ខេត្តបាត់ដំបង ៖ បទចម្រៀង«ម្លប់ដូងទី១០» គឺជាប្រវត្តិស្នេហាពិតរបស់អតីតកវីនិពន្ធលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ដែលមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តបាត់ដំបង ។ ទាក់ទិនប្រវត្តិបទចម្រៀង«ម្លប់ដូងទី១០» នេះលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន…
ខេត្តបាត់ដំបង ៖ បទចម្រៀង«ម្លប់ដូងទី១០» គឺជាប្រវត្តិស្នេហាពិតរបស់អតីតកវីនិពន្ធលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ដែលមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តបាត់ដំបង ។
ទាក់ទិនប្រវត្តិបទចម្រៀង«ម្លប់ដូងទី១០» នេះលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន រៀបរាប់ក្នុងសៀវភៅ «កំណាព្យស្នេហ៍មាស» របស់លោកថា កាលនោះឆ្នាំ១៩៦៩ លោកបានស្រឡាញ់គ្នាជាមួយនារីម្នាក់នៅផ្ទះជិតខាងបានសច្ចាស្បថស្បែ ហើយបានណាត់ជួបគ្នានៅក្រោមដើមដូងមាត់ស្ទឹងសង្កែ ដែលមានកៅអីបង់ថ្ម នៅក្រោមដើមដូងនៅចំពីមុខវត្តពោធិវាល ត្រើយខាងលិច ។
ពេលណាត់នារីនោះមិនបានមកតាមការណាត់ទេ ពីព្រោះតែក្នុងជីវភាពរបស់លោកដុនដាបមែនទែន ម្តាយក៏ត្រូវស្លាប់ចោលនៅក្រោមផ្ទះគេទៀត ខ្លួនឯងគ្មានការងារធ្វើ ។ លោកដឹងខ្លួនឯងថានារីនោះបានក្បត់ចិត្ត ហើយបានសរសេរទុកជាសាច់រឿងពិត ទើបតែមកទម្លាយផ្សាយនៅឆ្នាំ១៩៧២ ដែលមានលោកស៊ីន ស៊ីសាមុត បានបន្ថែមសំឡេងរបៀបដង្ហក់ ខ្សឹកខ្សួលអួលដើមកផង ដើម្បីចូលរួមសោកស្តាយ គូរស្នេហ៍របស់លោកដែលមានដើមកំណើតនៅក្រោមដើមដូងមាត់ស្ទឹងសង្កែ ហើយក៏ត្រូវរលាយទៅវិញក៏នៅកន្លែងដដែល កម្សត់តាមសាច់រឿងទៀត ទើបចាប់ល្បីតាំងពីសម័យនោះមក ។
ក្រោយពីសម័យប៉ុល ពត គ្រប់ អ្វីៗត្រូវបានរលាយទាំងអស់ តែបទចម្រៀងខ្មែរដែលមានពីសម័យមុនមកនោះត្រូវបាននាំចូលមកវិញពីក្រៅប្រទេសខ្លះ ផ្សំនៅក្នុងស្រុកខ្លះដែលបានបន្សល់ទុកអនុស្សាវរីយ៍ជាច្រើននៅខេត្តបាត់ដំបង ។
នៅឆ្នាំ២០១៦ អតីតលោកច័ន្ទ សុផល អភិបាលខេត្តបាត់ដំបង បានរំលឹកឡើងវិញចំពោះអនុស្សាវរីយ៍នៅបាត់ដំបងដែលល្បីតាមបទចម្រៀងម្លប់ដូងទី១០ ក៏នាំយកដើមដូងមកដាំនៅក្បាលស្ពានប៉ែកខាងកើត មុខវត្តកណ្តាលដែលជានិមិត្តរូបតាមសាច់រឿងនៃបទចម្រៀង ។
ចំពោះលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ដែលបានទទួលមរណភាពនៅប្រទេសន័រវែ៉សនោះ ក្រុមគ្រួសារបានសុំអាជ្ញាធរ ដើម្បីបញ្ចុះធាតុរបស់លោកនៅវត្តកណ្តាល ធ្វើទៅតាមបណ្តាំរបស់លោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ។
យោងតាមឯកសារបញ្ជាក់ប្រវត្តិសង្ខេបរបស់លោកថា លោកបានកើតនៅថ្ងៃទី១៨ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៣៩ នៅភូមិចំការឃុំ ចំការសំរោង ស្រុកបាត់ដំបង ខេត្តបាត់ដំបង ។ លោកមានឪពុកឈ្មោះគង្គ ឈិន មានដើមកំណើតពីខេត្តតាកែវ ម្តាយឈ្មោះម៉រ ភឹង ជាអ្នកឃុំព្រែកហ្លួង ស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង ។
លោកគង្គ ប៊ុនឈឿន បានចូលរៀននៅវត្តពោធិវាល រហូតបន្តចូលវិទ្យាល័យព្រះមុនីវង្ស ហើយបង្ខំចិត្តឈប់រៀននៅឆ្នាំ១៩៥៧ ដោយស្ថានភាពក្នុងគ្រួសារទីទ័លក្រពេក ។ ក្រោយពេលឈប់រៀន លោកចេះគូររូបដាក់តាមរោងកុនអេដែន និងហាប់ឈុន នៅផ្សារបាត់ដំបង ហើយពេលទំនេររៀនតែងកំណាព្យ និងចេះលេងភ្លេង (ចេះកាន់ម៉ង់ដូលីន)សម្រាប់កំដរអារម្មណ៍ខ្លួនឯង ។ ពេលទំនេរលោកតែងតែអង្គុយលេងនៅមាត់ស្ទឹងសង្កែដើម្បីបន្ធូរអារម្មណ៍តស៊ូចំពោះភាពក្រីក្រកើតមានចំពោះខ្លួន ។
ដោយសារភាពក្រីក្រ ហើយឪពុកបានស្លាប់ចោលតាំងពីនៅតូច ហើយបន្ទុកនៅលើម្តាយ លោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ខិតខំតែងនិពន្ធសៀវភៅប្រលោមលោក កំណាព្យ យកទៅជួលគេបោះពុម្ព បានចេញផ្សាយលក់ខ្លះ និងមិនបានចេញខ្លះ រកផ្លូវរស់មិនចង់បាន ។
មិនតែប៉ុណ្ណោះត្រូវគេមិនទទួលស្គាល់ និងមើលងាយរូបលោកថែមទៀតនៅបាត់ដំបង ដូច្នេះហើយទើបលោកសម្រេចចិត្តមកក្រុងភ្នំពេញសម័យលន់ នល់ ធ្វើកម្មករសំណង់ ។ រហូតដល់ឆ្នាំ១៩៧២ ទើបមានមិត្តរបស់លោកម្នាក់ឈ្មោះឱ ឌុំ បានទៅរកជួបលោកដោយប្រាប់ថា មានក្រុមហ៊ុនថតភាពយន្តមួយចង់ជួបជាមួយលោកដើម្បីសុំទិញប្រលោមលោករឿង«ពេជ្ឈឃាតក្រមុំ» ដែលលោកបានសរសេរលក់នៅបាត់ដំបងមកផលិតជាខ្សែភាពយន្តវិញដោយមានកិច្ចសន្យាច្បាស់លាស់ត្រឹមត្រូវ និងទទួលជាបុគ្គលិកក្នុងក្រុមហ៊ុននោះដោយមានប្រាក់ខែទៀតផង ។
នៅពេលនោះចំពោះបទចម្រៀងដែលលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន បានសរសេរទាំងប៉ុន្មាននៅពេលទំនេរមិនទាន់បានផ្សាយ ហើយបានជួបលោកស៊ីន ស៊ីសាមុត គ៏ទទួលយកកែសម្រួលសាច់ភ្លេង ។ ដូច្នេះហើយទើបច្រើនតែបទចម្រៀងនិយាយពីបាត់ដំបង ដោយសារលោកបាននិពន្ធទុកគ្មានទីផ្សារជាយូរឆ្នាំ ៕ វីដេអូដកស្រង់ចេញពី ៖ Chem Vichit
https://www.youtube.com/watch?v=wHGeZ58JQxQ
ចែករំលែកព័តមាននេះ