អ្នកទទួលខុសត្រូវថា សិស្សភាគច្រើនកាន់តែត្អូញត្អែរនឹងសៀកខ្មែរ
- ភ្នំពេញ
រាជធានីភ្នំពេញ ៖ បន្ទាប់ពីបានលាតត្រដាងឱ្យដឹងពីការប្រឈមមួយចំនួនពាក់ព័ន្ធនឹងសៀកខ្មែរ អ្នកទទួលខុសត្រូវនៅតែបន្តលើកឡើងថា សិស្សដែលបានក្លាយជាអ្នកបន្តវេនរបស់សិល្បៈ និងកីឡាប្រភេទនេះកាន់តែត្អូញត្អែរនឹងការសិក្សារបស់ខ្លួនដោយសារតែសិក្សាចប់ទៅមិនដឹងថាទៅណា? រកលុយបានរបៀបណា? និងមានផលវិបាកច្រើនបើពួកគេចំណាយពេលសិក្សាលើជំនាញផ្សេងជំនួស។ ក្នុងនោះសិស្សភាគច្រើនត្រូវគេអះអាងថា បន្តហ្វឹកហាត់ព្រោះតែខ្វះខាត…
អ្នកស្រី ភោគ ណារិន នាយិកាសៀកខ្មែរប្រចាំសាលាមធ្យមសិក្សាវិចិត្រសិល្បៈបានថ្លែងបញ្ជាក់ថា សៀកខ្មែរក៏ជាមុខវិជ្ជាមួយដែលមានលក្ខណៈជាការបណ្ដុះបណ្ដាលដូចគ្នានឹងមុខវិជ្ជាផ្សេងទៀតរួមមានរបាំបុរាណ ចម្រៀងបុរាណ ភ្លេងបុរាណ ដែលបង្ហាត់នៅក្នុងសាលាវិចិត្រសិល្បៈដែរ ដោយគ្រាន់តែមុខវិជ្ជាសៀកខ្មែរ ហាក់មិនសូវមានការចាប់អារម្មណ៍ ហើយអ្នកខ្លះគិតថា មុខវិជ្ជាសៀកខ្មែរ គឺជាឯកទេសនៅក្នុងសាលាឯកជន និងមានការបង្ហាត់ដោយយកលុយយកកាក់ជាដើម ។
អ្នកស្រីចាត់ទុកថាមុខវិជ្ជានេះ មិនខុសពីកីឡាមួយប្រភេទនោះទេ ដោយសារអ្នកសម្ដែងត្រូវមានកាយសម្បទារឹងមាំ ត្រូវចេះលោតហក់ និងមានសមត្ថភាពខ្លាំងក្នុងការប្រើកម្លាំង ។ ជំនាញនេះក៏នឹងធ្វើឱ្យអ្នកសម្ដែង និងអ្នកហាត់ផ្ទាល់ប្រឈមគ្រោះថ្នាក់ផងដែរ ទើបមកដល់សព្វថ្ងៃអ្នកស្រីថា មានយុវវ័យតិចណាស់ដែលចាប់អារម្មណ៍ដាក់ពាក្យចូលហាត់ ហើយអ្នកហាត់ទៀតសោតក៏មានតិចនាក់ដែលសុទ្ធតែអ្នកតស៊ូ ។
ជាក់ស្ដែងមកដល់សព្វថ្ងៃមានសិស្សតែ២៥នាក់ប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងជំនាញផ្នែកសៀកទាំងមូល ខណៈដែលជំនាញផ្សេងៗនៅក្នុងសាលាវិចិត្រសិល្បៈ បើទោះជាខ្សត់កូនសិស្សកម្រិតណា ក៏មានចំនួនច្រើនជាងនេះដែរ ។ អ្នកស្រីថា កូនសិស្សភាគច្រើនគឺមិនមែនជាអ្នកមាននោះទេ ដោយម្នាក់ៗសុទ្ធតែជាក្មេងស្រឡាញ់ និងចង់បន្តវេនកីឡាសៀកប៉ុណ្ណោះ ។
អ៊ីចឹងហើយទើបអ្នកស្រីមានការបារម្ភពីស្ថានភាពអ្នកបន្តវេន ខណៈដែលអ្នកថ្មីមិនសូវចាប់អារម្មណ៍ចូលសិក្សា ហើយអ្នកចាស់ចេះតែសុំលាឈប់នៅពេលមានឱកាសស្វែងរកការងារថ្មីបានធ្វើ ។ ជាក់ស្ដែងក្នុងចំណោមកូនសិស្សទាំង២៥នាក់ មានមួយចំនួនជាកូនអ្នកខេត្តហើយក្រីក្រតែម្ដង ទើបការហ្វឹកហាត់របស់ពួកគេខ្លះមិនសូវបានល្អ ព្រោះជំនាញមួយនេះត្រូវការចំណាយលុយច្រើនពិសេសគឺរបបអាហារ និងបញ្ហាសតិអារម្មណ៍តែម្ដង ។
អ្នកស្រីថា អ្នកចង់ក្លាយជាកូនសិស្សហាត់សៀកខ្មែរ គឺត្រូវដាក់ពាក្យ និងចូលរៀននៅសាលាវិចិត្រសិល្បៈមិនខុសគ្នានោះទេ ដោយសិក្សាបានទាំងសាលារដ្ឋផ្នែកវិទ្យាល័យ និងបានទាំងជំនាញផង មិនអស់ថវិកា និងមានការទទួលស្គាល់ពីសាលាវិចិត្រសិល្បៈនៅពេលបញ្ចប់ការសិក្សា ប៉ុន្តែបណ្ដាលមកពីជំនាញមួយនេះ អាចមិនមែនជាមុខសញ្ញារបស់ក្មេងៗ ទើបក្នុងមួយឆ្នាំៗមានការដាក់ពាក្យចូលរៀនតិចតួចបំផុត បើទោះជាការដាក់ពាក្យចូលរៀន ក៏មិនបានកំណត់លក្ខខណ្ឌតឹងរ៉ឹងក្ដី ។
អ្នកស្រីថា អ្នកចង់ហាត់សៀកខ្មែរឱ្យពូកែមិនត្រឹមតែមានកាយសម្បទាគ្រប់គ្រាន់ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ត្រូវមានភាពរឹងមាំ និងមានសមត្ថភាពប៉ូវកម្លាំងឱ្យបានល្អបន្ថែម ទើបមុខវិជ្ជាមួយនេះ គឺមិនស្រួលនោះទេសម្រាប់អ្នកចង់ហ្វឹកហាត់ ។ ស្របគ្នាដែលមុខវិជ្ជានេះ អ្នកចេះស្ទាត់មួយចំនួនមិនសូវមានឱកាសរកចំណូលដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពផង ទើបម្នាក់ៗត្អូញត្អែរ ហើយបាក់ទឹកចិត្ត បើទោះជាមួយចំនួនក៏មានឱកាសបានបង្ហាញខ្លួននៅក្រៅប្រទេស និងបានសម្ដែងក្នុងកម្មវិធីធំទទួលបានចំណូលខ្ពស់ក្ដី៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ