ខេត្តមណ្ឌលគិរី ៖ ចង្រឹត គឺជាប្រភេទសត្វល្អិតម្យ៉ាង ដែលមនុស្សភាគច្រើនមិនថា ចាស់ក្មេងប្រុសស្រីតែងចូលចិត្ត យកទៅបំពងដាក់គ្រឿងទុកគ្រាន់បរិភោគលេងនាពេលទំនេរកំដរមាត់ ឬក្នុងពិធីជួបជុំក្នុងគ្រួសារជាដើម ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅខេត្តមណ្ឌលគិរី ឲ្យតែដល់រដូវភ្លៀង(ដើមខែតុលា រហូតដល់ដើមខែវិច្ឆិកា) គេតែងឃើញអ្នកភូមិក្មេងៗ និងមនុស្សចាស់មួយចំនួនបានដើរចាក់ចង្រឹតតាមរន្ធតាមព្រៃរបោះតូចៗ ដែលភាគច្រើនចង្រឹតទាំងនោះពួជចង្រឹតដូង មានមាឌធំៗ និងរស់នៅតាមបែបធម្មជាតិ ។
អ្នកភូមិរស់នៅភូមិចម្ការតែ សង្កាត់ស្ពានមានជ័យបានឲ្យដឹងថា ដើម្បីបានចង្រឹតដូងដែលរស់នៅតាមរន្ធគេត្រូវប្រើវិធីងាយៗដូចជា មុនដំបូងចាប់សង្អារ (ដូចអង្ក្រងតែមានសម្បុរខ្មៅ និងមានពិសខ្លាំងប្រហែលឃ្មុំ) ឲ្យបានច្រើនដាក់ក្នុងដបសិន ។ នៅពេលដែលប្រមូលសង្អារបានច្រើនគួរសមហើយ អ្នកប្រម៉ាញ់សត្វចង្រឹតត្រូវការជាចាំបាច់នោះ គឺផ្ការស្មៅកន្ទុយឆ្កែ ដាក់ឲ្យសង្អារតោង ដើម្បីចាក់ចូលទៅរន្ធចង្រឹត (បើមិនធ្វើចឹងទេ ច្បាស់ជាត្រូវសត្វសង្អារខាំឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់) នៅពេលដែលគេយកសត្វសង្អារដាក់ចូលទៅក្នុងរន្ធរួច បន្តិចក្រោយមកចង្រឹង និងវាចេញពីក្នុងរន្ធ ព្រោះតែវាមិនអាចទ្រាំ និងការខាំរបស់សត្វសង្អារបាន ។
ក្រុមអ្នករកសត្វចង្រឹតធម្មជាតិបានបន្តថា បើសិនជាគេដាក់សត្វសង្អារច្រើន ហើយចង្រឹតនៅតែមិនព្រមចេញពីរន្ធគេនៅមានវិធីម្យ៉ាងទៀត គឺយកចបកាប់រន្ធនោះតែម្តង ប៉ុន្តែវិធីនេះត្រូវការពេលយូរ និងកម្លាំងច្រើនបន្តិចត្បិតរន្ធរបស់សត្វចង្រឹតមានជម្រៅជ្រៅគួរសម ។
បើតាមការបញ្ជាក់ពីអ្នកភូមិបានឲ្យដឹងថា ក្នុងមួយថ្ងៃគាត់អាចរកចង្រឹតបានពី៥០ទៅ១៥០ក្បាល ទៅតាមទីតាំង និងពេលវេលា ព្រោះរដូវភ្លៀង ពេលខ្លះចេញរកបានបន្តិចក៏ធ្លាក់ភ្លៀងមិនអាចរកចង្រឹតបានទេ ។ ពួកគាត់ថា នៅពេលទំនេរចង្រឹតមិនត្រឹមតែពួកគាត់រកសម្រាប់ទទួលទានក្នុងគ្រួសារទេ គឺអាចលក់បានកម្រៃទៀតផង ដោយក្នុងចង្រឹតមួយក្បាល មានអ្នកទទួល ទិញតម្លៃ ២៥០រៀល ហើយគេយក ទៅលក់បន្ត ក្នុងផ្សារតម្លៃ៣០០រៀលទៅ៣៥០រៀលក្នុងមួយក្បាល ។
ចង្រឹតដូងដែលអ្នកភូមិរកបានសព្វថ្ងៃ គឺមានរសជាតិឆ្ងាញ់ពិសា ជាងសត្វចង្រឹតដែលគេធ្វើលក់នៅតាមដងផ្លូវ ឬកម្មវិធីនានាដែលសម្បូរមនុស្សចូលរួម ព្រោះចង្រឹងដែលគេដាក់លក់ស្រាប់ៗនោះភាគច្រើន គឺជាសត្វចង្រឹតចិញ្ចឹម ។ ខេត្តមណ្ឌលគិរីដែលសម្បូទៅដោយព្រៃព្រឹក្សា និងសត្វព្រៃធំៗ តែគេសង្កេតឃើញថា អ្នករស់នៅតំបន់នេះនៅតែមានការនិយមរកសត្វចង្រឹតតាមបែបធម្មជាតិ ទៅតាមរដូវកាល ដើម្បីជាការកម្សាន្ត និងដើម្បីយកទៅទទួលទានយ៉ាងឆ្ងាញ់ពិសាតាមគ្រួសារនីមួយៗ ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ