដំឡូងមី និងដាំសណ្ដែកសៀងវិញ ។ កសិករជនជាតិដើមភាគតិចដាំពូជស្រូវចម្ការស្របទៅតាមស្ថានភាពដីនៅតាមទីទួល ឬជម្រាលភ្នំសម្រាប់ត្រៀមបម្រុងការផ្គត់ផ្គង់ក្នុងគ្រួសារតែប៉ណ្ណោះ ។ ការធ្វើស្រូវភាគច្រើនគាត់ងាកមកធ្វើនៅដីច្រប់ដែលប្រភពទឹកធ្វើស្រែ ហើយគាត់យកដីចម្ការដាំដំឡូង ដូច្នេះដីស្រែកើនឡើងដោយសារច្រប់ប្រភពទឹក ។ ពូជស្រូវចម្ការរបស់សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចមិនមានរសជាតិឆ្ងាញ់ដូចពូជស្រូវរបស់កសិករខ្មែរដែលធ្វើស្រែសន្ទូង ឬស្រែពង្រោះមានរសជាតិឆ្ងាញ់ និងមានដាក់លក់តាមទីផ្សារក្នុងស្រុក និងនាំចេញទៅទីផ្សារបរទេសមានតម្លៃខ្ពស់ទៀតផង ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ