ច្បាប់ព្រះពុទ្ធសាសនាបានបង្ហាញថា ឥតិបត្តិ វយោ ខណោតថេវ កាលណាខណៈកន្លងទៅ វ័យរបស់យើងក៏កន្លងទៅជាមួយរាល់ៗដង្ហើម រាល់ៗវិនាទី ពុំមានសម្រាក យើងក៏កាន់តែឈានទៅរកសេចក្តីស្លាប់ដូច្នោះដែរ ។…
ច្បាប់ព្រះពុទ្ធសាសនាបានបង្ហាញថា ឥតិបត្តិ វយោ ខណោតថេវ កាលណាខណៈកន្លងទៅ វ័យរបស់យើងក៏កន្លងទៅជាមួយរាល់ៗដង្ហើម រាល់ៗវិនាទី ពុំមានសម្រាក យើងក៏កាន់តែឈានទៅរកសេចក្តីស្លាប់ដូច្នោះដែរ ។
បើពេលវេលាកន្លងហួសទៅហើយ យើងមិនអាចហៅឱ្យត្រឡប់មកវិញបានទេ ឯវ័យរបស់យើងដែលឆ្លងផុតទៅហើយ ក៏មិនអាចនឹងហៅឱ្យត្រឡប់មកក្រោយវិញទៀតបានដូចគ្នា។
កាលោ យលតិ ភូតានិ លព្វានេវ លហត្តនា កាលវេលារមែងទំពាស៊ីនូវសព្វសត្វ ព្រមជាមួយនឹងខ្លួនរបស់វាផង បើយល់ច្បាស់យ៉ាងនេះហើយយើងត្រូវសាងនូវអ្វីដែលល្អ អ្វីដែលមានផលប្រយោជន៍ទុកសម្រាប់ខ្លួននិងបច្ឆាជនកុំឱ្យពេលវេលាស៊ីប្រយោជន៍របស់យើងទៅទទេៗ ។
តតិ វស្សដ្ឋកម្មន្តេ អត្ថា អច្ចេន្តិ ប្រយោជន៍រមែងកន្លងហួសជនដែលបោះបង់ចោលការងារ សេចក្តីថា បុគ្គលដែលចូលចិត្តនិយាយថា ខ្លួនមានវ័យនៅក្មេង ចូលចិត្តថា មានពេលវេលានៅច្រើនទៀត ។ ដោយសារតែការយល់ខុសបែបនេះក៏ចេះតែបណ្តោយឱ្យពេលវេលាកន្លងទៅទទេៗ ចំណែកឯគុណប្រយោជន៍ក៏រមែងកន្លងទៅជាមួយនឹងពេលវេលាផងដែរ ព្រោះពេលវេលានេះឯងជាតួសំខាន់នៃគុណប្រយោជន៍បច្ចុប្បន្ន ។
ចែករំលែកព័តមាននេះ