រាជធានីភ្នំពេញ ៖ មកទល់ពេលនេះ គ្មានអ្នកស្នេហាវិស័យប្រដាល់ណាម្នាក់ មិនស្គាល់កីឡាករ ជា សំនៀង នោះទេ ដោយសារតែលោកក៏ជាម្ចាស់ខ្សែក្រវាត់ក្នុងប្រភេទទម្ងន់៦៥គីឡូក្រាមរបស់ក្រុមហ៊ុនមួយដែលឧបត្ថម្ភកម្មវិធីប្រដាល់ប្រចាំស្ថានីយទូរទស្សន៍អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ។ ប៉ុន្តែនៅពីក្រោយភាពជោគជ័យ និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះដែលទទួលបាននេះ គេមិនដឹងពីដំណើរជីវិតលើវិថីប្រដាល់របស់លោកជួបប្រទះរឿងអ្វីខ្លះនោះទេ ទើបលោកសម្រេចចិត្តលាតត្រដាងដោយមិនលាក់លៀមតាមរយៈសារព័ត៌មានកោះសន្តិភាព ។
លោក ជា សំនៀង អ្នកប្រដាល់មកពីក្លិបកងទ័ពឆត្រយោង៩១១ បានថ្លែងបញ្ជាក់ថា លោកមានប្រវត្តិឡើងប្រកួតតាំងពីអាយុ២៧ឆ្នាំម្លេ៉ះ ដោយសារតែពេលនោះលោកស្រឡាញ់ពេកក៏បានចូលប្រកួតនៅលើសង្វៀនក្នុងភូមិដែលខ្លួនរស់នៅឯស្រុកឧដុង្គ ខេត្តកំពង់ស្ពឺ ដោយក្នុងពេលនោះលោកត្រូវគេវាយចង់ងាប់លើរេញ ហើយទទួលបានលុយតែ៨ពាន់រៀលប៉ុណ្ណោះ ។ លោកថា ការប្រកួតនៅក្នុងពេលនោះ ខ្លួនមិនបានហ្វឹកហាត់នោះទេ តែដោយសារតែភាពក្លាហានទើបលោកសម្រេចចិត្តឡើងរេញ ។ បើទោះជាក្នុងពេលនោះ លោកទទួលបរាជ័យក៏គ្រូបង្វឹកប្រចាំភូមិមួយរូបជួយណែនាំឱ្យបានឡើងរេញជាបន្តបន្ទាប់ ។
ក្រោយមកលោកក៏ត្រូវបានលោកហង្ស សឺន គ្រូបង្វឹកប្រចាំក្លិបកងទ័ពឆត្រយោង៩១១ ពេញចិត្តឱ្យលោកក្លាយជាសិស្ស ហើយយកមកបង្វឹកឱ្យបានឡើងសង្វៀនទូរទស្សន៍រហូតមានឈ្មោះបោះសំឡេង ។ លោកថា សប្បាយចិត្តដែលការតស៊ូទទួលបានជោគជ័យ ហើយពេលទៅណាម្ដងៗ ក៏មានតែអ្នកសរសើរ និងគាំទ្រ ដែលកាន់តែធ្វើឱ្យលោកមានកម្លាំងចិត្តក្នុងអាជីពជាអ្នកប្រដាល់ ជាពិសេសក្រោយពីបានទទួលខ្សែក្រវាត់ជើងឯកកាលពីប៉ុន្មានខែមុនគឺធ្វើឱ្យលោកកាន់តែមានទីផ្សារតែម្ដង ។ លោកថា សោកស្ដាយដែលក្នុងពេលនេះលោកមានវ័យ៣៥ឆ្នាំទៅហើយ ដែលពិបាកឱ្យលោកបន្តការប្រដាល់បានច្រើនឆ្នាំសមនឹងចិត្តស្រឡាញ់ពេញចិត្ត ។ ទោះបីយ៉ាងណា លោកនឹងប្រឹងតស៊ូនៅក្នុងអាជីពមួយនេះរហូតដល់អស់កម្លាំងគាំទ្រ ដោយសារតែអាជីពប្រដាល់គឺជាអ្វីដែលលោកស្រឡាញ់ពេញចិត្តតាំងពីតូចក្រូចឆ្មារ។
លោក ជា សំនៀង បានរៀបរាប់ពីប្រវត្តិរបស់ខ្លួនថា លោកគឺជាកូនពៅក្នុងចំណោមបងប្អូន៣នាក់ ប៉ុន្តែបងប្អូនទាំង៣របស់លោក គឺសុទ្ធតែជាអ្នកដែលមានម្ដាយតែមួយ ឪពុកដទៃ ដោយសារតែម្ដាយរបស់លោកជាស្ដ្រីមេម៉ាយយកស្វាមីក្រោយក៏បានរូបលោក ។ លោកថា ក្នុងចំណោមបងប្អូនរបស់លោកអត់មានខ្សែអ្នកប្រដាល់ទេ ប៉ុន្តែឪពុកធ្លាប់ប្រដាល់ខ្លះដែរ ទើបលោកយល់ថាប្រហែលជាមានចំណូលចិត្តដូចឪពុកសម្រាប់ការប្រដាល់របស់ខ្លួន ។ លោកទទួលបានការសិក្សាត្រឹមតែថ្នាក់ទី៦ប៉ុណ្ណោះ ក៏ដើរស៊ីឈ្នួលគេរកលុយមកជួយគ្រួសារ និងចិញ្ចឹមខ្លួន ដោយលោកបញ្ជាក់ថា ស្ថានភាពរស់នៅ គឺមានសភាពលំបាកខ្លាំង ។
មុនពេលចាប់អាជីពជាកីឡាករប្រដាល់លោកធ្វើជាកម្មករសំណង់ និងជាកម្មករដាំដំឡូងនៅស្រុកម៉ាឡៃ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ។ ក្រោយមកក៏ចេះតែរសាត់អណ្ដែតពីមួយកន្លែងទៅមួយកន្លែងទម្រាំបានត្រឡប់មកស្រុកវិញ ហើយបានក្លាយជាអ្នកប្រដាល់ ។ លោកថា ក្រោយពេលប្រដាល់បានមួយរយៈ លោកស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបាក់ជើង ហើយក៏សម្រចចិត្តចូលធ្វើការរោងចក្រ ក្នុងពេលប្រកួតអត់កើត ខណៈភរិយារបស់លោកបានទទូចមិនឱ្យលោកចូលប្រដាល់ទៀតទេ ប៉ុន្តែបណ្ដាលមកពីលោកស្រឡាញ់ទើបត្រឡប់មកវិញ។
លោកបានរៀបការជាមួយនឹងភរិយាដែលបច្ចុប្បន្នជាកម្មការិនីរោងចក្រ កាលពីឆ្នាំ២០០៧ ដោយទទួលបានកូន២នាក់ទុកជាចំណងដៃ គឺកូនស្រីច្បងអាយុ១១ឆ្នាំ និងកូនប្រុសពៅអាយុ៣ឆ្នាំ ។ មកទល់ពេលនេះ លោកគឺជាមន្ត្រីក្របខ័ណ្ឌក្នុងកងទ័ពឆត្រយោង៩១១ខាងផ្នែកប្រដាល់ ដោយក្រៅពីប្រដាល់លោកត្រូវអង្គភាពហៅមកបំពេញការងារជារឿយៗ ជាថ្នូរនឹងការទទួលបានប្រាក់ខែ និងប្រាក់កម្រៃ ហើយពេលអត់អ្វីធ្វើ គឺទៅជួយធ្វើស្រែម្ដាយ នៅខេត្តកំពង់ស្ពឺ៕
ចែករំលែកព័តមាននេះ